Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 3
- Insidious: Chapter 3
- Insidious 3
- 2015
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Θρίλερ, Μεταφυσικό Θρίλερ, Μυστηρίου, Τρόμου, Φαντασίας
- 25 Ιουνίου 2015
Το τρίτο κεφάλαιο ξεκινάει ανάποδα, με αναδρομική ισχύ. Η ιστορία του προηγείται αυτής των δύο πρώτων ταινιών. Αυτή τη φορά είμαστε καλεσμένοι στο σπίτι μιας καινούργιας οικογένειας και όχι πια της πολύπαθης οικογένεια Λάμπερτ. Και οι δύο, όμως, οικογένειες έχουν κάτι κοινό. Και οι δύο κρύβουν ένα τρομακτικό μυστικό, το οποίο καλείται να ανακαλύψει η επίλεκτη ομάδα κυνηγών φαντασμάτων με αρχηγό την Ελίζ και βοηθούς τους Τάκερ και Σπεκς. Μια έφηβη κοπέλα έχει γίνει στόχος μιας άκρως επικίνδυνης απόκοσμης οντότητας που έρχεται από μια άλλη διάσταση. Ο πατέρας της προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποτρέψει το κακό.
Σκηνοθεσία:
Leigh Whannell
Κύριοι Ρόλοι:
Lin Shaye … Elise Rainier
Dermot Mulroney … Sean Brenner
Stefanie Scott … Quinn Brenner
Angus Sampson … Tucker
Leigh Whannell … Steven ‘Specs’
Hayley Kiyoko … Maggie
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Leigh Whannell
Παραγωγή: Jason Blum, Oren Peli, James Wan
Μουσική: Joseph Bishara
Φωτογραφία: Brian Pearson
Μοντάζ: Timothy Alverson
Σκηνικά: Jennifer Spence
Κοστούμια: Ariyela Wald-Cohain
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Insidious: Chapter 3
- Ελληνικός Τίτλος: Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 3
- Εναλλακτικός Τίτλος: Insidious 3 [ανεπίσημος]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Παγιδευμένη Ψυχή (2010)
- Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 2 (2013)
- Παγιδευμένη Ψυχή: Το Τελευταίο Κλειδί (2018)
- Παγιδευμένη Ψυχή: Η Πορφυρή Πόρτα (2023)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Παγιδευμένη Ψυχή του Leigh Whannell.
Παραλειπόμενα
- Πρίκουελ των δύο πρώτων ταινιών, και σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον δημιουργό της σειράς, Leigh Whannell.
- Ο James Wan δεν ήταν διαθέσιμος να επιστρέψει στη σκηνοθεσία και του τρίτου κεφαλαίου, μια και ήταν απασχολημένος με το Fast & Furious 7: Μαχητές των Δρόμων. Είναι όμως στην παραγωγή, αλλά και κάνει μια κάμεο εμφάνιση ως σκηνοθέτης στη σκηνή με την οντισιόν.
- Η εμπορική επιτυχία συνεχίστηκε για το franchise. Τα έσοδα έφτασαν στα 113 εκατομμύρια δολάρια, με κόστος μόλις 11.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 25/6/2015
Η μεταφυσική τριλογία «Insidious» ολοκληρώνεται με ένα πρίκουελ, γραμμένο αλλά και σκηνοθετημένο από τον σεναριογράφο των προηγούμενων κεφαλαίων Leigh Whannel. Οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες αλλάζουν, παραμένοντας ως συνδετικός κρίκος με τα προηγούμενα φιλμ η Elise (Lin Shaye), η ηλικιωμένη με την ικανότητα να επικοινωνεί με τον άλλο κόσμο. Αυτή μοιράζεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο με τη μάλλον ανεπαρκή Stefanie Scott, στο ρόλο της νεαρής κοπέλας που στοιχειώνεται από έναν δαίμονα, τον «Άνδρα που δεν μπορεί να αναπνεύσει».
Παρά τους καινούριους ήρωες, βεβαίως, τίποτα καινούριο δεν θα βρείτε εδώ. Τα πάντα φαντάζουν ξαναειπωμένα -και φυσικά όχι μόνο εντός του franchise- και ως εκ τούτου σχεδόν ανιαρά. Μακάρι τουλάχιστον να είχαμε να πούμε πως πια έχει δέσει η «μαγιά» της συνύπαρξης χιούμορ και τρόμου που εισήγαγε το πρώτο «Insidious»… Δυστυχώς διαπιστώνουμε πως εδώ τα συστατικά είναι ακόμα πιο αδέξια ανακατεμένα και ο Leigh Whannel χάνει τα βήματά του περισσότερο κι απ` όσο θα του συγχωρούσαν οι φαν της σειράς. Τα τρομακτικά στοιχεία καθαυτά δεν έχουν την γκροτέσκ αίσθηση της πρώτης ταινίας, μα το χιούμορ και η αμήχανη αυτοπαρωδία εισβάλλουν ξανά για να γκρεμίσουν την όποια ατμόσφαιρα (όχι ότι πολυ-υπάρχει τέτοια πλέον) και να αποπροσανατολίσουν παντελώς το φιλμ. Η Lin Shaye καταλήγει σε μία σαχλή καρικατούρα – πασπαρτού ενός σωρού διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών και η ταινία στο άγαρμπα πολτοποιημένο μίγμα τους.
Κι αν τουλάχιστον κάτι άξιζε αναφοράς στο πρώτο «Insidious» ήταν ορισμένες αξιομνημόνευτα ευρηματικές σκηνές τρόμου. Ε, λοιπόν, η ευρηματικότητα είναι κάτι που λείπει σε σχεδόν σοκαριστικό βαθμό από εδώ. Οι σκηνές τρόμου συνίστανται αποκλειστικά από ανέμπνευστα ανεβάσματα της μουσικής -και είναι συχνά παντελώς κακοσκηνοθετημένες-, συνθέτοντας ένα φιλμ που μοιάζει με συρραφή από jump-scares. Όσο λίγο κι αν είναι, το CGI επίσης «βγάζει μάτι» όποτε χρησιμοποιείται και αφαιρεί ένταση. Κι ενώ το σενάριο σπαταλά πολύ χρόνο μέσα στα ζοφερά κατατόπια του «άλλου κόσμου», όλο το ανατριχιαστικό μυστήριο του αγνώστου εξαφανίζεται μέσα από μια υπερβολικά κυριολεκτική και απίστευτης έλλειψης φαντασίας απεικόνιση της wannabe αφαιρετικής «άλλης πλευράς». Πρόκειται για ένα μέρος όπου ο «Άντρας που δεν μπορεί να αναπνεύσει» είναι κυριολεκτικά ένας γέρος με μάσκα οξυγόνου και όπου οι απειλητικοί δαίμονες αντιμετωπίζονται με… μπουνιές!
Εν ολίγοις, δεν θα δείτε κάτι άλλο από το πρώτο «Insidious» σε (πολύ) πιο ανέμπνευστη εκδοχή. Το γεγονός ότι το ίδιο σχόλιο έγραψα και για το περσινό «Κάλεσμα» είναι μάλλον λίγο ανησυχητικό…
Βαθμολογία: