
Σημασία Έχει ν’ Αγαπάς
- L'Important c'est d'Aimer
- That Most Important Thing: Love
- 1975
- Γαλλία
- Γαλλικά
- Αισθηματική, Δραματική, Σινεφίλ
Ο φωτογράφος Σερβέ Μοντ γνωρίζει τη Ναντίν Σεβαλιέ, μια γυναίκα που κερδίζει χρήματα πρωταγωνιστώντας σε δεύτερης κατηγορίας ταινίες. Ο Σερβέ, θέλοντας να τη βοηθήσει, δανείζεται χρήματα από πιστωτικούς οργανισμούς για να χρηματοδοτεί μια θεατρική παραγωγή και δίνει στη Ναντίν έναν ρόλο. Η Ναντίν στο μεταξύ βρίσκεται διχασμένη μεταξύ του Σερβέ, τον οποίο έχει ερωτευτεί, και του άντρα της, Ζακ, στον οποίο έχει ηθική υποχρέωση.
Σκηνοθεσία:
Andrzej Zulawski
Κύριοι Ρόλοι:
Romy Schneider … Nadine Chevalier
Fabio Testi … Servais Mont
Jacques Dutronc … Jacques Chevalier
Claude Dauphin … Mazelli
Klaus Kinski … Karl-Heinz Zimmer
Roger Blin … Κος Mont
Gabrielle Doulcet … Κα Mazelli
Michel Robin … Raymond Lapade
Jacques Boudet … Robert Beninge
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrzej Zulawski, Christopher Frank
Παραγωγή: Albina du Boisrouvray
Μουσική: Georges Delerue
Φωτογραφία: Ricardo Aronovich
Μοντάζ: Christiane Lack
Σκηνικά: Jean-Pierre Kohut-Svelko
Κοστούμια: Catherine Leterrier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: L’Important c’est d’Aimer
- Ελληνικός Τίτλος: Σημασία Έχει ν’ Αγαπάς
- Διεθνής Τίτλος: That Most Important Thing: Love
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Σημασία Έχει να Αγαπάς
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: La Nuit Americaine του Christopher Frank.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου (Romy Schneider) στα Cesar. Υποψήφιο για μοντάζ και σκηνικά.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη ταινία του Andrzej Zulawski στη Γαλλία, όπου και είχε μετακομίσει ως αυτοεξόριστος από την παρτίδα του, όταν η δεύτερη του ταινία είχε απαγορευτεί από τις αρχές. Η μεγάλη όμως επιτυχία της συγκεκριμένης, του επέτρεψε την επιστροφή του στην Πολωνία, δίχως όμως και πάλι τύχη.
- Οι σκηνές με τη Zouzou ως Claude Landre κόπηκαν στο τελικό μοντάζ.
- Ο Michel Duchaussoy ντουμπλάρει στα γαλλικά τον Klaus Kinski και ο Josep Maria Flotats τον Fabio Testi.
- Ο Jacques Dutronc, που εδώ οφείλει την κινηματογραφική του καριέρα (διάσημος τότε ήδη ως μουσικός), είχε αποκαλύψει ότι είχε δεσμό με τη Schneider κατά τα γυρίσματα.
- Οι αμερικανοί διανομείς προτίμησαν να βγάλουν στις ΗΠΑ μια ντουμπλαρισμένη εκδοχή. Για πρώτη φορά παίχτηκε εκεί η ορίτζιναλ το 2017.
- Πάνω από 1μιση εκατομμύριο εισιτήρια έκοψε η ταινία στη Γαλλία.
- Στο φινάλε του Όλα για τη Μητέρα μου (1999), ο Almodovar αφιερώνει την ταινία στη Romy Schneider. Όπως αποκαλύφθηκε, η αφιέρωση αυτή αφορούσε συγκεκριμένα αυτή την ερμηνεία της. Αλλά και η Schneider είχε δηλώνει πως αυτή ήταν η καλύτερη της δουλειά στο σινεμά.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 16/8/2010
Δεν ξέρω τι είναι για σας ο έρωτας, ξέρω όμως ότι για τις περισσότερες χολιγουντιανές παραγωγές είναι χαζοχαρούμενα πρόσωπα και ψευτοειδυλιακά σκηνικά. Αν αυτό είναι ο έρωτας για σας, τότε μάλλον για να απολαύσετε την ταινία του Zulawski, θα πρέπει να αναθεωρήσετε. Ο Zulawski ξέρει και αναγνωρίζει τη σημασία του έρωτα, ενός έρωτα όμως που πονάει, που πληγώνει, που δεν χαρίζεται σε κανέναν και σε καμία. Ο Zulawski δεν είναι μηδενιστής, δεν σας υπόσχεται μονάχα ότι θα πονέσετε, σας υπόσχεται ότι ο έρωτας θα σας αλλάξει τη ζωή. Αγαπήστε, ερωτευθείτε γιατί χανόμαστε…
Αυτή ακριβώς η προσέγγιση του έρωτα είναι που χαρίζει πολλά στην ταινία. Πολλά, αλλά όχι όλα. Το σενάριο έχει πολλά περισσότερα ακόμη να σας δώσει. Έχει τρεις χαρακτήρες εξίσου ασταθείς, παρορμητικούς κι ολότελα διαφορετικούς. Χαρακτήρες που μέσα στο χάος τους συμπλέκονται, χάνουν και κερδίζουν. Το αν τελικά διαλύονται ή σώζονται το αφήνω στην κρίση σας, όπως και ο σκηνοθέτης το άφησε στη δική μου.
Μέσα όμως από την ταινία, θα αγαπήσετε και τη σκηνοθεσία του Zulawski. Θα σας κόψει την ανάσα με τα πλάνα του, κι εκεί που νομίζετε ότι τα είδατε όλα θα συνεχίζει να σας χτυπά αλύπητα και να σας βομβαρδίζει με εικόνες που δύσκολα θα ξεχάσετε. Μέσα σ’ αυτές τις εικόνες είναι που κρύβει η ταινία το «ζουμί» της. Οι εικόνες αυτές είναι που θα σας κάνουν να νιώσετε, να καταλάβετε και ίσως να παρανοήσετε τους πρωταγωνιστές και τα κίνητρα τους.
Ίσως η ταινία κρύβει έναν ελιτισμό που προέρχεται από τους χαώδεις και πολλές φορές σκοτεινούς χαρακτήρες. Αφήνει πολλά στην κρίση του κοινού, ίσως περισσότερα από όσα μπορεί να αναλύσει το ευρύ κοινό. Πώς όμως να κατηγορήσεις μια ταινία που όχι απλά δεν έχει ουσιώδη μειονεκτήματα, αλλά είναι εξ ορισμού της μια ιδιαίτερη εμπειρία;
Βαθμολογία: