Το Άνθος του Κακού
- La Fleur du Mal
- The Flower of Evil
- 2003
- Γαλλία 🇫🇷
- Γαλλικά
- Δραματικό Θρίλερ, Μυστηρίου, Σάτιρα
- 01 Αυγούστου 2003
- 5 Νοεμβρίου 2003
Η Αν φιλοδοξεί να γίνει δήμαρχος. Στη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας, όμως, δέχεται ένα γράμμα που απειλεί την οικογένειά της και κατηγορεί τη θεία της, Λιν, για φόνο. Το γράμμα αυτό ταράζει τον προεκλογικό αγώνα της Αν, και στο διάστημα των δύο εβδομάδων που αυτός διαρκεί, αποκαλύπτονται πολλά μυστικά, πέφτουν πολλά προσωπεία και πολλοί αθώοι δηλώνουν ένοχοι.
Σκηνοθεσία:
Claude Chabrol
Κύριοι Ρόλοι:
Nathalie Baye … Anne Charpin-Vasseur
Benoit Magimel … Francois Vasseur
Melanie Doutey … Michele Charpin-Vasseur
Suzanne Flon … θεία Line
Bernard Le Coq … Gerard Vasseur
Thomas Chabrol … Matthieu Lartigue
Henri Attal … ο πεθερός της Fanny
Francoise Bertin … Therese
Caroline Baehr … Fanny
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Claude Chabrol
Στόρι: Caroline Eliacheff, Louise L. Lambrichs
Παραγωγή: Marin Karmitz
Μουσική: Matthieu Chabrol
Φωτογραφία: Eduardo Serra
Μοντάζ: Monique Fardoulis
Σκηνικά: Francoise Benoit-Fresco
Κοστούμια: Mic Cheminal
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: La Fleur du Mal
- Ελληνικός Τίτλος: Το Άνθος του Κακού
- Διεθνής Τίτλος: The Flower of Evil
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
Παραλειπόμενα
- Ο Claude Chabrol ήθελε να συνεργαστεί με τη Nathalie Baye από το 1982 και την αποτυχία τότε να την εντάξει στο καστ του Τα Φαντάσματα του Καπελά.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/9/2016
Από την αρχή βυθιζόμαστε στον γνώριμο θριλερικό κόσμο του Chabrol, αλλά πολύ γρήγορα κατανοούμε πως τίποτα δεν είναι ίδιο, και επ’ ουδενί… θρίλερ. Αναπτύσσοντας επιδέξια τους χαρακτήρες που απαρτίζουν την οικογένεια, αναγνωρίζουμε τις απόλυτες ομοιότητες με τους αντίστοιχους του κύκλου των Ατρειδών του Ευριπίδη. Όμως, τίποτα δεν βαίνει τραγικά όπως θα επέλεγε ίσως ένας Παζολίνι, ούτε εξελίσσεται (μέχρι τη στιγμιαία έκρηξη του τέλους) το όποιο δράμα ώστε να προκαλέσει τη διέγερση του θεατή. Έτσι, συστηνόμαστε, γνωριζόμαστε, αλλά δεν συμμετέχουμε στη ζωή τους, αφού τα πάντα εμμένουν στον αρχικό τους καθορισμό.
Αδιόρατη παραμένει η υποβόσκουσα σάτιρα των ηθών μιας τυπικής μπουρζουαζικής οικογένειας και ελάχιστα τονίζεται ο… ανθός του κακού που θα προκαλούσε αρχέγονες ερμηνείες. Δέχομαι πάντως την εκδοχή πως η εξέλιξη μιας οικογενειακής κατάρας δεν χρειάζεται να κρύβεται στα γονίδια, αλλά μπορεί να διαιωνίζεται μέσω εμπειριών, κάτι που αναγνώνεται -σε δευτερεύοντα εδώ βαθμό- μέσα από τον τρόπο ζωής και την κοινή συμμετοχή στη διατήρηση των μυστικών τους.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
