Στις 22 Νοεμβρίου του 1963, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας στο Ντάλας, ο Τζον Φ. Κένεντι δολοφονείται, και το ροζ ταγέρ της Τζάκι ποτίζεται από το αίμα του συζύγου της. Ο κόσμος της και η πίστη της θρυμματίζονται. Παρά το τραύμα της, μια εβδομάδα μετά καλείται να αντιμετωπίσει το αδιανόητο: να παρηγορήσει τα δυο της μικρά παιδιά, να αδειάσει το σπίτι που ανακαίνισε με πολύ κόπο και να οργανώσει την κηδεία του άντρα της. Η Τζάκι συνειδητοποιεί γρήγορα ότι οι επόμενες εφτά μέρες θα καθορίσουν πώς η ιστορία θα καταχωρίσει την κληρονομία του συζύγου της, αλλά και το πώς θα μείνει η ίδια στην ιστορία.
Σκηνοθεσία:
Pablo Larrain
Κύριοι Ρόλοι:
Natalie Portman … Jacqueline ‘Jackie’ Kennedy
Peter Sarsgaard … Robert ‘Bobby’ F. Kennedy
Greta Gerwig … Nancy Tuckerman
Billy Crudup … ο δημοσιογράφος
John Hurt … ο ιερέας
Max Casella … Jack Valenti
Beth Grant … Claudia ‘Lady Bird’ Johnson
Richard E. Grant … William ‘Bill’ Walton
Caspar Phillipson … John Fitzgerald Kennedy
John Carroll Lynch … Lyndon B Johnson
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Noah Oppenheim
Παραγωγή: Darren Aronofsky, Scott Franklin, Ari Handel, Juan de Dios Larrain, Mickey Liddell
Μουσική: Mica Levi
Φωτογραφία: Stephane Fontaine
Μοντάζ: Sebastian Sepulveda
Σκηνικά: Jean Rabasse
Κοστούμια: Madeline Fontaine
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Jackie
- Ελληνικός Τίτλος: Jackie
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Τζάκι [τηλεόραση]
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Natalie Portman), μουσικής και κοστουμιών.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Natalie Portman) σε δράμα.
- Βραβείο Bafta κοστουμιών. Υποψήφιο πρώτο γυναικείο ρόλο (Natalie Portman) και μουσική.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο σεναρίου.
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο του Noah Oppenheim προορίζονταν για να γίνει μίνι σειρά του HBO, με τον Steven Spielberg παραγωγό. Όταν εκείνος αποχώρησε, η παραγωγή ακυρώθηκε.
- Το σχέδιο είχε ανακοινωθεί το 2010 με σκηνοθέτη τον Darren Aronofsky και Τζάκι τη Rachel Weisz. Και οι δύο αποχώρησαν όταν διαλύθηκε ο μεταξύ τους δεσμός, αλλά ο Aronofsky έμεινε στην παραγωγή. Πριν την οριστική κατάληξη του σκηνοθετικού ονόματος, ο Steven Spielberg είχε εκφράσει τη σκέψη να το αναλάβει.
- Η Natalie Portman είχε προσεγγισθεί για τον ρόλο από τον Σεπτέμβριο του 2012, αλλά επίσημα ανακοινώθηκε η συμμετοχή της τον Μάιο του 2015. Για την προετοιμασία της, είδε πολλά βίντεο της Kennedy (κυρίως από ξεναγήσεις στον Λευκό Οίκο), διάβασε βιβλία και περιοδικά (μέχρι και 20 “πιπεράτες” βιογραφίες), αλλά και άκουσε πολλές της συνεντεύξεις σε κασέτες.
- Η Portman έγινε η 17η ηθοποιός που ενσάρκωσε την Jackie Kennedy, είτε στο σινεμά είτε στη μικρή οθόνη.
- Τα περισσότερα εσωτερικά γυρίσματα έγιναν σε στούντιο στο Παρίσι.
- Πρώτη αγγλόφωνη και μάλιστα γυρισμένη στις ΗΠΑ ταινία για τον Pablo Larrain.
- Έσχατη ταινία για τον John Hurt που η πρεμιέρα της τον βρήκε εν ζωή.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/6/2018
Επιβάλλεται να ξεκινήσει αυτό το κείμενο με την επισήμανση ότι δεν εκλαμβάνω το «Jackie» ως μια ιστορική-βιογραφική ταινία. Κι αυτό το θεωρώ άλλοθι για τον Pablo Larrain, έχοντας την ισχυρή εντύπωση από την ταινία πως απλά χρησιμοποιεί τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα για να δημιουργήσει εντέλει κάτι πέρα από αυτά. Γιατί αν το πάρουμε σύμφωνα με την οπτική μιας αγιοποίησης της Τζάκι Κένεντι, θα συγκρουστούμε με όλα όσα αναφέρουν οι ιστορικές πηγές και συνθέτουν έναν χαρακτήρα μιας γυναίκας που δεν μοιάζει πουθενά με αυτόν στην ταινία.
Αλλά ο Larrain δεν ασχολείται παρά ελάχιστα με τη φόρμα αυτού που έχουμε συνηθίσει σε μια βιογραφία. Τον εξιτάρει βέβαια συγκινησιακά το γεγονός που εξάγει μια κατάσταση όπως αυτή που έζησε η Κένεντι, κάτι το λογικό, αλλά από εκεί και πέρα αναλαμβάνει το χτίσιμο του χαρακτήρα της η φαντασία του Χιλιανού, με την απλή λογική τού τι θα ένιωθε υπό φυσιολογικές συνθήκες μια γυναίκα στη θέση της Τζάκι. Και ρίχνει σχεδόν το σύνολο του έργου πάνω στο πρόσωπο της. Φέρνει το εσωτερικό της όσο γίνεται πιο δίπλα και μέσα στον θεατή, ακόμα και με τη χρήση μιας «φάλτσας» μουσικής ικανής να διατρήσει τον νου μας. Αυτή η Τζάκι ζει και πεθαίνει την ίδια στιγμή, βιώνει έναν κυκεώνα συναισθημάτων και σκέψεων, αγνοεί αν πρέπει καν να σκέφτεται για το μέλλον ή να το διαγράψει οριστικά, αν πρέπει να αντλεί δύναμη από το παρελθόν μια και σε αυτό προστέθηκαν τα αίματα του συζύγου της στα χέρια της.
Η Natalie Portman είναι ακόμα ένας παράγοντας που αποκαλύπτει τη μη προσπάθεια αληθινής βιογράφισης της Τζάκι. Οι εκφράσεις της, όλες πιστές σε αυτή την καταιγίδα συναισθημάτων της ηρωίδας, ελάχιστα θα ταίριαζαν στην αληθινή Τζάκι που είχε τόσο μα τόσο εκτεθεί στα ΜΜΕ, που ένας απλός γνώστης των γεγονότων καταλαβαίνει άμεσα πως εδώ δεν υπάρχει παρά ελάχιστα. Η αμερικανή ηθοποιός κρίνεται ιδανική σε αυτό τον διεισδυτικό ρόλο που αναλαμβάνει. Σαν να της έρχεται εύκολο το να εισβάλει στην ψυχολογία του θεατή, να αντέξει όλα αυτά τα close-up που θα την «έκαιγαν» αν δεν εκτελούσε στην εντέλεια τη δουλειά της.
Και μη με παρεξηγείτε περί των αναφορών μου για αλλοίωση της ιστορικής αλήθειας. Δεν πιστεύω φυσικά ότι η Κένεντι ήταν μέρος κάποιας πιθανής συνομωσίας, ούτε ότι δεν πέρασε έναν συναισθηματικό Γολγοθά από το σοκ του Ντάλας. Απλά ήταν η ίδια γυναίκα που ανέχονταν για χάρη της προβολής της τα «παραστρατήματα» του άντρα της, ενώ με μεγάλη ευκολία έπειτα τον αντικατέστησε για μια εξίσου πανίσχυρη αγκαλιά, κάνοντας πάλι με ευκολία τα στραβά μάτια για την αληθινή αγάπη και του νέου της συζύγου. Όπως και να το κάνεις, η Τζάκι δεν ήταν σύμβολο της απλής γυναίκας που βρέθηκε κατά τύχη στην εξουσία, αλλά σύμβολο της γυναίκας καιροσκόπου που ζούσε κι ανέπνεε για την εξουσία και την αυτοπροβολή.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
