Μετά από μια σειρά φόνων που φέρουν τη σφραγίδα του δολοφόνου Jigsaw, η αστυνομία αρχίζει να κυνηγάει το φάντασμα ενός άνδρα νεκρού για πάνω από μια δεκαετία, εμπλεκόμενοι σε ένα νέο παιχνίδι που είναι μόνο στην αρχή. Έχει επιστρέψει ο Τζον Κράμερ από τους νεκρούς για να θυμίσει στον κόσμο να είναι ευγνώμονες για το δώρο της ζωής; Ή είναι μια παγίδα που έχει στήσει ένας άλλος δολοφόνος με τη δική του ατζέντα;
Σκηνοθεσία:
Michael Spierig
Peter Spierig
Κύριοι Ρόλοι:
Matt Passmore … Logan Nelson
Tobin Bell … John Kramer/Jigsaw
Callum Keith Rennie … ντετέκτιβ Brad Halloran
Cle Bennett … ντετέκτιβ Keith Hunt
Hannah Emily Anderson … Eleanor Bonneville
Laura Vandervoort … Anna
Paul Braunstein … Ryan
Mandela Van Peebles … Mitch
Brittany Allen … Carly
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Josh Stolberg, Pete Goldfinger
Παραγωγή: Mark Burg, Gregg Hoffman, Oren Koules
Μουσική: Charlie Clouser
Φωτογραφία: Ben Nott
Μοντάζ: Kevin Greutert
Σκηνικά: Anthony Cowley
Κοστούμια: Steven Wright
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Jigsaw
- Ελληνικός Τίτλος: Saw: Legacy
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Saw 8 [ανεπίσημος]
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Σε Βλέπω: 8 [τηλεόραση]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Σε Βλέπω (2004)
- Σε Βλέπω… Ξανά (2005)
- Σε Βλέπω ΙΙΙ (2006)
- Saw IV (2007)
- Saw V (2008)
- Saw VI (2009)
- Saw 3D (2010)
- Spiral: Ο Θρύλος του Saw (2021)
- Saw X (2023)
Σεναριακή Πηγή
- Στόρι (χαρακτήρες): Σε Βλέπω των James Wan, Leigh Whannell.
Παραλειπόμενα
- Το Saw 3D γυρίστηκε για να είναι το έβδομο και έσχατο κεφάλαιο. Οι δημιουργοί του ήθελαν να το κόψουν σε δύο ταινίες, αλλά η Lionsgate δεν το συζητούσε μια και το 6ο μέρος δεν τα είχε πάει καλά στα ταμεία. Η εισπρακτική επιτυχία όμως του Saw 3D έφερε ήδη από το 2011 την ιδέα για περαιτέρω συνέχεια. Το 2012 κάποιες πηγές μιλούσαν για reboot. Ενδιάμεσα όμως και επί δύο χρόνια, οι Josh Stolberg και Peter Goldfinger δημιουργούσαν το σενάριο που πήρε την έγκριση του στούντιο και το σχέδιο μπήκε επίσημα μπρος, αν κι εκείνο το αρχικό σενάριο μιλούσε για μια πετρελαϊκή εγκατάσταση στη μέση του ωκεανού. Σύντομα όμως η Lionsgate ενέκρινε τη σκέψη να μην ακολουθηθούν οι κλειστοφοβικοί κανόνες της σειράς, ώστε να κερδηθεί και κοινό που δεν ήταν λάτρης της.
- Η καμπάνια της προώθησης συνδυάστηκε με μακρά αναζήτηση δωρητών αίματος. Υπολογίστηκε ότι μέσω αυτής, σώθηκαν 360 χιλιάδες ζωές.
- Με κόστος 10 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έφτασε εισπράξεις τα 103.
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 9/11/2017
Μετά από μια σειρά φόνων που φέρουν την σφραγίδα του δολοφόνου Jigsaw, η αστυνομία αρχίζει να κυνηγάει το φάντασμα ενός άνδρα, νεκρού για πάνω από μια δεκαετία, εμπλεκόμενοι σε ένα νέο παιχνίδι που είναι μόνο στην αρχή. Έχει επιστρέψει ο Τζον Κράμερ από τους νεκρούς για να θυμίσει στον κόσμο πως πρέπει να είναι ευγνώμονες για το δώρο της ζωής; Ή είναι μια παγίδα που έχει στήσει ένας άλλος δολοφόνος με τη δική του ατζέντα;
Τι να πει κανείς για το 8ο Saw… Μόνο ότι η επιτυχία των όλων προηγούμενων δε θα μπορούσε παρά να εγγυηθεί την ύπαρξή του. Και πολύ άργησε. Η σεναριακή συνταγή είναι συνηθισμένη και γνωστή, εφτά ταινίες τώρα: κάποιοι στήνουν “παιχνίδια”, όπου φέρνουν κάποιους “ένοχους” (κατά τα κριτήριά τους) ανθρώπους σε ακραίες καταστάσεις πόνου και τελικά, συνήθως, θανάτου. Αυτό το ξεκίνησε κάποτε ο Jigsaw, όμως έχει πεθάνει από την τρίτη ταινία στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού του και έκτοτε συνεχίζεται από γοητευμένους “διαδόχους”-φαν του, που ενδεχομένως να έχουν περάσει οι ίδιοι από παιχνίδι. Παραφροσύνη; Διαστροφή; Μάλλον απλά σεναριακή βλακεία, η οποία πουλάει.
Δεν έχουμε κάτι νέο εδώ. Μια από τα ίδια, ελαφρά πιο μετριασμένο σε γραφική βία από τα προηγούμενα. Κάποιος άλλος διάδοχος ξεφύτρωσε και τον ψάχνει επί ματαίω η αστυνομία, με τα φλάσμπακ να κυριαρχούν και να χρησιμοποιούνται απολύτως ξεδιάντροπα, ακόμα και ως αφόρμηση ανατροπής. Σίγουρα δεν είναι και η πρώτη φορά για τα δεδομένα της σειράς.
Η κεντρική ιδέα του Saw (ότι κάποιος ψυχοπαθής αποφασίζει για τις ζωές άλλων και τους κρίνει αφ’ υψηλού για τα ένοχα μυστικά τους – Η Στιγμή της Αλήθειας στην gore εκδοχή της – και η λυτρωτική επίδραση του πόνου στον ψυχισμό των θυμάτων) προσφέρει ενδιαφέρον υλικό καθαρά ως ψυχολογική παρατήρηση (κοινωνιολογικά είναι αστείο) για την ταινία μικρού μήκους του Leigh Whannell (2003). Έκτοτε, μιλάμε για ένα ατέρμονο εμπορικό ξεχείλωμα, τραγικά σοβαροφανές μέσα στη γελοιότητά του. Αν για οποιονδήποτε λόγο είστε φαν, ξέρετε πως δεν έχει νόημα να διαβάσετε κάποιο κείμενο, από τη στιγμή που όλα δομούνται σύμφωνα με τις εμπορικές επιταγές, οι οποίες εάν σαν κάλυπταν μέχρι και πριν, δεν υπάρχει λόγος να αρχίσουν να σας χαλάνε τώρα. Αν δεν είστε φαν, θα ξέρετε ήδη πως δεν υπάρχει λόγος να γίνετε. Άρα, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια…
Βαθμολογία: