Killshot: Ο Δολοφόνος Είναι Εδώ (2008)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Κάρμεν και ο σύζυγός της, Γουέιν, γίνονται μάρτυρες εγκλήματος και συμμετέχουν σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Bρίσκονται όμως στο στόχαστρο και καταδιώκονται από δύο πολύ διαφορετικούς αλλά εξίσου αδίστακτους δολοφόνους: έναν έμπειρο βετεράνο και έναν πρωτάρη νεαρό εκτελεστή.

Σκηνοθεσία:

John Madden

Κύριοι Ρόλοι:

Diane Lane … Carmen Colson

Thomas Jane … Wayne Colson

Mickey Rourke … Armand ‘Blackbird’ Degas

Joseph Gordon-Levitt … Richie Nix

Rosario Dawson … Donna

Hal Holbrook … ‘Papa’

Don McManus … Nelson Davies

Lois Smith … Lenore

Tom McCamus … Paul Scallen

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Hossein Amini

Παραγωγή: Lawrence Bender, Richard N. Gladstein

Μουσική: Klaus Badelt

Φωτογραφία: Caleb Deschanel

Μοντάζ: Mick Audsley, Lisa Gunning

Σκηνικά: Andrew Jackness

Κοστούμια: Beth Pasternak

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Killshot
Ελληνικός Τίτλος: Killshot: Ο Δολοφόνος Είναι Εδώ

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Killshot του Elmore Leonard.

Παραλειπόμενα

Η κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου του 1989 είχε μπει μπρος το 1997 από τη Miramax Films, όταν και αγοράστηκαν τα δικαιώματα. Το 2002, η είδηση ήθελε το φιλμ να πηγαίνει στον Tony Scott, και να εμφανίζονται σε αυτό οι Robert De Niro και Quentin Tarantino. Μόνο όμως όταν ήρθε το 2004 και ο John Madden εξέφρασε τη θέληση να το αναλάβει, η παραγωγή μπήκε σε μια ευθεία.
Η Sandra Bullock ήταν η πρώτη υποψήφια για τον ρόλο της Κάρμεν, ενώ για παρτενέρ της ακούγονταν οι John Travolta, Viggo Mortensen και Justin Timberlake.
Ο Johnny Knoxville είχε γυρίσει κάποιες σκηνές ως βοηθός σερίφης. Μετά όμως από αποτυχημένες δοκιμαστικές προβολές, που έβρισκαν την πλοκή μπερδεμένη, ο ρόλος του κόπηκε τελείως μαζί και με άλλα κομμάτια του αρχικού υλικού.
Sydney Pollack και Anthony Minghella δούλεψαν πάνω σε διορθώσεις του σεναρίου, δίχως να μπουν στους τίτλους. Επί αυτού όμως η ταινία αφιερώθηκε στη μνήμη τους.
Η αρχική ημερομηνία εξόδου στις αίθουσες αφορούσε το 2006. Μετά όμως από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις έφτασε να βγει κατά τα τέλη του 2008. Ενδιάμεσα, υπήρξε έντονα η σκέψη να πάει κατευθείαν στο DVD.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/4/2009

Η ταινία του Madden έχει ένα πολύ σοβαρό ελάττωμα, αλλά θα ασχοληθώ -επίτηδες- στο τέλος με αυτό, γιατί θέλω να επισημάνω πρώτα τα θετικά. Αυτό είναι το αμερικανικό θρίλερ τής μετά νουάρ εποχής, που γνώριζε τους ορθούς όρους της αγωνίας. Με πολλά δάνεια από το Σκληροί Άντρες (The Desperate Hours) και το Δύο Γίγαντες Συγκρούονται (Cape Fear) -και τα δύο αυτά έγιναν σύγχρονα ριμέικ, όπου στο ένα έπαιζε ο Rourke- το Killshot δεν επιβάλλεται μέσω του εντυπωσιασμού, αλλά κατά το δραματοποιημένο χτίσιμο του σασπένς. Πολύ μεγάλη η βοήθεια από τα λειτουργικότατα μουσικά ακούσματα, ακόμα και που δεν θα σας συστήσω να αγοράσετε το σάουντρακ. Όλα αυτά με στύλους πέντε καλές ερμηνείες, ειδικά από τον Mickey Rourke που βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα…

Όμως, η ταινία πάσχει και πάσχει πολύ. Ο John Madden, που δικαιολογείται επειδή δεν έχει ξαναγγίξει τέτοιου είδους ταινία, χτίζει ένα κυνήγι ελαφιού, χωρίς να μας αφήνει να συμπαθήσουμε το ελάφι. Οι δύο άνθρωποι που βρίσκονται στο στόχαστρο εμμένουν αδιευκρίνιστοι. Από την άλλη, ο σκηνοθέτης αναλύει εξονυχιστικά τον κακό της ταινίας, αλλά μάταια αφού είναι ένας κλισέ χαρακτήρας. Το στόρι υποτίθεται ότι θέλει να σε κάνει να συμπονήσεις τους κυνηγημένους και στην ουσία σε αφήνει μετέωρο, αφού ούτε με αυτούς μπορείς να ταυτιστείς, ούτε φυσικά με τους κυνηγούς, που είναι, απλά, καθίκια. Έτσι ο θεατής μπορεί να απολαμβάνει ένα θεσπέσιο θρίλερ, αλλά αυτό είναι μακριά του, δεν μπορεί να το εισχωρήσει σε αυτό ολοκληρωτικά. Κρίμα, γιατί το είδος αυτού του θρίλερ, κακώς, έχει αρχίσει να εκλείπει κι ας έχει χαρίσει αθάνατες στιγμές.

Βαθμολογία: