Ζωή σε Φιλμ
- Kodachrome
- 2017
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δραμεντί, Ταινία Δρόμου
- 09 Αυγούστου 2018
Διαζευγμένος και στα πρόθυρα να χάσει τη δουλειά του, ο Ματ αιφνιδιάζεται από την απρόσμενη επίσκεψη της Ζούι, της κοπέλας που προσέχει τον άρρωστο και χρόνια αποξενωμένο πατέρα του, Μπεν. Η Ζούι τον ενημερώνει ότι ο πατέρας του, ένας διάσημος φωτογράφος, είναι βαριά άρρωστος και του ζητάει να τους συνοδεύσει μέχρι το Κάνσας. Εκεί, ο Μπεντ σκοπεύει να εμφανίσει φωτογραφίες τραβηγμένες σε Kodachrome, λίγο πριν κλείσει το τελευταίο εργαστήριο εμφάνισης αυτού του φιλμ που η Kodak αποσύρει οριστικά από την αγορά. Με τα τέσσερα καρούλια ανά χείρας, οι τρεις τους θα κάνουν ένα αποκαλυπτικό και λυτρωτικό ταξίδι.
Σκηνοθεσία:
Mark Raso
Κύριοι Ρόλοι:
Ed Harris … Benjamin ‘Ben’ Asher Ryder
Jason Sudeikis … Matt Ryder
Elizabeth Olsen … Zooey Kern
Bruce Greenwood … Dean Ryder
Wendy Crewson … Sarah Ryder
Dennis Haysbert … Larry Holdt
Bill Lake … Dwayne
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jonathan Tropper
Παραγωγή: Leon Clarance, Ellen Goldsmith-Vein, Dan Levine, Shawn Levy, Eric Ian Robinson, Jonathan Tropper
Μουσική: Agatha Kaspar
Φωτογραφία: Alan Poon
Μοντάζ: Geoff Ashenhurst
Σκηνικά: Oleg M. Savytski
Κοστούμια: Diana Irwin
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Kodachrome
- Ελληνικός Τίτλος: Ζωή σε Φιλμ
Σεναριακή Πηγή
- Άρθρο: For Kodachrome Fans, Road Ends at Photo Lab in Kansas του A.G. Sulzberger.
Παραλειπόμενα
- Ο φωτογράφος Steve McCurry επικοινώνησε με την Kodak, ώστε να του στείλουν το τελευταίο φιλμ Kodachrome που δημιουργήθηκε. Πράγματι το πήρε στα χέρια του το 2009, και δημιούργησε 36 φωτογραφίες που παρέδωσε στο εργαστήριο του Dwayne.
- Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Τορόντο, με το Netflix να αγοράζει άμεσα τα δικαιώματα της. Στις περισσότερες χώρες, όπως στις ΗΠΑ, βγήκε κατευθείαν στο ίντερνετ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/6/2019
Στη δεύτερη του ταινία, ο Μαρκ Ράσο δεν παίρνει κανένα ρίσκο. Αναπαράγει το κλασικό μοτίβο ενός road-movie ανεξάρτητης κοπής, θέτει την Ιθάκη των ηρώων ως ένα πέρας εποχής, και απλά γεμίζει τα ενδιάμεσα με ένα ταξίδι που ο Οδυσσέας μάλλον θα απαξιούσε να κάνει. Οι πλέον καλοδεχούμενες ερμηνείες είναι αυτές που δίνουν μια υπόσταση σε ένα θέμα που δεν παρέχει ανατροπές. Ακόμα και η έκπληξη του φινάλε είναι ασύνδετη με μια σοβαρή νοηματική, αφήνοντας έτσι την ταινία δίχως ξεχωριστή ταυτότητα. Από την άλλη, το πράο του ταξιδιού έχει χημεία με το συγκρουσιακό των διαλόγων, κι αυτό αρκεί για να κρατήσει έναν λάτρη του αμερικανικού δράματος στη θέση του. Μακάρι ο Ράσο να άπλωνε το θέμα του πέρα από πράγματα που έχουμε ξαναδεί, μια και το καλό κλίμα που χτίζεται στους χαρακτήρες προσφέρονταν για αυτά τα παραπάνω.
Βαθμολογία: