1933 και ο Καρλ Ντέναμ, ένας φιλόδοξος σκηνοθέτης, μισθώνει μια ομάδα εξερευνητών για να μεταφέρουν τον ίδιο, τον σεναριογράφο και πρώην πιλότο μαχητικών αεροσκαφών Τζακ Ντρίσκολ και τους ηθοποιούς του στην περιοχή που ο μύθος το θέλει να είναι η νήσος Νεκροκεφαλή, καθώς δεν είναι καν χαρτογραφημένο. Εκεί, θα προσπαθήσουν να συλλέξουν λεπτομέρειες για τον θρύλο του τεράστιου γορίλα με το όνομα Κονγκ, αλλά γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι ο Κινγκ Κονγκ είναι αληθινός και ζει σε μια αχανή ζούγκλα, όπου επίσης έχουν διασωθεί τεράστια πλάσματα της προϊστορικής εποχής. Με τον φόβο των δεινοσαύρων και του Κονγκ, το κινηματογραφικό συνεργείο υποχωρεί, αφού όμως πρώτα το τεράστιο ζώο σαγηνευτεί από την πρωταγωνίστρια της ταινίας Αν Ντάροου.

Σκηνοθεσία:

Peter Jackson

Κύριοι Ρόλοι:

Naomi Watts … Ann Darrow

Adrien Brody … Jack Driscoll

Andy Serkis … Kong/Lumpy

Jack Black … Carl Denham

Thomas Kretschmann … καπετάνιος Englehorn

Colin Hanks … Preston

Jamie Bell … Jimmy

Evan Parke … Benjamin ‘Ben’ Hayes

Kyle Chandler … Bruce Baxter

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Fran Walsh, Philippa Boyens, Peter Jackson

Παραγωγή: Jan Blenkin, Carolynne Cunningham, Peter Jackson, Fran Walsh

Μουσική: James Newton Howard

Φωτογραφία: Andrew Lesnie

Μοντάζ: Jamie Selkirk

Σκηνικά: Grant Major

Κοστούμια: Terry Ryan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: King Kong
  • Ελληνικός Τίτλος: King Kong
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Peter Jackson’s King Kong
  • Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Kong: The Eighth Wonder of the World
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Κινγκ Κονγκ

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Στόρι (χαρακτήρες): Κινγκ Κονγκ (1933) των Merian C. Cooper, Edgar Wallace.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ ήχου, ειδικών εφέ και ηχητικών εφέ. Υποψήφιο για σκηνικά.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας και μουσικής.
  • Βραβείο Bafta ειδικών εφέ. Υποψήφιο για σκηνικά και ήχο.

Παραλειπόμενα

  • Ο Peter Jackson ήταν εννιά ετών όταν είδε για πρώτη φορά την ταινία του 1933 στην τηλεόραση, και έβαλε τα κλάματα στο φινάλε. Στα 12 του, προσπάθησε με μια Super 8 κάμερα να κάνει εκ νέου την ταινία με όσα φυσικά μέσα διέθετε από το σπίτι. Ήδη από νεαρός δήλωνε πως αυτή ήταν η αγαπημένη του ταινία, και μαζί την πρόθεση κάποια στιγμή να κάνει ένα ριμέικ. Χαρακτηριστικά, στο Braindead του 1993, το νησί Νεκροκεφαλή (Skull Island) ήταν ο τόπος καταγωγής των ζόμπι. Όταν η Universal Pictures εντυπωσιάστηκε με τη δουλειά που έκανε με τα εφέ στο Κυνηγός Φαντασμάτων (1996), του έδωσε την ευκαιρία να κάνει ένα ριμέικ του Ο Τρόμος της Μαύρης Λίμνης (1954), αλλά εκείνος αρνήθηκε. Όταν όμως έμαθε για την εμμονή του με τον Κονγκ, του έκανε εκ νέου προσφορά, μια και τα δικαιώματα της παλιάς ταινίας ήταν ανοιχτά σε όλους. Μπορεί και εκεί ο Jackson να είπε το όχι, αλλά παράλληλα ανησυχούσε μήπως το κάνουν με κάποιον άλλον. Όταν απέτυχε η συνεργασία με τη Miramax Films για τα δικαιώματα του Άρχοντα, ο σκηνοθέτης πρότεινε σε αυτή και τη Universal να συνεργαστούν με τη δική του εταιρία, τη Wingnut Films, για ένα Κινγκ Κονγκ. Μαζί με τη σύζυγο του, Fran Walsh, ξεκίνησαν το σενάριο, έχοντας ήδη εξασφαλίσει δημιουργικό έλεγχο και ότι τα γυρίσματα θα γίνονταν στη Νέα Ζηλανδία. Η Universal ενέκρινε το σενάριο (αρκετά διαφορετικό με το τελικό), και ετοιμάζονταν για γυρίσματα το 1997 και έξοδο το 1998. Όλα είχαν μπει σε τροχιά, με τον σκηνοθέτη να έχει κάνει και κινήσεις για το καστ, με ηθοποιούς όπως οι: Kate Winslet, Minnie Driver, George Clooney και Robert De Niro. Τότε ήταν που η Universal έκανε πίσω, φοβούμενη τη συρροή τεράτων, μετά την ανακοίνωση του Γκοτζίλα και του Ο Σπάνιος Τζο. Έτσι, ο Jackson στράφηκε στους Άρχοντες. Μετά όμως τη μεγάλη επιτυχία αυτών, η Universal επέστρεψε με νέα πρόταση το 2003, και όλα μπήκαν σε νέα ροή.
  • Για το τελικό σενάριο, η απόφαση ήταν να ξεχαστεί πίσω το αρχικό σενάριο του 1996 και να πλησιάσουν πιο πολύ στο φιλμ του 1933. Χρησιμοποιήθηκε τόσο η του 1932 μεταφορά του στόρι σε βιβλίο από τον Delos W. Lovelace, όσο και το βιβλίο Famous Monsters of Filmland. Για τις σκηνές του Κονγκ με την Αν, προηγήθηκε παρατήρηση σε αληθινούς γορίλες. Ο δε χαρακτήρας του Ντέναμ, ήταν άμεση παραπομπή στον Orson Welles.
  • Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 6 Σεπτέμβρη του 2004, στα στούντιο Camperdown στην περιοχή Μιραμάρ στη Νέα Ζηλανδία. Κάποια πλάνα πόλης έγιναν και στο Όκλαντ. Τον Μάρτη του 2005 έπεσε το τελικό cut.
  • Το μπάτζετ, που αρχικά μιλούσε για 150-175 εκατομμύρια δολάρια, εκτοξεύθηκε στο ρεκόρ των 207. Σε εκείνο το σημείο ήταν η ακριβότερη παραγωγή όλων των εποχών. Η Universal ενέκρινε να δώσει τα χρήματα μονάχα μετά την εσωτερική προβολή πλάνων του φιλμ, όπου ενθουσίασαν τα στελέχη της. Μαζί, μεγάλωνε και η διάρκεια. Ξεκίνησε με ένα όριο στα 135 και πήγε στα 200. Στις αίθουσες βγήκαν τα 187, αλλά η πλήρης έκδοση των διακοσίων εμφανίστηκε στο Home Cinema ως extended edition.
  • Ο Jackson είδε το φιλμ ως ευκαιρία να επεκτείνει τις δυνατότητες του motion capture. Έτσι, επιστράτευσε το “Γκόλουμ” του, τον Serkis, και τον έστειλε για προετοιμασία στον ζωολογικό κήπο του Λονδίνου. Έπειτα ταξίδευσε ως τη Ρουάντα, για να δει τους γορίλες και στο φυσικό τους πεδίο. Ο σκηνοθέτης είχε αποφασίσει από νωρίς ότι δεν ήθελε ένα Κονγκ να φέρεται ως άνθρωπος, αλλά ως κανονικός γορίλας.  Και η οδύσσεια του Serkis, επιπλέον από το στάδιο παραγωγής όπου έφερε το μακιγιάζ του motion capture καθημερινά, κράτησε επί δύο μήνες εξτρά, μιμούμενος τον γορίλα για τους σχεδιαστές του ψηφιακού animation.
  • Χρειάστηκαν 18 μήνες για να “αναστηλωθεί” το ψηφιακό Empire State Building. Το χτίσιμο του αληθινού είχε πάρει 14…
  • Σε κάποιο σημείο, ο διευθυντής φωτογραφίας Andrew Lesnie πρότεινε ανοιχτά η ταινία να γυριστεί ασπρόμαυρη.
  • Ο Ian McKellen απέρριψε τον ρόλο του Ντέναμ, λόγω θεατρικών υποχρεώσεων.
  • Οι εισπράξεις των 550,5 εκατομμυρίων δολαρίων απάλυναν το βάρος του υψηλού κόστους κατασκευής.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Αρχικά τη μουσική ήταν να συνθέσει ο Howard Shore, που είχε συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη και στους Άρχοντες. Αλλά ενώ ξεκίνησε κανονικά τη δουλειά, οι δρόμοι αυτού και του Peter Jackson χώρισαν για τα καλά. Η επίσημη εκδοχή μιλούσε για διαφορά δημιουργικών προθέσεων.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 16/1/2006

Η έννοια του μεγάλου που εκφράζει ο Κινγκ Κονγκ ταιριάζει απόλυτα με την ψυχολογία του Πίτερ Τζάκσον. Βλέπει το αθάνατο σενάριο του 1933 ως μια ευκαιρία για μια υπερπαραγωγή που θα αφήσει εκ νέου ιστορία, όσο κι αν έχει αναμασηθεί πολάκις. Σε επίπεδο παραγωγής το πετυχαίνει απόλυτα. Σοβαροί ρυθμοί για μπλοκ-μπάστερ, μοναδικά εφέ από την εταιρία που έφτιαξε ο Τζάκσον για την τριλογία του Άρχοντα και συγχρονισμός της περιπέτειας με στοιχεία ρομαντισμού και κωμωδίας. Ακόμα περισσότερο, δεν ξεχνάει το μήνυμα της ιστορίας, που αφορά τον κίνδυνο που ελλοχεύει από και κατά της φύσης. Όμως, ποτέ δεν βγάζεις από το μυαλό σου πως πρόκειται για καθαρό ριμέικ που εκμεταλλεύεται τα σύγχρονα μέσα κι ένα νέο κοινό που δεν έχει επαφή με το στόρι. Καλύτερη ερμηνεία, αυτή του Άντι Σέρκις στον ρόλο… του γορίλα, που μετά και την ερμηνεία του ως Γκόλουμ έβαλε σε -άτοπες- σκέψεις την Ακαδημία για κατηγορία ψηφιακών ερμηνειών.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

25 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *