Ο διοικητής του χωριού αποφασίζει να διορίσει έναν δημόσιο γραμματέα για την εξυπηρέτηση των πολιτών, καθώς οι υπάλληλοί του αναγκάζονται να παραμελούν την εργασία τους για να εξυπηρετούν τους αναλφάβητους συμπολίτες τους στη γραπτή τους επικοινωνία. Ο Χατζηαβάτης αναλαμβάνει να βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για τη θέση, ώσπου συναντά τον Καραγκιόζη που τον εντυπωσιάζει με τις γραμματικές γνώσεις που λέει πως έχει και η αναζήτηση λαμβάνει τέλος! Μετά από μια ξεκαρδιστική συνάντηση με τον διοικητή, ο Καραγκιόζης γίνεται ο γραμματικός του χωριού, και πιάνει, γεμάτος όρεξη και άδειος γνώσεων, μολύβι και χαρτί…

Σκηνοθεσία:

Άκης Καρράς

Χρήστος Λειβαδίτης

Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Κύριοι Ρόλοι:

Άθως Δανέλλης … διάφοροι (φωνή)

Έλενα Μαραγκού … διάφοροι (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Άθως Δανέλλης

Παραγωγή: Αναστασία Μάνου

Μουσική: Κώστας Χαριτάτος

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Καραγκιόζης: The Movie
  • Διεθνής Τίτλος: Karagiozis: The Movie
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Καραγκιόζης: Η Ταινία [τηλεόραση]

Σεναριακή Πηγή

  • Θέατρο σκιών: Ο Καραγκιόζης Γραμματικός

Παραλειπόμενα

  • Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
  • Αν και το όνομα Καραγκιόζης περιλήφθηκε σε τίτλους δύο παλιότερων ταινιών, αυτή είναι η πρώτη κινηματογραφική παρουσία τού πιο δημοφιλούς χαρακτήρα του ελληνικού θεάτρου σκιών.
  • Το κλασικό Ο Καραγκιόζης Γραμματικός ερμηνεύεται επί της οθόνης από τον καραγκιοζοπαίχτη Άθο Δανέλλη, που στη συνέχεια θα το μεταφέρει και στον φυσικό του χώρο, στη σκηνή του θεάτρου Μπέλλος.
  • Η πλοκή μάς μεταφέρει στην Ήπειρο του 19ου αιώνα, κάτι διόλου τυχαίο, μια κι εκεί εντοπίζονται οι ρίζες του θεάτρου σκιών στη χώρα μας (για την ακρίβεια, το 1809 στην περιοχή των Ιωαννίνων).

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Στα τραγούδια ακούγονται εκτός από τον Άθω Δανέλλη, ο Γιάννης Νιάρχος, η Έλενα Μαραγκού και άλλοι.

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 4/12/2022

Θέλει κανείς να αντιμετωπίσει με θετική διάθεση το όλο εγχείρημα, καθώς πρόκειται ίσως για την πιο φιλόδοξη μέχρι τώρα στιγμή στην ιστορία του ελληνικού animation. Υπάρχουν στοιχεία εντός που σίγουρα δείχνουν ένα φιλότιμο από τη μεριά των συντελεστών, αλλά δυστυχώς αυτό που προκύπτει έχει εμφανείς αδυναμίες.

Στα καλά στοιχεία συγκαταλέγονται τόσο η αξιόλογη φωνητική δουλειά που έχει γίνει από τον Άθωνα Δανέλλη, που σοφά στηρίζεται πάνω στην αντίστοιχη παράδοση του κλασικού Καραγκιόζη σε αυτόν τον τομέα, όσο και οι μουσικές πινελιές που είναι ταιριαστές με την όλη ατμόσφαιρα και όμορφα φολκλορικές. Και στο πεδίο του γέλιου εντοπίζονται σκηνές που αποζημιώνουν σ’ έναν βαθμό, ειδικά όταν προς το φινάλε μπαίνει στην εξίσωση και ο χαρακτήρας του Μπάρμπα-Γιώργου.

Όμως είναι έντονη η παρουσία ενός πολύ συγκεκριμένου προβλήματος, που καταλήγει να καταδικάζει και την όλη προσπάθεια. Ειδικότερα, το θέατρο σκιών είναι μια πολύ ιδιαίτερη μορφή ψυχαγωγίας, που πολύ δύσκολα μπορεί να μεταφραστεί κινηματογραφικά, κυρίως λόγω χαλαρής δομής. Το φιλμ δεν έχει τις απαντήσεις για το πώς θα γινόταν να ξεπεραστεί αυτό, προσπαθώντας άτσαλα να ισορροπήσει ανάμεσα στους κανόνες της τέχνης του υλικού στο οποίο βασίζεται και σ’ αυτούς του μέσου στο οποίο ανήκει. Αλλά, τελικά, αυτό που μένει είναι μια κακώς εννοούμενη «χύμα» αίσθηση.

Και το ψηφιακό σχέδιο, το οποίο έτσι και αλλιώς σαν τεχνοτροπία είναι σαν να πηγαίνει κόντρα στη γενικότερη αισθητική του θεάτρου σκιών, αναμενόμενα έχει αρκετές ατέλειες, όσο κι αν βγαίνει σε κάποιον να πει για την τιμή των όπλων πως «για ελληνική προσπάθεια καλό είναι». Μάλλον τα στοιχεία που ήθελαν περισσότερο μια καλύτερη επεξεργασία είναι η κίνηση των ηρώων που φαντάζει αφύσικη, καθώς και οι λεπτομέρειες που είναι φτωχές, ειδικά σε ό,τι αφορά την εκφραστικότητα των προσώπων.

Μια σύγχυση προκαλείται και από το πώς χρησιμοποιείται το χρονικό πλαίσιο, καθώς εσκεμμένα (και δικαιολογημένα μέχρι ένα σημείο για λόγους τακτ και πολιτικοποίησης) δεν γίνεται ευθέως λόγος για τουρκοκρατία, ενώ παραδοσιακές και μοντέρνες ενδυμασίες μπαίνουν όλες σ’ ένα «μίξερ» μαζί με αταίριαστα σύγχρονες αναφορές για το μικρότερο σε ηλικία κοινό.

Το καλό της υπόθεσης είναι πως έγινε επιτέλους μια αρχή για ν’ αναπτυχθεί σταδιακά η ελληνική μεγάλου μήκους μυθοπλασία και στα χωράφια του κινουμένου σχεδίου. Ωστόσο, αν επιθυμεί κανείς να είναι δίκαιος, δεν γίνεται παρά να επισημάνει πως το «Καραγκιόζης: The Movie» δεν καταφέρνει να αποτελέσει μια πρόταση που να μεταφέρει σε ικανοποιητικό βαθμό στη μεγάλη οθόνη όλα αυτά που κάνουν την εν λόγω λαϊκή φιγούρα αγαπητή ακόμη και στους σημερινούς καιρούς.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

18 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

5 Σχόλια

  1. Φωτεινή 22 Δεκεμβρίου 2022

    Εμένα μου φάνηκαν όλα πανέμορφα. Και το γέλιο που βγάζει, και το περιβάλλον και το animation. Τα παιδιά πάντως, που δεν έχουν τα δικά μας αυστηρά κριτήρια, ούτε σταμάτησαν να γελάνε, ούτε να φύγουν ήθελαν!

  2. Ιωάννα 9 Δεκεμβρίου 2022

    Για ελληνικά δεδομένα το περίμενα χειρότερο. Είναι μια προσπάθεια αλλά δυστυχώς έληξε εκεί. Χρειαζόταν ένα με δύο χρόνια παραπάνω δουλειάς τόσο πάνω στη διασκευή και μεταφορά στον κινηματογράφο όσο και στο κομμάτι που αφορά την ποιότητα του όλου animation που είναι απλά υποφερτεί. Υπάρχει ελάχιστη εμπειρία και αυτό φαίνετε.

  3. Nick.I 9 Δεκεμβρίου 2022

    Μια από τις χειρότερες ελληνικές ταινίες animation που έχει υπάρξει ποτέ. Δεν θυμίζει ιδιαίτερα τον Καραγκιόζη που ξέρουμε. Το σενάριο που βασίζεται στον Καραγκιόζη Γραμματικό δεν φάνηκε καν δημιουργικό ή πρωτότυπο. Και ούτε έχει αυτή την μαγεία που έχουν οι περισσότερες ταινίες animation αλλά και η μαγεία του θεάτρου σκιών. Θεωρώ πως αυτή η ταινία απλά βγήκε για να βγει, πολύ Marketing! Το Καραγκιόζης The Movie δεν είναι τίποτα παρά μόνο μια μεγάλη απογοήτευση!!

    1. Steve 9 Ιανουαρίου 2023

      Μιας και λες μία από τις χειρότερες ελληνικές ταινίες animation. Έχουμε πολλές animated ελληνικές ταινίες μεγάλου μήκους;