Όπως στον Παράδεισο
- Just Like Heaven
- 2005
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά, Μανδαρινικά
- Αισθηματική, Κομεντί, Φαντασίας
- 08 Δεκεμβρίου 2005
Η Ελίζαμπεθ Μάστερσον είναι μια εργασιομανής γιατρός που έχει αφιερώσει τη ζωή της στο επάγγελμά της. Ένα βράδυ, παθαίνει ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που τη μετατρέπει σε πνεύμα κολλημένο μεταξύ παραδείσου και γης. Δεν ξέρει ότι είναι νεκρή και νομίζει ότι δεν έγινε τίποτα, μέχρι που συναντά τον Ντέιβιντ Άμποτ, τον μοναχικό αρχιτέκτονα που ζει πλέον στο διαμέρισμά της.
Σκηνοθεσία:
Mark Waters
Κύριοι Ρόλοι:
Reese Witherspoon … Elizabeth Masterson
Mark Ruffalo … David Abbott
Ivana Milicevic … Katrina
Jon Heder … Darryl
Donal Logue … Jack
Dina Spybey-Waters … Abby Brody
Rosalind Chao … Δρ Fran Lo
Ben Shenkman … Δρ Brett Rushton
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Peter Tolan, Leslie Dixon
Παραγωγή: Laurie MacDonald, Walter F. Parkes
Μουσική: Rolfe Kent
Φωτογραφία: Daryn Okada
Μοντάζ: Bruce Green
Σκηνικά: Cary White
Κοστούμια: Sophie De Rakoff
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Just Like Heaven
- Ελληνικός Τίτλος: Όπως στον Παράδεισο
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Et Si c’Etait Vrai… του Marc Levy.
Παραλειπόμενα
- Ο Steven Spielberg αγόρασε τα δικαιώματα (για λογαριασμό της DreamWorks) του γαλλικού βιβλίου δίχως να το διαβάσει καθόλου. Το μόνο που είχαν στα χέρια τους ήταν η πρόταση αγοράς με μια πρόχειρη περίληψη.
- Το ίδιο βιβλίο ήταν η βάση του ινδικού Vismayathumbathu (2004) και του επίσης ινδικού I See You (2006).
- Μετά από πρόταση της συν-σεναριογράφου Leslie Dixon, χρησιμοποιήθηκε ως κεντρικό σκηνικό το διαμέρισμα που ζούσε παλιότερα η ίδια. Η οροφή του όμως βρίσκονταν εντός στούντιο, μια και χρησιμοποιήθηκε για αυτήν έντονο CGI.
- Πρώτη ταινία που έβαλε σε χρήση την κάμερα Panavision Panaflex Millennium XL2.
- Διπλάσια τα κέρδη από το κόστος, αφού ενώ το δεύτερο ήταν στα 58 εκατομμύρια δολάρια, τα έσοδα έφτασαν στα 102,9.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο τίτλος τυχαίνει να είναι κι ένα πετυχημένο τραγούδι των The Cure από το 1987. Στην ταινία ακούγεται σε νέα εκτέλεση με την Katie Melua.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2009
Το αληθινό φάντασμα δεν είναι αυτό της ηρωίδας, αλλά της παλιάς καλής αμερικανικής σχολής αλά σκρούμπολ. Ακόμα και που η ταινία πάσχει από άποψη και χιούμορ, και μοιάζει με τυπική αμερικανική κομεντί, σε κερδίζει με τη χάρη του παλιομοδίτικου στόρι της. Μιλώντας για χάρη, η Ριζ Γουίδερσπουν είναι η κατάλληλη «αόρατη», ενώ ο Μαρκ Ράφαλο είναι σε ρόλο που δεν του ταιριάζει. Όταν, βέβαια, ξεπέφτουμε στο ρομάντζο, μάλλον φέρνουμε στο νου μας τον «Αόρατο Εραστή» παρά τον Φρανκ Κάπρα. Η ταινία βασίζεται σε βιβλίο του γάλλου Μαρκ Λέβι, και το Μπόλιγουντ είχε προλάβει έναν χρόνο πριν να το κάνει πρώτο ταινία. Λίγο απασχόλησε η μέτρια πορεία στα ταμεία τη Γουίδερσπουν, αφού την ίδια χρονιά απόκτησε το πρώτο της Όσκαρ με το «Walk on Line».
Βαθμολογία: