Interruption

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Interruption

Διεθνής Τίτλος: Interruption

Κύριες Διακρίσεις

• Συμμετοχή στο τμήμα Ανοιχτών Οριζόντων του φεστιβάλ Βενετίας.
• Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για δεύτερο γυναικείο ρόλο (Αλεξία Καλτσίκη), σενάριο, μοντάζ, σκηνικά, κοστούμια, ήχο, ειδικά εφέ και μακιγιάζ.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb

Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου

Έκδοση Κειμένου: 17/11/2015

Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, που πραγματοποίησε την πρεμιέρα της στους Ορίζοντες του πρόσφατου φεστιβάλ της Βενετίας, ένα τμήμα που προβάλλει τις τελευταίες τάσεις στο παγκόσμιο σινεμά. Το φρέσκο στυλ του Ζώη ξεχώρισε για ακόμα μία φορά, κι όποιος έχει παρακολουθήσει τη μέχρι στιγμής φιλμογραφία του, σίγουρα ξέρει τι να περιμένει. Το ντεμπούτο του, η εξαιρετική και πολυταξιδεμένη μικρού μήκους ταινία του, Casus Belli (2010), έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο επίσημο διαγωνιστικό του φεστιβάλ Βενετίας το 2010, πήρε έξι βραβεία στο φεστιβάλ Δράμας 2010 και το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ επιλέχτηκε στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του εξωτερικού αποσπώντας πολλά βραβεία και διακρίσεις. Η δεύτερη μικρού μήκους ταινία του, «Out of Frame» (2012), έκανε την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ Βενετίας 2012 και κέρδισε το βραβείο EFA καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας, ενώ ο ίδιος κέρδισε υποψηφιότητα για καλύτερο ευρωπαίο σκηνοθέτη για το έτος 2012 από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου. Η ταινία κέρδισε διακρίσεις για την πρωτοτυπία στη φόρμα της, τόσο σε φεστιβάλ μυθοπλασίας, όσο και σε φεστιβάλ ντοκιμαντέρ.

Η ιστορία του «Interruption» διαδραματίζεται σε ένα θέατρο. Οι τελευταίοι θεατές παίρνουν τις θέσεις τους και η παράσταση της «Ορέστειας» ξεκινάει. Ξαφνικά, τα φώτα σβήνουν και η σκηνή βυθίζεται στο σκοτάδι. Μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών, με όπλα στα χέρια, ανεβαίνουν στη σκηνή. Ζητούν συγνώμη για τη διακοπή και προσκαλούν όσους θεατές επιθυμούν να ανέβουν στη σκηνή μαζί τους. Το κοινό πεπεισμένο για τη διαδραστική φύση της παράστασης, συνεχίζει γοητευμένο να παρακολουθεί το θέαμα που συνεχίζεται κανονικά, με μία μόνο διαφορά: η ζωή μιμείται την τέχνη και όχι το αντίστροφο.

Έχοντας για εργαλεία ένα πολυπληθές καστ, αρκετούς κομπάρσους και τη σκηνή ενός θεάτρου, ο Ζώης στήνει μια παγίδα στο κοινό, όχι μόνο της Ορέστειας, αλλά και της ίδιας του της ταινίας. Παίζει με τον ρόλο του θεατή και του υπενθυμίζει τις ευθύνες του, όχι μόνο απέναντι στην τέχνη, αλλά και στην ίδια τη ζωή. Η αρχική ιδέα του σεναρίου εμπνέεται από την αντίδραση των θεατών απέναντι σε ένα τραγικό γεγονός που συνέβη στις 23 Οκτώβρη του 2002, όταν 50 ένοπλοι Τσετσένοι εισέβαλαν σε θέατρο της Μόσχας, δημιουργώντας αρχικά σύγχυση στο κοινό που δεν ήξερε αν αυτό που συμβαίνει είναι πραγματικότητα ή μέρος της παράστασης. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το κοινό της Ορέστειας, που όμως συνεχίζει να πιστεύει ότι παρακολουθεί μια διαδραστική παράσταση. Στο στόχαστρο μπαίνει η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει κανείς τα όσα σοβαρά συμβαίνουν στη ζωή και την έλλειψη κρίσης που στερεί τα γεγονότα από μια άμεση κινητοποίηση.

Ο Ζώης καλλιεργεί την ένταση κλιμακωτά, κι από τη μέση της ταινίας κι έπειτα, τη στιγμή που η αθωότητα εγκαταλείπει τη σκηνή, τα πράγματα μάλλον αγριεύουν μέχρι το καθαρτικό φινάλε, που δεν στερείται απογείωσης, αλλά και μιας νύξης περιπαικτικής, που έρχεται να μας υπενθυμίζει ότι πρόκειται για μια υπόθεση που θα συνεχίζεται «αδιάκοπα».

Βαθμολογία: