Απολαύστε το Κορμί μου (1962)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Ζιλ, ένας ντροπαλός συγγραφέας από την Αυστρία, και ο γάλλος φίλος του, Τζιμ, γνωρίζουν την Κατρίν, μια παρορμητική και απόλυτα ελεύθερη στο πνεύμα κοπέλα. Μοιραία, θα δημιουργηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο, μποέμικο αλλά και τραγικό ταυτόχρονα, με φόντο την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Σκηνοθεσία:

Francois Truffaut

Κύριοι Ρόλοι:

Jeanne Moreau … Catherine

Oskar Werner … Jules

Henri Serre … Jim

Vanna Urbino … Gilberte

Serge Rezvani … Albert

Marie Dubois … Therese

Sabine Haudepin … Sabine

Michel Subor … αφηγητής (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Francois Truffaut, Jean Gruault

Παραγωγή: Marcel Berbert, Francois Truffaut

Μουσική: Georges Delerue

Φωτογραφία: Raoul Coutard

Μοντάζ: Claudine Bouche

Σκηνικά: Fred Capel

Κοστούμια: Fred Capel

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Jules et Jim
Ελληνικός Τίτλος: Απολαύστε το Κορμί μου [αυεθντικός]
Διεθνής Τίτλος: Jules and Jim
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ζιλ και Τζιμ [επανέκδοσης]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Μια Παράξενη Ιστορία Έρωτα (1980)

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Jules et Jim του Henri-Pierre Roche.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας από οποιαδήποτε προέλευση και ξένης ηθοποιού (Jeanne Moreau).

Παραλειπόμενα

Από τις πλέον κλασικές ταινίες της Νουβέλ Βαγκ, προέρχεται από ένα ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1953. Ο Truffaut το ανακάλυψε λίγα χρόνια μετά, καθώς έψαχνε στα μεταχειρισμένα βιβλία, σε ένα μαγαζί δίπλα στον Σηκουάνα. Έπειτα, έγινε φίλος με τον ίδιο τον συγγραφέα, που ήταν πλέον σε προχωρημένη ηλικία, ο οποίος και ενέκρινε το ενδιαφέρον του νεαρού Truffaut να το διασκευάσει.
Το μπάτζετ ήταν τόσο μικρό, που ζητούσαν συχνά από τη Jeanne Moreau να τους δανείζει τη Ρολς Ρόις της για να μεταφέρεται το συνεργείο (αποτελούνταν από μόλις 15 άτομα). Η διάσημη σταρ είχε αναλάβει παράλληλα και ρόλο κέιτερινγκ για κάποια γυρίσματα. Το κυριότερο όμως έγινε όταν η παραγωγή ξέμεινε τελείως από χρήματα, όπου και μόνη της συνείσφερε όσα χρειάζονταν.
Η Moreau αναγκάστηκε η ίδια να πηδήξει στο ποτάμι, επειδή η σωσίας της ήταν πιωμένη. Αυτό καθήλωσε την ηθοποιό δύο μέρες στο κρεββάτι.
Ο Truffaut ένιωθε τόση αγωνία κατά τη νύχτα της πρεμιέρας, που προτίμησε να πάει και να δει μια ταινία των αδελφών Μαρξ.
Ο Paul Mazursky συνδύασε το ριμέικ με τον φόρο τιμής προς την ταινία, με το Μια Παράξενη Ιστορία Έρωτα (Willie & Phil) του 1980.
Αυτή ήταν η αγαπημένη ταινία του Stephen Hawking.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το αυθεντικό τραγούδι Le Tourbillon του Serge Rezvani έτυχε ιδιαίτερης απήχησης. Η ερμηνεία είναι της Jeanne Moreau.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 7/12/2010

Bρισκόμαστε στο 1962, όχι μόνο ο Truffaut, αλλά και εμείς οι ίδιοι μέσα από την ταινία του, και ο σκηνοθέτης μέσα από ένα σενάριο φαινομενικά απλό δημιουργεί ένα απόλυτο αριστούργημα, τον ύμνο του γαλλικού Νέου Κύματος, και εντέλει μια ταινία που επηρέασε και θα επηρεάζει δημιουργούς για πολλά ακόμη χρόνια.

Ο Truffaut δημιουργεί όχι έναν, αλλά τρεις μοναδικούς χαρακτήρες. Φυσικά, την παράσταση κλέβει η Cathrine, το παρανοϊκό θηλυκό, ο ορισμός του intellectual-sexy. Aυτή η γυναίκα που δεν είναι ούτε ξανθιά, ούτε πολύ αισθησιακή, αυτή όμως που ξέρει να σκέφτεται όσο ακριβώς χρειάζεται για να τρελαίνει κάθε άντρα και να τον κάνει να υπομένει στωικά τα καμώματα της. Δεν ξέρω πού ακριβώς ζει και δραστηριοποιείται το αρχέτυπο αυτό γυναίκας, αυτό που ξέρω όμως είναι πως σε αυτό έγκειται και ολόκληρη η γοητεία της γυναίκας που έπλασε το νέο κύμα. Είναι πλάσμα φανταστικό, που με κάποιο περίεργο τρόπο κατέχει θέση περίοπτη στη φαντασία του καθενός από μας, χωρίς όμως να μπορεί να τη βρει, ούτε καν να την πλάσει. Μια γυναίκα σαν αυτή αφήνει πίσω της πολλά θύματα, που είτε ηθελημένα είτε όχι βασανίζει μέχρι τελικής πτώσης. Και εδώ, τον ρόλο αυτό καλούνται να παίξουν δύο φίλοι, δύο άντρες ευφυείς, τόσο ώστε να συνομιλούν για τον έρωτα, να αναλύουν κάθε του πτυχή, αλλά όταν τον βρίσκουν να μην μπορούν να τον κρατήσουν. Και σε πείσμα όσων λένε πως εδώ ο Truffaut μοιάζει μισογύνης, κοιτάξτε ποιος είναι ο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα…

Ένα άλλο γεγονός το οποίο εντυπωσιάζει απόλυτα είναι η αφήγηση της ταινίας. Ο σκηνοθέτης ναι μεν βάζει έναν αφηγητή, αλλά δεν αναπτύσσει ορθολογικά την ταινία του με βάση τον χωροχρόνο, αλλά μονάχα με βάση συναισθήματα και καταστάσεις. Η αρχή, η μέση και το τέλος υπάρχουν ως έννοιες, αλλά δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, με αποκορύφωμα το τέλος που δεν λύνει κανένα από τα προβλήματα της υπόθεσής μας, αντίθετα μοιάζει να δημιουργεί ακόμη περισσότερα. Επίσης, ο σκηνοθέτης μοιάζει να παίζει στα δάχτυλα τα κινηματογραφικά είδη, με αποτέλεσμα εκεί που μας αφηγείται μια κομεντί, να περνά στο νουάρ και από κει σε ένα καλοκουρδισμένο δράμα με μια μικρή πινελιά από θρίλερ.

Με λίγα λόγια έχουμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα, που δε λέει να σταματήσει να εμπνέει αγνή αγάπη για τον κινηματογράφο σε όλους τους κινηματογραφόφιλους, και πάθος για δημιουργία στους εκάστοτε δημιουργούς.

Βαθμολογία: