Μαχαιροβγάλτης
- Μαχαιροβγάλτης
- Knifer
- 2010
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Δραματικό Θρίλερ, Δραμεντί, Νουάρ
- 04 Νοεμβρίου 2010
Ο Νίκος περνάει τεμπέλικα τις μέρες του στην επαρχία, χωρίς παρόν και χωρίς μέλλον. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο θείος του τον παροτρύνει να εγκαταλείψει το χωριό και να έρθει στην Αθήνα. Του προσφέρει διαμονή, διατροφή και μια εύκολη δουλειά. Ο Νίκος δέχεται, για να βρεθεί άξαφνα μπλεγμένος σε μια παράξενη κατ’ οίκον εργασία. Απομονωμένος σ’ ένα «γκρίζο» προάστιο της πόλης με μόνη παρέα τον θείο και τη θεία του, οι ισορροπίες ανάμεσα στους τρεις αρχίζουν ν’ αλλάζουν…
Σκηνοθεσία:
Γιάννης Οικονομίδης
Κύριοι Ρόλοι:
Στάθης Σταμουλακάτος … Νίκος
Βαγγέλης Μουρίκης … Αλέκος
Μαρία Καλλιμάνη … Γωγώ
Γιάννης Βουλγαράκης … Μπάμπης
Γιάννης Αναστασάκης … μεθυσμένος άντρας
Νικόλ Ντρίζι … η κοπέλα του Νίκου
Κώστας Σειραδάκης … σερβιτόρος
Πέτρος Ζερβός … φίλος του Νίκου
Γιάννης Ζουμπουλάκης … ταξιτζής
Γιώργος Τσούλαρης … ταξιτζής
Νίκος Ζωιόπουλος … αφεντικό μπαρ
Λάμπρος Φιλίππου … γκαρσόνι μπαρ
Δημήτρης Ξανθόπουλος … άντρας σε μπαρ
Ερνέστος Βουτσίνος … άντρας σε μπαρ
Θανάσης Δόβρης … άντρας σε καφετέρια
Ρεγγίνα Λίτση … θαμώνας προπατζίδικου
Έλενα Μαυρίδου … περφόρμερ (Golfo 2.3 beta)
Δήμητρα Κούζα … περφόρμερ (Golfo 2.3 beta)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Δώρης Αυγερινόπουλος, Γιάννης Οικονομίδης
Παραγωγή: Πάνος Παπαχατζής
Μουσική: Άκης Καπράνος
Φωτογραφία: Δημήτρης Κατσαΐτης
Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης
Σκηνικά: Ιουλία Σταυρίδου
Κοστούμια: Ιουλία Σταυρίδου
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Μαχαιροβγάλτης
- Διεθνής Τίτλος: Knifer
Κύριες Διακρίσεις
- Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικών και ήχου στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Βαγγέλης Μουρίκης) και δεύτερο γυναικείο ρόλο (Μαρία Καλλιμάνη).
- Βραβείο ΠΕΚΚ καλύτερης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον Στάθη Σταμουλακάτο.
- Γυρίσματα έγιναν σε αθηναϊκά προάστια (Λιόσια, Αγία Βαρβάρα) και στην Πτολεμαΐδα.
- Ο Χάρης Φραγκούλης βρίσκονταν ανάμεσα στις σκηνές που κόπηκαν στο τελικό μοντάζ για αφηγηματικούς λόγους.
- Στην παραγωγή συμμετείχε και το υπουργείο πολιτισμού της Κύπρου.
- Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στη Νότια Κορέα, στο φεστιβάλ του Πουσάν.
- Με 7000 εισιτήρια, ήρθε στην 8η θέση των ελληνικών ταινιών της χρονιάς.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 29/9/2010
Υποβαθμισμένη περιοχή μακριά από το κέντρο της Αθήνας: μαγκίτης θείος που έχει μια κάβα, καλεί τον ανιψιό από Πτολεμαΐδα να έρθει κοντά του, και αντί αμοιβής να κοιμάται στο σπίτι και να φυλάει τα δυο ντόμπερμαν από πιθανή φόλα γειτόνων που τον εχθρεύονται. Σταδιακά ο ανιψιός τακιμιάζει με την γυναίκα του θείου στο μοτίβο (πολύ απλοποιημένο) του «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές».
Λαϊκοί τύποι μικρόνοες, θλιβερό γκρίζο περιβάλλον, ζωές χωρίς ορίζοντες, μικροσυμφέροντα χωρίς στάλα ποιητικής επένδυσης. Αν επιλέξουμε μια κύρια αρετή στο φιλμ του Οικονομίδη, είναι μια ματιά στον αντίποδα του λαϊκισμού. Ο καφές και τα τσιγάρα, το καφέ, το μπαρ, τα φαγάδικο, οι ξηγημένες κουβέντες χωρίς περιεχόμενο, το βαρύ ύφος που παράγει η ασθμαίνουσα νωθρότητα, σαρκάζονται καθώς δεν παράγουν καμία γοητεία. Οι αμαρτωλοί της ιστορίας στο τέλος παροπλίζονται, κενοί μέσα τον κομφορμισμό τους.
Ωστόσο, όλα αυτά εγγράφονται μέσα από μια «κινηματογραφία», μια λατρεία του κάδρου και της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, μια άσκηση ύφους. Υπάρχει η αφαιρετικότητα της ταινίας μικρού μήκους εις βάρος μιας δραματουργικής ανάπτυξης και οι χαρακτήρες, με ελάχιστους διαλόγους (αντίθετα από τις άλλες του ταινίες) δεν είναι καν χαρακτήρες (σε δοκιμασίες και εξέλιξη) αλλά απλά κοινωνικοί τύποι. Η παράθεση πλάνων και σκηνών με μια διάθεση ενσταντανέ και η βραδεία εξέλιξη κουράζουν. Αυτό που προκύπτει, θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με κόψιμο μισής φιλμικής ώρας.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
