Τζάκι Μπράουν

Μια μεσήλικη αεροσυνοδός θα βρεθεί ανάμεσα σε ένα αφεντικό της τοπικής μαφίας, που τη χρησιμοποιεί για να μεταφέρει παράνομα χρήματα, και στους πράκτορες του FBI που θέλουν να τον συλλάβουν. Με τη βοήθεια ενός συνομήλικού της αστυνομικού, θα προσπαθήσει να γλιτώσει με όσο το δυνατόν λιγότερες επιπτώσεις για εκείνην.

Σκηνοθεσία:

Quentin Tarantino

Κύριοι Ρόλοι:

Pam Grier … Jackie Brown

Samuel L. Jackson … Ordell Robbie

Robert Forster … Max Cherry

Robert De Niro … Louis Gara

Bridget Fonda … Melanie Ralston

Michael Keaton … πράκτορας Ray Nicolette

Michael Bowen … ντετέκτιβ Mark Dargus

Chris Tucker … Beaumont Livingston

LisaGay Hamilton … Sheronda

Tommy ‘Tiny’ Lister … Winston

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Quentin Tarantino

Παραγωγή: Lawrence Bender

Φωτογραφία: Guillermo Navarro

Μοντάζ: Sally Menke

Σκηνικά: David Wasco

Κοστούμια: Mary Claire Hannan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Jackie Brown
• Ελληνικός Τίτλος: Τζάκι Μπράουν

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Rum Punch του Elmore Leonard.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Robert Forster).
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Pam Grier) σε κωμωδία/μιούζικαλ, και πρώτου αντρικού ρόλου (Samuel L. Jackson) στην ίδια κατηγορία.
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Samuel L. Jackson).

Παραλειπόμενα

• Μοναδική ταινία του Tarantino με διασκευασμένο σενάριο.
• Grier και Forster ήταν βετεράνοι στην ηθοποιία, αλλά είχαν πολλά χρόνια να βρεθούν στα φώτα της δημοσιότητας. Ειδικά στην Pam Grier γίνεται αναφορά επί του θέματος που παραπέμπει σε blaxploitation επιτυχίες της, όπως το Η Γυναίκα που Εκδικείται με το Σεξ (1973) και το Φόξι Μπράουν, η Μαύρη Τίγρης (1974).
• Ο Tarantino και ο παραγωγός Roger Avary αγόρασαν με την ολοκλήρωση του Pulp Fiction τα δικαιώματα για τρία βιβλία του Elmore Leonard: τα Rum Punch, Freaky Deaky και Killshot. Τότε ο Tarantino σκέφτονταν να κάνει είτε το Freaky Deaky είτε το Killshot και να δώσει το Rum Punch σε άλλον σκηνοθέτη. Αργότερα όμως δήλωσε ότι ερωτεύτηκε ξανά το Rum Punch, κι εντέλει ήταν και το μόνο που διασκεύασε.
• Παρότι δίσταζε να μιλήσει με τον Leonard για τις αλλαγές που είχε επιδεχθεί στο σενάριο το βιβλίο του (ειδικά στην αλλαγή χρώματος της κεντρικής ηρωίδας), ο Tarantino τον συνάντησε λίγο πριν την έναρξη γυρισμάτων, και ο συγγραφέας όχι μονάχα αγάπησε το σενάριο, αλλά είχε πει ότι ήταν η καλύτερη διασκευή από τις 26 που είχαν γίνει ήδη για δουλειές του.
• Η αρχική σεκάνς είναι φόρος τιμής στον Πρωτάρη.
• Την ίδια εποχή, η Universal Pictures ετοιμάζονταν να ξεκινήσει την παραγωγή μιας άλλης διασκευής από έργο του Leonard, το Εκτός Ελέγχου. Κι εκεί όμως υπήρχε ο χαρακτήρας του πράκτορα Ρέι Ντουσέτ, με τον Michael Keaton να παίζει εντέλει και στα δύο τον ίδιο χαρακτήρα. Στην ταινία του Steven Soderbergh, όμως, επέλεξε να μην υπάρχει το όνομα του στα κρέντιτ.
• Η ρατσιστική λέξη nigger ακούγεται 38 φορές, κάτι που ξεσήκωσε κριτική (μεταξύ άλλων, κι από τον Spike Lee). Ο σκηνοθέτης απάντησε ως προς αυτό ότι αν μία οποιαδήποτε λέξη είχε τέτοια ισχύ, όλοι στον πλανήτη θα έπρεπε να τη φωνάξουν.
• Ο ίδιος ο σκηνοθέτης είναι η φωνή στον αυτόματο τηλεφωνητή.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Όπως καθιερώθηκε από την πρώτη ταινία του σκηνοθέτη, υπάρχει κι εδώ ένα πολυσύνθετο σάουντρακ με επιλογές τραγουδιών από τον ίδιον, όπως από Bobby Womack and Peace, Bill Withers, Johnny Cash, κ.α. Γίνεται και εκτεταμένη χρήση από θέματα blaxploitation ταινιών των 1970.