Jurassic World: Κυριαρχία (2022)

ΣΥΝΟΨΗ

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια μετά την καταστροφή της νήσου Νούμπλαρ, και οι δεινόσαυροι τώρα ζουν και κυνηγούν μαζί με τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αυτή η εύθραυστη ισορροπία θα αναμορφώσει το μέλλον και θα καθορίσει μια για πάντα αν τα ανθρώπινα όντα θα παραμείνουν οι κορυφαίοι θηρευτές, σε έναν πλανήτη που μοιράζονται τώρα με τα πιο τρομακτικά πλάσματα της ιστορίας.

Σκηνοθεσία:

Colin Trevorrow

Κύριοι Ρόλοι:

Chris Pratt … Owen Grady

Bryce Dallas Howard … Claire Dearing

Laura Dern … Δρ Ellie Sattler

Sam Neill … Δρ Alan Grant

Jeff Goldblum … Δρ Ian Malcolm

DeWanda Wise … Kayla Watts

Mamoudou Athie … Ramsay Cole

Scott Haze … Rainn Delacourt

Dichen Lachman … Soyona Santos

Daniella Pineda … Δρ Zia Rodriguez

Campbell Scott … Δρ Lewis Dodgson

Isabella Sermon … Maisie Lockwood/Charlotte Lockwood (νεαρή)

Justice Smith … Franklin Webb

Omar Sy … Barry Sembene

BD Wong … Δρ Henry Wu

Elva Trill … Charlotte Lockwood (ενήλικη)

Kristoffer Polaha … Wyatt Huntley

Varada Sethu … Shira

Glynis Davies … Carolyn O’Hara

Caleb Hearon … Jeremy Bernier

Freya Parker … Denise Roberts

Dimitri ‘Vegas’ Thivaios … μαλτέζος λαθρέμπορος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Colin Trevorrow, Emily Carmichael

Στόρι: Derek Connolly, Colin Trevorrow

Παραγωγή: Patrick Crowley, Frank Marshall

Μουσική: Michael Giacchino

Φωτογραφία: John Schwartzman

Μοντάζ: Mark Sanger

Σκηνικά: Kevin Jenkins

Κοστούμια: Joanna Johnston

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Jurassic World: Dominion
Ελληνικός Τίτλος: Jurassic World: Κυριαρχία
Εναλλακτικός Τίτλος: Jurassic World Dominion

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σειρά Jurassic Park: η πλήρης λίστα ταινιών

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα (χαρακτήρες): Jurassic Park του Michael Crichton.

Παραλειπόμενα

Εδώ το franchise κλείνει και τη δεύτερη τριλογία του, δανειζόμενο ήρωες από όλα τα κεφάλαια. Η επισημοποίηση της ύπαρξης αυτού του σίκουελ έγινε από τον Frank Marshall ήδη από το 2015, με τους Trevorrow και Spielberg να εργάζονται πάνω σε ιδέες για το στόρι.
Το 2018 ανακοινώθηκε ότι ο Trevorrow θα επανέρχονταν στη σκηνοθεσία. Είχε όμως να πει τα καλύτερα για τον J.A. Bayona του δεύτερου μέρους, και πως δανείστηκε έμπνευση από αυτόν για τη συνέχεια.
Laura Dern και Sam Neill επιστρέφουν στη σειρά από το 2001, αλλά μαζί με τον Jeff Goldblum είχαν να συνυπάρξουν από την ορίτζιναλ ταινία.
Το μόνο των τριών Jurassic World δίχως την εμπλοκή της Legendary Entertainment, αφού δεν ανανεώθηκε το 2019 η συνεργασία της με τη Universal.
Ο Mamoudou Athie είχε εντυπωσιάσει από άλλη του εμφάνιση τόσο τον Trevorrow, που προσλήφθηκε σε κύριο ρόλο δίχως να περάσει κανένα δοκιμαστικό.
Ο χαρακτήρας του Lewis Dodgson επιστρέφει από την ταινία του 1993, αλλά όχι με το πρόσωπο του Cameron Thor. Κι αυτό επειδή ο ηθοποιός βρέθηκε το 2016 στη φυλακή για σεξουαλική επίθεση σε ανήλικη.
Σύμφωνα με τον Andy Buckley, ο χαρακτήρας του Scott Mitchell από το Jurassic World ήταν να επιτρέψει κι εδώ, αλλά κόπηκε εντέλει από το σενάριο.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Φλεβάρη του 2020 στον Καναδά, πριν διακοπούν λόγω της πανδημίας τον επόμενο μήνα (θύμα αυτής της διακοπής ήταν η συμμετοχή του Jake Johnson στο καστ). Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Βρετανία, με κάποια να γίνονται εντός των Pinewood Studios (πάνω από 100 πλατό δημιουργήθηκαν εκεί ειδικά για την παραγωγή). Τελευταία στάση ήταν η Μάλτα, με την κυβέρνηση της να εγκαινιάζει οικονομικές διευκολύνσεις για να “πάρει τη δουλειά”.
Ο διευθυντής φωτογραφίας δούλεψε με έναν συνδυασμό φιλμ: 35mm, 65mm και VistaVision.
Κατασκευάστηκαν 18 animatronic δεινόσαυροι διαφόρων μεγεθών, που ήταν και οι περισσότεροι από όσους είχαν φτιαχτεί για ταινία του franchise.
Τον Ιούνιο του 2021 εμφανίστηκε ένα πεντάλεπτο βίντεο, υπό την υπόδειξη “πρόλογος”, και με υλικό από την ταινία. Αυτό αρχικά βρίσκονταν στα πλάνα να ανοίξει την ταινία, αλλά αποφασίστηκε να εξαιρεθεί.
Η Universal συνεργάστηκε με τους ολυμπιονίκες Mikaela Shiffrin, Nathan Chen και Shaun White, όπου εμφανίστηκαν σε σποτ προωθώντας ταυτόχρονα την ταινία και τη Χειμερινή Ολυμπιάδα του Πεκίνου. Σε κάθε ένα από αυτά τα σποτ, ένας από τους αθλητές έρχονταν σε επαφή με κάποιον δεινόσαυρο με φόντο το χιόνι.
Τον Οκτώβριο του 2020, ο Frank Marshall δήλωσε ότι το franchise όχι μόνο δεν κλείνει με αυτή την ταινία, αλλά ανοίγει μια νέα εποχή σε αυτό, όπου πλέον άνθρωποι και δεινόσαυροι θα συνυπάρχουν σε όλα τα μέρη της Γης.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Με κόστος 185 εκατομμύρια δολάρια, κατάφερε να εισπράξει 1 δις και 1,1 εκ. δολάρια. Τερμάτισε έτσι στην τρίτη θέση της ετήσιας λίστας, ενώ έγινε η 4η ταινία επί καιρού πανδημίας που ξεπέρασε σε εισπράξεις το 1 δισεκατομμύριο δολάρια.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 8/6/2022

Η οικονομία στην αφήγηση είναι μία από τις μεγαλύτερες αρετές του σινεμά, αν και το σύγχρονο Χόλιγουντ μοιάζει να την έχει απωλέσει για τα καλά. Θες η άνοδος της διαδικτυακής μίνι σειράς που προσφέρει και παράλληλα επιτάσσει στους δημιουργούς ένα πλήρες οκτάωρο για να καλύψουν επιμελώς όσα θέλουν να φανερώσουν, θες το διαφημιστικό κόλπο μιας μεγάλης και χορταστικής διάρκειας των εταιρειών για να πουλήσουν την ταινία σαν «γεγονός» και να δικαιολογήσουν τη μετακίνηση των θεατών στις αίθουσες; Ό,τι κι αν ισχύει, το “Jurassic World: Dominion” μοιάζει σαν η προέκταση μιας ιστορίας που ξεκινά στο 252ο λεπτό (ή στο 600ο, αφού πρέπει να υπολογίσουμε και την τριλογία της δεκαετίας του 1990)…

Τα “Jurassic World” μάς μαθαίνουν να εκτιμούμε το παρελθόν. Ο ικανότατος David Koepp, που έκανε καριέρα μέσα στο συστημικό μπλοκμπάστερ, μπόρεσε μέσα από σκανδαλωδώς λιγοστές ατάκες να χαρακτηρίσει τους αξιομνημόνευτους και ξεχωριστούς ήρωες των Dr. Alan Grant, Dr. Ellie Sattler και Dr. Ian Malcolm σε βαθμό που η παρουσία τους στο “Dominion” δεν χρειάστηκε την παραμικρή προσθήκη για να χτίσει πάνω τους ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας. Στον αντίποδα, το “Jurassic World” του 2015 αφιέρωσε έναν πολύ μεγάλο πρόλογο για μια εκτενή παρουσίαση μιας δυσλειτουργικής εικόνας που λειτουργεί μόνο σαν πρόφαση για να δούμε ξανά λατρεμένους δεινόσαυρους, ενώ το “Fallen Kingdom” έχτισε ένα γελοιωδέστατο και άνευ λογικής παράλληλο στόρι με κλωνοποιημένους ανθρώπους και μια σατανική εταιρεία.

Τα επιμέρους στοιχεία του σεναρίου είναι πολλά και συχνά άσχετα μεταξύ τους, στον βαθμό που μπορείς να αρθρώσεις τη σύνοψη της ταινίας και να μη συμπεριλάβεις ποτέ τη λέξη «δεινόσαυρος». Ένας βασικός λόγος που λειτουργεί το “Dominion” είναι επειδή το παράλογο της προηγούμενης ταινίας εδώ το αποδέχεσαι σαν δεδομένο. Χωρίς την ανάγκη να σε πείσει για όσα σου δείχνει, σε αφήνει σαν θεατή να απολαύσεις το θέαμα. Ίσως στην εποχή μας λοιπόν η μαεστρία του χολιγουντιανού σκηνοθέτη να μην είναι η δημιουργία μιας στιβαρής αφήγησης, αλλά η ικανή συγκάλυψη της ανοησίας ώστε να μη σου προξενήσει λογικά ερωτήματα.

Δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά εντυπωσιακό στο “Dominion”, αλλά κατάφερε να διατηρήσει την προσοχή μου καθ’ όλη τη διάρκειά του, έστω κι αν ο μόνος λόγος ήταν για να δω πού θα το πάει. Ο Colin Trevorrow φέρθηκε αρκετά έξυπνα στο να διατηρήσει ένα ενιαίο ύφος σε όλες τις παράλληλες υποπλοκές του, μοιράζοντας ανάλογα τα στοιχεία που διαθέτει μια ταινία: οι Chris Pratt, Bryce Dallas Howard και η μικρή Isabella Sermon καλύπτουν το συγκινησιακό κομμάτι, ο Campbell Scott είναι ένας γραφικός διαβολικός καπιταλιστής, ενώ οι πρωτεργάτες Sam Neill, Laura Dern και Jeff Goldblum η απόλυτη απόλαυση σε μακροσκελείς σκηνές με βαρύ διάλογο, στις οποίες ερμηνεύουν με την ίδια ζωτικότητα για την οποία τους αγαπήσαμε πριν 30 χρόνια και αποτελούν μακράν το πιο διασκεδαστικό κομμάτι της ταινίας. Ειδική αναφορά στην υπέροχη DeWanda Wise, αν και το Χόλιγουντ πρέπει άμεσα να συνειδητοποιήσει ότι ο sidekick χαρακτήρας της μαύρης λεσβίας με τις ξεχωριστές ικανότητες που σώζει την κατάσταση έχει γίνει ήδη κλισέ και πρέπει να βρει νέο τρόπο να κάνει τις ταινίες του συμπεριληπτικές ακόμα πιο αποτελεσματικά.

Η σχέση αυτών των τριών ομάδων χαρακτήρων παραμένει έμμεση, όπως και η παρουσία των δεινοσαύρων, οι οποίοι λειτουργούν εδώ περισσότερο από ποτέ σαν ξεχωριστοί ήρωες, σε σκηνές που νομίζεις ότι μιλάνε μεταξύ τους και απλά λείπουν οι υπότιτλοι. Κι όμως υπάρχει κάτι αλλόκοτο στη σκηνοθεσία του Trevorrow που σου κινεί το ενδιαφέρον. Οι σκηνές δράσης κινηματογραφούνται θαρρείς με τον πιο περίπλοκο στη σύλληψη τρόπο, τον οποίο η ψηφιακή τεχνολογία και το χρήμα κάνουν τη δημιουργία του εφικτή. Μπορεί οι καταδιώξεις σε σοκάκια, τα φλεγόμενα αεροπλάνα σε ελεύθερη πτώση και οι πάλεις δεινόσαυρων-θηρευτών να μην είναι οι πιο εντυπωσιακές που έχεις δει, είναι όμως από τις πιο ξεχωριστές στην υλοποίησή τους.

Αν την πρωτότυπη διλογία του Spielberg μπορούσα να την παρομοιάσω με ένα ταξίδι σε θεματικό πάρκο όπου κάθε πίστα ακολουθεί οργανικά την προηγούμενη, τα “Jurassic World” θυμίζουν περισσότερο φλιπεράκι: δεν αρκεί που το ταμπλό είναι από μόνο του αρκετά χαώδες, το μπαλάκι της αφήγησης τινάζεται συνέχεια από το ένα σημείο στο άλλο και ο θεατής πρέπει να καταβάλει την προσωπική του προσπάθεια για να μη το χάσει.

Βαθμολογία: