Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε (2018)

ΣΥΝΟΨΗ

Έχουν περάσει τρία χρόνια αφότου το θεματικό πάρκο του Jurassic World καταστράφηκε από τους δεινοσαύρους που το έσκασαν από τα κλουβιά τους, σπέρνοντας τον τρόμο. Η νήσος Νούμπλαρ έχει τώρα εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους, ενώ οι εναπομείναντες δεινόσαυροι τρέφονται με ό,τι υπάρχει στη ζούγκλα. Όταν το ανενεργό ηφαίστειο του νησιού αρχίζει να ξυπνά, ο Όουεν και η Κλερ ηγούνται μιας προσπάθειας να διασώσουν τους εναπομείναντες δεινοσαύρους από το επερχόμενο καταστροφικό συμβάν. Ο Όουεν θέλει να βρει την Μπλε, την επικεφαλής ράπτορα που ακόμα αγνοείται στην άγρια φύση, και η Κλερ έχοντας αποκτήσει σεβασμό για αυτά τα πλάσματα, βάζει σκοπό της ζωής της να τα σώσει. Φτάνοντας στο νησί κι ενώ η λάβα αρχίζει να ξεχύνεται, η σταυροφορία διάσωσης αποκαλύπτεται πως συνιστά μια συνωμοσία που απειλεί να οδηγήσει τον πλανήτη μας πίσω στους προϊστορικούς χρόνους.

Σκηνοθεσία:

J.A. Bayona

Κύριοι Ρόλοι:

Chris Pratt … Owen Grady

Bryce Dallas Howard … Claire Dearing

Rafe Spall … Eli Mills

Justice Smith … Franklin Webb

Daniella Pineda … Δρ Zia Rodriguez

Isabella Sermon … Maisie Lockwood

James Cromwell … Σερ Benjamin Lockwood

Toby Jones … Gunnar Eversol

Ted Levine … Ken Wheatley

BD Wong … Δρ Henry Wu

Geraldine Chaplin … Iris

Jeff Goldblum … Δρ Ian Malcolm

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Derek Connolly, Colin Trevorrow

Παραγωγή: Belen Atienza, Patrick Crowley, Frank Marshall

Μουσική: Michael Giacchino

Φωτογραφία: Oscar Faura

Μοντάζ: Bernat Vilaplana

Σκηνικά: Andy Nicholson

Κοστούμια: Sammy Sheldon

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Jurassic World: Fallen Kingdom
Ελληνικός Τίτλος: Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε
Εναλλακτικός Τίτλος: Jurassic Park 5 [ανεπίσημος]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σειρά Jurassic Park: η πλήρης λίστα ταινιών

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα (χαρακτήρες): Jurassic Park του Michael Crichton.

Παραλειπόμενα

Σίκουελ του Jurassic World (2015) και πέμπτο μέρος του franchise του Jurassic Park.
Το ότι το reboot της σειράς θα είχε σίκουελ είχε αποφασιστεί ήδη έναν χρόνο πριν βγει η ταινία, και ο Colin Trevorrow προτίθετο να σκηνοθετήσει και αυτό. Αργότερα όμως άλλαξε ο ίδιος την απόφαση του, χωρίς να αποκλείει τη συμμετοχή από άλλο πόστο (βρίσκεται στο σενάριο). Η ταινία ανακοινώθηκε επίσημα στις 23 Ιουλίου του 2015, μαζί με την έξοδο της τον Ιούνιο του 2018. Πρώτος υποψήφιος για τη σκηνοθεσία ήταν ο J. A. Bayona, κάτι που οριστικοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2016, όταν ακυρώθηκε το σίκουελ του Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ, που ήταν και η πρώτη του επιλογή. Ο ισπανός σκηνοθέτης είχε και τις ευλογίες του Trevorrow, που τον είχε ξεχωρίσει βλέποντας το Ορφανοτροφείο.
Οι φήμες ήθελαν την επιστροφή των Sam Neill, Laura Dern στη σειρά, αλλά ήταν ο Jeff Goldblum που επέστρεψε.
Για τον ρόλο της μικρής Μέισι πέρασαν από οντισιόν 2μιση χιλιάδες κορίτσια.
Ο Tom Holland συζήτησε με τον σκηνοθέτη την πιθανή συμμετοχή του, αλλά δεν του το επέτρεψε ο προγραμματισμός του.
Ο BD Wong επιστρέφει στον ρόλο του Δρ Γου μετά το 1993 και την ορίτζιναλ ταινία.
Στο σενάριο “επιβίωσαν” ιδέες μέσα από τα μυθιστορήματα του Michael Crichton, όπως και κάποιοι διάλογοι.
Ο κύριος όγκος των γυρισμάτων έγινε στα Pinewood Studios της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ χρησιμοποιήθηκαν επίσης τοποθεσίες της Χαβάης. Η post-credit σκηνή όμως είναι στο Λας Βέγκας. Τα δε γυρίσματα που είχαν προγραμματιστεί για την Ουαλία, αναβλήθηκαν.
Πρώτο της σειράς που γυρίζεται σε CinemaScope, με widescreen κάδρο 2.40:1. Αυτό ήρθε από τη θέληση του σκηνοθέτη να δοθεί ένας πιο επικός αέρας. Ήταν όμως επίσης η πρώτη ταινία της σειράς που γυρίστηκε ψηφιακά (με κάμερα Arri Alexa 65).
Τα εφέ των δεινοσαύρων είναι ένας συνδυασμός από animatronics και ψηφιακά εφέ, χωρίς καθόλου χρήση του motion-capture. Υπεύθυνη εταιρία για αυτά ήταν η ILM.
Επίκεντρο της προώθησης ήταν το άνοιγμα από τη Universal ενός website που ανέλυε τα πάντα για το Dinosaur Protection Group. Μαζί όμως άνοιξε και το Extinction Now!, που ήταν το “αντίπαλο δέος”, και που μεταξύ άλλων περιείχε ένα found-footage βίντεο με τυραννόσαυρο ελεύθερο στο Σαν Ντιέγκο. Το συνολικό κόστος της προώθησης για τη Universal έφτασε στα 145 εκατομμύρια δολάρια, στα οποία προστέθηκαν 185 από τις συνεργαζόμενες εταιρίες (Dairy Queen, Doritos, Dr Pepper, Ferrero SpA, Jeep, Juicy Fruit, Kellogg’s, M&M’s και Skittles). Οι δε Mattel, Lego και Funko ανέλαβαν τον τομέα των παιχνιδιών.
Οι μέτριες κριτικές δεν απέτρεψαν τον εμπορικό θρίαμβο. Το φιλμ ήταν το τρίτο εμπορικότερο της χρονιάς του, με έσοδα 1 δις και 310 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 187.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/9/2018

Λογικά θα περίμενε κανείς με τον J.A. Bayona να αναστηθεί ποιοτικά η ταινία. Αλλά όπως συμβαίνει συνήθως με τις περιπτώσεις ευρωπαίων σκηνοθετών που μετακομίζουν στο Χόλιγουντ, αυτό δεν συμβαίνει εδώ. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πέμπτο κεφάλαιο της σειράς είναι κι αυτό που επιμένει περισσότερο επί του νοήματος, αλλά ακόμα κι αυτό μπερδεύει τον θεατή, αφού ένα block-buster από τη φύση του δεν είναι εύκολα ικανό να περάσει υψηλούς προβληματισμούς. Πόσο μάλλον, όταν ενώ ορθώς κρίνεται ο άνθρωπος όταν αφιλοσόφητα χρησιμοποιεί την τεχνολογία, η ταινία από μόνη της εκμεταλλεύεται την κινηματογραφική τεχνολογία για να βγάλει χρήματα. Πιάσ’ το αβγό και κούρευ’ το δηλαδή…

Στα βασικά που μας καίνε, ο Bayona αποδεικνύεται κάπως «τσαπατσούλης». Τα προβλήματα στην τεχνική του είναι σε πολλές λεπτομέρειες κραυγαλέα, κάτι το αδικαιολόγητο αφού για την τεχνική του και ουχί για την τεχνοτροπία του τον προσλάβανε εξαρχής. Από την άλλη, εδώ πάμε στους σεναριογράφους, το πεδίο που εξελίσσεται κατά το μεγαλύτερο μέρος το έργο είναι φτωχό για τα δεδομένα. Μια βίλλα στη μέση του πουθενά και κάποιοι μετρημένοι καλεσμένοι μέσα της (όχι δεν είναι από βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι…) δεν παρέχουν αέρα για τους δεινόσαυρους να απλώσουν το φοβιστικό τους έργο. Η έλλειψη φύσης γίνεται ακόμα πιο ευδιάκριτη με την παρουσία της στις αρχές του φιλμ (το μικρότερο χρονικά, αλλά ουσιαστικότερο κομμάτι του έργου), και μονάχα η αντικατάσταση της από μια πόλη γεμάτη τρομοκρατημένους ανθρώπους θα ισορροπούσε τα πράγματα. Παράλληλα, δημιουργείται ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στη δράση του πρώτου μέρους του φιλμ και της αναζωπύρωσης αυτής στη βίλα, που μοιραία ο αναγνώστης τρώει κάνα νύχι για να περάσει η ώρα. Πολύ πιο απλά, σε ένα block-buster με δεινόσαυρους θέλεις να δεις ασταμάτητη δράση με τα προϊστορικά τέρατα, εκτός κι αν το έργο δίνονταν στον Haneke που θα ήξερε να συμπληρώσει κατάλληλα το «κενό».

Βέβαια, δεν είναι τελείως άκυρη η παρουσία του Bayona, ούτε το «Jurassic» έχασε τελείως τη λάμψη του, τουλάχιστον για όσους έζησαν -κι όχι απλά έμαθαν- αυτή την κοσμογονική για τα δεδομένα μετάβαση από παραδοσιακά εφέ σε ψηφιακό σινεμά το 1993. Ο Ισπανός πετυχαίνει κάποια όμορφα πλάνα που δεν έλειπαν από τα προηγούμενα μέρη (με βασικότερο τον δεινόσαυρο στην αποβάθρα), ενώ δεν έχουμε ξεπέσει σε κάποια «βίντεο» λογική να έχουμε τελείως άρπα-κόλα σίκουελ. Κι εντέλει, δεν είναι φυσιολογικό από τη συγκεκριμένη σειρά να θέλεις κάτι ολοένα και καλύτερο (έχουν τεθεί τα όρια της προ πολλού), κι όχι απλά μια τίμια ψυχαγωγία. Έτσι, κρίνοντας πιο μαζεμένα, συνοψίζουμε ότι το μεγάλο κακό δεν έγινε ούτε εδώ, και τα «Jurassic» διατηρούν άρρηκτες τις προοπτικές τους να αναστηθούν στη συνέχεια. Απλά, επειδή πέρασαν τα χρόνια που εντυπωσίαζαν οι ολοζώντανοι δεινόσαυροι, χρειάζεται ένα αρκετά καλύτερο σενάριο για να φέρει στα ίσια την αίγλη τους. Όχι, εν κατακλείδι, ο κομήτης δεν έπεσε ακόμα πάνω στα πλέον αγαπημένα μας «αληθινά» τέρατα…

Βαθμολογία: