Ο Ρενάτιο και ο Αλμπεν, ένα ανοιχτά γκέι ζευγάρι, μένουν στο Σαν Τροπέ και διευθύνουν ένα ντραγκ-κλαμπ. Η ζωή τους αναστατώνεται όταν ο γιος του ενός ανακοινώνει τον γάμο του. Τώρα, οι δυο τους πρέπει να κρύψουν επιμελώς την ταυτότητα τους, επειδή η νύφη και οι γονείς της καταφθάνουν με συντηρητικές ορέξεις.
Σκηνοθεσία:
Edouard Molinaro
Κύριοι Ρόλοι:
Ugo Tognazzi … Renato Baldi
Michel Serrault … Albin Mougeotte/Zaza Napoli
Claire Maurier … Simone Deblon
Remi Laurent … Laurent Baldi
Michel Galabru … Simon Charrier
Carmen Scarpitta … Louise Charrier
Luisa Maneri … Andrea Charrier
Benny Luke … Jacob
Venantino Venantini … ο σοφέρ
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Francis Veber, Edouard Molinaro, Marcello Danon, Jean Poiret
Παραγωγή: Marcello Danon
Μουσική: Ennio Morricone
Φωτογραφία: Armando Nannuzzi
Μοντάζ: Monique Isnardon, Robert Isnardon
Σκηνικά: Mario Garbuglia
Κοστούμια: Ambra Danon
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: La Cage aux Folles
- Ελληνικός Τίτλος: Το Κλουβί με τις… Τρελές [αυθεντικός]
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Birds of a Feather
- Εναλλακτικός Τίτλος: Το Κλουβί με τις Τρελές
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Το Κλουβί με τις Τρελές Νο 2 (1980)
- Οι Τρελές Παντρεύονται: Το Κλουβί με τις Τρελές Νο 3 (1985)
- Φτερά και Πούπουλα (1996)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: La Cage aux Folles του Jean Poiret.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου και κοστουμιών.
- Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου (Michel Serrault) στα Cesar.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία προκάλεσε έναν μικρό σεισμό στην εποχή της, λόγω του θέματος της. Πολλοί μιλάνε για καθιέρωση αρνητικών στερεότυπων, αλλά το φιλμ αυτό ήταν που έφερε πρώτο στην κινηματογραφική δημοσιότητα τόσο έντονα την γκέι θεματολογία.
- Μία από τις εμπορικότερες μη αγγλόφωνες παραγωγές ποτέ στις ΗΠΑ.
- Το θεατρικό στη Γαλλία έκλεισε μια πενταετία παραστάσεων, συνολικά 1.800, από το 1973 έως το 1978. Επιτυχημένη εξίσου ήταν και η διασκευή για το Μπρόντγουεϊ το 1983.
- Ο τηλε-παραγωγός Danny Arnold είπε να εκμεταλλευτεί τη δημοσιότητα της ταινίας και ξεκίνησε την παραγωγή άμεσα μιας παρόμοιου θέματος σειρά για το ABC, με τίτλο Adam and Yves (το Αδάμ και Εύα χρησιμοποιούνταν ως αντι-γκέι σλόγκαν). Παρότι είχε προχωρήσει η παραγωγή, ο Arnold συνειδητοποίησε πως το θέμα δεν έκανε για τη μικρή οθόνη, και την έκοψε.
- Ο Ugo Tognazzi αρνούνταν να μιλήσει οποιαδήποτε γλώσσα πέρα από την ιταλική, προκαλώντας πονοκέφαλο στον σκηνοθέτη. Αναγκάστηκε τότε ο Molinaro να ξαναγράψει τους διαλόγους του ώστε να ταιριάζουν με την κίνηση των χειλιών του τόσο στα ιταλικά όσο και στα γαλλικά, με τον Pierre Mondy να τον ντουμπλάρει.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 29/7/2020
Μια ταινία που μοιάζει να έχει δημιουργήσει ολόκληρη δική της σχολή από ανεβάσματα κι από διαφορετικές της εκδοχές στο θεατρικό σανίδι, αλλά και στη μεγάλη οθόνη μπορεί -ακόμα- και αποδεικνύει ότι τελικά -ίσως πάντα- ο παλιός είναι αλλιώς!
Αφηγούμενη τη γνωστή ιστορία ενός γκέι ζευγαριού ιδιοκτητών γκέι κλαμπ, που καλούνται να παίξουν το ετερόφυλο συντηρητικό ζευγάρι για χάρη του γιου του ενός μέλους του ζεύγους, η ταινία καταφέρνει ακόμα και σήμερα να προκαλεί πηγαίο γέλιο. Κι αν, λοιπόν, ακόμα η αισθητική της ομοφυλόφιλης περσόνας ως κωμικής καρικατούρας έχει περάσει από σαράντα κύματα για να θυσιαστεί -ίσως- στον βωμό της πολιτικής ορθότητας, εδώ μοιάζει να μεταχειρίζεται τους ίδιους τους χαρακτήρες με τη «χαριτωμένη» αφέλεια του πρωτάρη. Και μαζί να καταφέρνει να ξεπεράσει τον σκόπελο της σάχλας, αλλά και του χονδροειδούς χιούμορ.
Δεν αποτελεί σίγουρα μια ταινία κινηματογραφικό μνημείο, είναι όμως μια κωμωδία που ξαφνιάζει με τη -φρέσκια ακόμα- σκηνοθετική αισθητική της, το αβίαστο γέλιο που προκαλεί και την πηγαία νοσταλγία για εποχές που περάσανε ανεπιστρεπτί.
Βαθμολογία: