Η Μεγάλη Ρήξη
- La Fracture
- The Divide
- 2022
- Γαλλία
- Γαλλικά
- Δραματικό Θρίλερ, Δραμεντί, Σάτιρα
- 01 Δεκεμβρίου 2022
Η Ραφ και η Ζουλί, ζευγάρι στα πρόθυρα του χωρισμού, φτάνουν στα επείγοντα ενός ασφυκτικά γεμάτου νοσοκομείου, το βράδυ μιας διαδήλωσης των Κίτρινων Γιλέκων στο Παρίσι. Η συνάντησή τους με τον Γιαν, έναν θυμωμένο και τραυματισμένο διαδηλωτή, θα καταρρίψει τις βεβαιότητες και τις προκαταλήψεις όλων. Έξω ανεβαίνει η ένταση. Το νοσοκομείο υπό πίεση, αναγκάζεται να κλείσει τις πόρτες του. Το προσωπικό είναι καταβεβλημένο. Η νύχτα αναμένεται δύσκολη…
Σκηνοθεσία:
Catherine Corsini
Κύριοι Ρόλοι:
Valeria Bruni Tedeschi … Raphaelle ‘Raf’ Catania
Marina Fois … Julie Bataille
Pio Marmai … Yann Caron
Aissatou Diallo Sagna … Kim
Jean-Louis Coulloc’h … Laurent Maillard
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Catherine Corsini, Agnes Feuvre, Laurette Polmanss
Παραγωγή: Elisabeth Perez
Μουσική: Robin Coudert
Φωτογραφία: Jeanne Lapoirie
Μοντάζ: Frederic Baillehaiche
Σκηνικά: Toma Baqueni
Κοστούμια: Rachel Raoult
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: La Fracture
- Ελληνικός Τίτλος: Η Μεγάλη Ρήξη
- Διεθνής Τίτλος: The Divide
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο Queer Palm.
- Βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου (Aissatou Diallo Sagna) στα Cesar. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο αντρικό ρόλο (Pio Marmai), πρώτο γυναικείο ρόλο (Valeria Bruni Tedeschi), σενάριο και μοντάζ.
- Υποψήφιο για καλύτερη κωμωδία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Παραλειπόμενα
- Ήταν η ίδια η Catherine Corsini που τραυματίστηκε την πρώτη Σεπτεμβρίου του 2018, και βρέθηκε στο νοσοκομείο τη βραδιά που ξέσπασαν τα πρώτα επεισόδια με τα Κίτρινα Γιλέκα.
- Η Aissatou Diallo Sagna έγινε κάτοχος βραβείου Cesar με την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση.
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 30/11/2022
Η Ραφαέλ και η Ζιλί είναι μαζί δέκα χρόνια, αλλά πλέον η σχέση τους πνέει τα λοίσθια και κάθε προσπάθεια να γεφυρωθούν οι διαφορές τους μοιάζει καταδικασμένη. Τριγύρω τους, το Παρίσι ετοιμάζεται για πόλεμο˙ είναι η ταραγμένη περίοδος των διαδηλώσεων, όπου τα αποκαλούμενα κίτρινα γιλέκα έχουν κατακλύσει τους κεντρικούς δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας, η οργή ξεχύνεται ορμητικά και η αστυνομία δείχνει πρόθυμη να δείξει σκληρό πρόσωπο απέναντι στους πολυάριθμους στασιαστές. Ένα ατύχημα θα φέρει τις δύο γυναίκες στο νοσοκομείο, όπου θα έρθουν σε επαφή, μεταξύ άλλων, με κάποιους διαδηλωτές, με την όψη της κρατικής βίας και με τους εξωφρενικούς ρυθμούς εργασίας του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού.
Η Κατρίν Κορσινί πασχίζει σε όλη την ταινία να βρει τον κατάλληλο τόνο για να απεικονίσει την τραγικωμική φρενίτιδα μιας κοινωνίας (και μιας σχέσης) υπό κατάρρευση. Παρότι οι δυναμικές που γεννώνται από τον συνδυασμό προσωπικού και συλλογικού/πολιτικού δράματος είναι εν γένει ενδιαφέρουσες, η δημιουργός δεν κατορθώνει να βρει τον χώρο για όλα τα στοιχεία που επιχειρεί να χωρέσει στη αφήγηση. Έτσι, ορισμένες καταστάσεις προκύπτουν στην οθόνη αμήχανες, ιδίως στις διαπροσωπικές επαφές των χαρακτήρων, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του έμπειρου κατά βάση καστ. Οι ήρωες του δράματος δεν συνδέονται ουσιαστικά, αλλά ούτε και με κάποιο ευφάνταστο τερτίπι της μοίρας. Η διαχείριση των επιμέρους θεματικών εκ μέρους της Κορσινί αποδεικνύεται ατελέσφορη, ο χρόνος εξαντλείται προτού αναδειχθεί ο πυρήνας κάθε ιστορίας, και η αίσθηση που αποπνέει η ταινία είναι ότι δεν κατόρθωσε να αναπτύξει κανένα από τα θέματά της, μολονότι αυτά επί της αρχής είναι δεκτικά διερεύνησης. Έτσι, ζητήματα όπως η αδυσώπητη και φαρισαϊκή αντίληψη μιας τυπικά φιλελεύθερης εξουσίας περί καταστολής, τα κάθε λογής στερεότυπα που διαστρεβλώνουν τον σχηματισμό (πολιτικής) γνώμης για τα τεκταινόμενα και η ελάχιστη ανθρωπιά στους ταραγμένους καιρούς ως τελευταία αντίσταση στην καθολική απελπισία εμφανίζονται μεν στο φιλμικό κείμενο, αλλά δεν εξερευνώνται ιδιαιτέρως.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι στην ταινία της Κορσινί δεν υπάρχουν ευδιάκριτες αρετές. Η κατασκευή των σκηνών αγωνίας που είναι εγκατεσπαρμένες στη διάρκεια του φιλμ μαρτυρούν μια ταλαντούχα σκηνοθέτρια που ξέρει να δημιουργεί σασπένς, ενώ και ορισμένες σεκάνς, στις οποίες κατά βάση κυριαρχεί η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, καταφέρνουν να αναδείξουν ευγενώς πυκνές χαρακτηρολογικές αντιφάσεις. Ωστόσο, εντέλει, αυτό που απομένει είναι περισσότερο η δημιουργική σύγχυση και η δυναμική ανισορροπία που διατηρεί μεν το ενδιαφέρον ακέραιο, αλλά εμποδίζει την ταινία να δώσει αληθινή πνοή στις ανθρώπινες επαφές της.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
