Η Απαγωγή του Κου Heineken (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Το 1983, μια ομάδα παιδικών φίλων πέτυχαν το έγκλημα του αιώνα: απήγαγαν έναν από τους πλουσιότερους άντρες του πλανήτη, τον κληρονόμο της οικογένειας Χάινεκεν, της γνωστής εταιρίας μπύρας. Αφού τον απαγάγουν καταμεσής της ημέρας σε δρόμο του Άμστερνταμ, απαιτούν το μεγαλύτερο ποσό που ακούστηκε ποτέ σε απαγωγή. Όλα ήταν τέλεια οργανωμένα, μέχρι που πέτυχαν να ξεφύγουν…

Σκηνοθεσία:

Daniel Alfredson

Κύριοι Ρόλοι:

Anthony Hopkins … Freddy Heineken

Sam Worthington … Willem Holleeder

Jim Sturgess … Cor Van Hout

Ryan Kwanten … Jan ‘Cat’ Boellard

Jemima West … Sonja Holleeder

Thomas Cocquerel … Martin ‘Brakes’ Erkamps

David Dencik … Ab Doderer

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: William Brookfield

Παραγωγή: Judy Cairo, Howard Meltzer, Michael A. Simpson

Μουσική: Lucas Vidal

Φωτογραφία: Fredrik Backar

Μοντάζ: Hakan Karlsson

Σκηνικά: Hubert Pouille, Christopher Stull

Κοστούμια: Catherine Van Bree

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Kidnapping Mr. Heineken
Ελληνικός Τίτλος: Η Απαγωγή του Κου Heineken
Εναλλακτικός Τίτλος: Kidnapping Freddy Heineken

Σεναριακή Πηγή

Βιβλίο: Kidnapping Freddy Heineken του Peter R. de Vries.

Παραλειπόμενα

Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν το 1983 στην Ολλανδία. Τα ίδια γεγονότα ήταν και η βάση της ταινίας De Heineken Ontvoering του 2011 με τον Rutger Hauer.
Ο Peter R. de Vries επέλεξε να μην παρευρεθεί στην πρεμιέρα, μην εγκρίνοντας όσα δείχνει η ταινία σε σχέση με τα αληθινά γεγονότα.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 25/3/2015

Αν δεν έβλεπα το όνομα του σκηνοθέτη στους τίτλους, δεν θα πίστευα ότι η ταινία αυτή ανήκει στον Daniel Alfredson αλλά σε κάποιον νεαρό δημιουργό που αρκέστηκε να εξαντλήσει τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του σε κλισέ τεχνικές και καλλιτεχνικές διαθέσεις, επιλέγοντας το φαινομενικά προσβάσιμο μονοπάτι της πραγματικής ιστορίας, της λογοτεχνικής καταγραφής και των υπαρκτών προσώπων. Είναι όμως γεγονός, ο Σουηδός δημιουργός καταφεύγει στην τηλεοπτικίζουσα απεικόνιση, που είναι γεμάτη φανφάρες και εξτραβαγκάντζες, παραμερίζοντας έτσι ένα στόρι που θα μπορούσε να αποτυπωθεί με χαρακτηριστική αφηγηματική ένταση και να περάσει στη μνήμη ως μία παιδευτική κινηματογραφική περιπέτεια, ικανή να προσφέρει ψυχαγωγία.

Οι χαρακτήρες που λαμβάνουν μέρος σε αυτή την -κινηματογραφικά άχρωμη- απαγωγή είναι ανύπαρκτοι, δοσμένοι χωρίς ουσιαστική προσέγγιση και βάθος, με τον Anthony Hopkins να επιβεβαιώνει «αναίμακτα» και με περισσή ευκολία την παροιμία που λέει ότι «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος». Λόγος για κοινωνικό-οικονομικές αναφορές της εποχής δε μπορούν να γίνουν, αφού το σενάριο έχει χάσει εν τη γενέσει του τη συναισθηματική ίντριγκα, την αυθεντικότητά του βιβλίου και τις υπερβάσεις εκείνες που το κατατάσσουν στα διάφορα είδη, με τους δημιουργούς να επιμένουν χωρίς απολύτως κανένα λόγο σε λεπτομέρειες που δεν εξυπηρετούν τη ροή και το περιεχόμενο. Ετούτη η ταινία δυστυχώς δε μπορεί να σου αφήσει καμία περισσότερη αίσθηση από αυτή που συνοψίζεται στη φράση «το έχω ξαναδεί το εργάκι αυτό και μάλιστα καλύτερα!».

Βαθμολογία: