Τα Μυαλά που Κουβαλάς
- Inside Out
- 2015
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Κινούμενα Σχέδια, Κωμωδία, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Φαντασίας
- 03 Σεπτεμβρίου 2015
Το να μεγαλώνεις είναι ένας ανώμαλος δρόμος, και η Ράιλι δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Θα αναγκαστεί να ξεριζωθεί από τη ζωή της σε κεντρο-δυτική πολιτεία, όταν ο πατέρας της βρίσκει νέα δουλειά στο Σαν Φρανσίσκο. Όπως όλοι, η Ράιλι οδηγείται από τα συναισθήματα της: χαρά, φόβο, θυμό, αηδία και λύπη. Τα συναισθήματα αυτά ζουν στα Κεντρικά, το κέντρο ελέγχου στο μυαλό της μικρής και τη συμβουλεύουν σε κάθε της βήμα. Καθώς η Ράιλι και τα Συναισθήματα της προσπαθούν να προσαρμοστούν στη ζωή του Σαν Φρανσίσκο, στα Κεντρικά γίνεται ένας σάλος. Παρότι η Χαρά, το κύριο συναίσθημα της κοπέλας, προσπαθεί να κρατήσει μια αισιοδοξία, τα υπόλοιπα συναισθήματα παλεύουν να τα φέρουν βόλτα στη νέα πόλη, το νέο σπίτι και το νέο σχολείο.
Σκηνοθεσία:
Pete Docter
Ronnie Del Carmen (βοηθητικός)
Κύριοι Ρόλοι:
Amy Poehler … Joy (φωνή)
Phyllis Smith … Sadness (φωνή)
Richard Kind … Bing Bong (φωνή)
Lewis Black … Anger (φωνή)
Bill Hader … Fear (φωνή)
Mindy Kaling … Disgust (φωνή)
Kaitlyn Dias … Riley Andersen (φωνή)
Diane Lane … Κα Andersen (φωνή)
Kyle MacLachlan … Κος Andersen (φωνή)
Dave Goelz … Frank (φωνή)
Frank Oz … Dave (φωνή)
Flea … Jake (φωνή)
John Ratzenberger … Fritz (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Pete Docter, Meg LeFauve, Josh Cooley
Στόρι: Pete Docter, Ronnie Del Carmen
Παραγωγή: Jonas Rivera
Μουσική: Michael Giacchino
Μοντάζ: Kevin Nolting
Σκηνικά: Ralph Eggleston
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Inside Out
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Μυαλά που Κουβαλάς
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Τα Μυαλά που Κουβαλάς 2 (2024)
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων. Υποψήφιο για αυθεντικό σενάριο.
- Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
- Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων. Υποψήφιο για σενάριο.
- 10 βραβεία Annie (κινουμένων σχεδίων), μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Ο Pete Docter άρχισε τον σχεδιασμό της ταινίας το 2009, όταν παρατήρησε τις αλλαγές στην προσωπικότητα της κόρης του καθώς αυτή μεγάλωνε.
- Ο Ronnie del Carmen ήταν που σχεδίασε όλο το στόρι, αλλά η μετέπειτα -και χρονοβόρα- πορεία του σεναρίου δόθηκε σε άλλα χέρια.
- Η παραγωγή συμβουλεύτηκε έναν μεγάλο αριθμό ψυχολόγων για τις λεπτομέρειες, όπως ο αναγνωρισμένος καθηγητής Dacher Keltner.
- Πρώτη ταινία της Pixar χωρίς καμία εμπλοκή του Steve Jobs, που είχε φύγει το 2011 από τη ζωή.
- Επειδή οι παραγωγοί έδιναν μεγάλη σημασία στην ανταπόκριση του παιδικού κοινού, διοργανώθηκε πριν την πρεμιέρα δοκιμαστική προβολή ειδικά για μικρές ηλικίες.
- Ακολουθώντας τον θρίαμβο σε κριτικές και βραβεία, τα ταμεία “φιλοδώρησαν” την παραγωγή με έσοδα 857,6 εκατομμύρια δολάρια (7η εμπορικότερη της χρονιάς). Το κόστος ήταν κι αυτό υψηλό, φτάνοντας στα 175.
- Ενώ το 2016 ακούστηκε δημόσια η πιθανότητα για κάποιο σίκουελ, ακολούθησε δήλωση πως η Pixar θα επικεντρώνονταν στα ορίτζιναλ σενάρια που είχε προς παραγωγή. Το σίκουελ εντέλει ήρθε, αλλά αρκετά χρόνια μετά.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Νάντια Κοντογεώργη (Χαρά), Άντρια Ράπτη (Λύπη), Κώστας Δαρλάσης (Θυμός), Λευτέρης Ελευθερίου (Φόβος), Μαρίνα Σαμάρκου (Αηδία), Ναταλία Παρτσινέβελου (Ράιλι), Χρήστος Θάνος (ο μπαμπάς), Μαρία Πλακίδη (η μαμά/Χαρά της μαμάς), Τηλέμαχος Κρεβάικας (Μπινγκ Μπονγκ), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Θυμός του μπαμπά/φρουρός Φρανκ), Σοφία Τσάκα (δασκάλα/Λύπη της μαμάς), Σοφία Παναηλίδου (Αηδία της μαμάς), Βίνα Παπαδοπούλου (Θυμός της μαμάς/καθαρίστρια μνήμης/σκηνοθέτης ονείρων), Δημήτρης Μενούνος (Φόβος του μπαμπά/καθαριστής μνήμης/φρουρός Ντέιβ/βραζιλιάνος πιλότος), Αλέξανδρος Λουζιώτης (κλόουν), Ανδρέας Ρήγας, Στέλιος Ψαρουδάκης, Χρήστος Συριώτης, Κατερίνα Γκίργκις, Χαρά Ζησιμάτου, Δημήτρης Δημόπουλος. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Επί της ταινίας δεν ακούγεται κανένα τραγούδι, αλλά στα τελικά κρέντιτ είναι “κρυμμένο” το TripleDent Gum Jingle, με τις φωνές των Nick Pitera, Andrea Datzman.
Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 20/6/2015
Σας έχει τύχει ποτέ να κοιτάξετε κάποιον και να αναρωτηθείτε, τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του; Αυτή η σκέψη ίσως να αποτέλεσε την αφορμή για τους εγκεφάλους των Pixar & Disney, ώστε να εμπνευστούν την υπόθεση του Τα Μυαλά που Κουβαλάς, ενός animation που όχι μόνο διασκεδάζει, αλλά παράλληλα ξεναγεί μικρούς και μεγάλους με τρόπο ευφυές και κατανοητό στα άδυτα της ανθρώπινης σκέψης.
Βασική πρωταγωνίστρια, η 11χρονη Ράιλι που μαζί με την οικογένειά της αφήνει τη Μινεσότα, όταν ο πατέρας της βρίσκει νέα δουλειά στο Σαν Φρανσίσκο. Όπως όλοι, έτσι και η Ράιλι οδηγείται από τα συναισθήματα της: χαρά, φόβο, θυμό, αηδία και λύπη. Τα πέντε αυτά συναισθήματα ζουν στα Κεντρικά, το κέντρο ελέγχου που βρίσκεται στο μυαλό της μικρής και τη συμβουλεύουν σε κάθε της βήμα. Καθώς η Ράιλι και τα συναισθήματα της προσπαθούν να προσαρμοστούν στη ζωή του Σαν Φρανσίσκο, στα Κεντρικά γίνεται ένας σάλος. Παρότι η Χαρά, το κύριο συναίσθημα της κοπέλας, προσπαθεί να κρατήσει μια αισιοδοξία, τα υπόλοιπα συναισθήματα παλεύουν να τα φέρουν βόλτα στη νέα πόλη, το νέο σπίτι και το νέο σχολείο.
Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης του Ψηλά στον Ουρανό και σεναριογράφος μεγάλων animation επιτυχιών όπως τα Γουόλ-Υ και Η Ιστορία των Παιχνιδιών, Πιτ Ντοκτέρ, δημιουργεί σε συνεργασία με τον Ρονάλντο ντελ Κάρμεν μια τρυφερή ιστορία για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, εμπνευσμένος από την κόρη του και την ταραχώδη πορεία που διένυσε σε διάφορα στάδια της ανάπτυξης. Μια υπέροχη ιδέα βρίσκει την υλοποίησή της από τα σημαντικότερα στούντιο παραγωγής animation ταινιών, και το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά είναι διασκεδαστικό, συγκινητικό, ευφάνταστο κι αδιαμφισβήτητα υψηλής αισθητικής. Η δράση πραγματοποιείται σε δυο επίπεδα: στην πραγματική ζωή της νεαρής Ράιλι και …μέσα στο κεφάλι της, όπου βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία των πέντε συναισθημάτων. Πέντε βασικά συναισθήματα αποδομούνται και ενσαρκώνονται μέσα από πέντε απολαυστικούς χαρακτήρες που ελέγχουν τη συμπεριφορά, εξηγώντας παράλληλα μέσα από ένα λεπτομερές εικονογραφημένο σχεδιάγραμμα τις πτυχές της προσωπικότητας ενός ανθρώπου.
Ένα μαγικό ταξίδι στα άδυτα του ανθρώπινου μυαλού, που θα διασκεδάσει μικρούς και μεγάλους, επιχειρώντας να μας συστήσει τις βασικές αρχές της ψυχολογίας και να δώσει εξηγήσεις για την καθημερινή μας συμπεριφορά, μέσα από μια περιπέτεια με αρκετό σασπένς, άφθονο χιούμορ, αλλά και συγκίνηση. Εν ολίγοις, θα σας πάρει τα μυαλά… που κουβαλάτε!
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/2/2016
Η Pixar πέρασε μια μίνι περίοδο ντεφορμαρίσματος, αλλά το έκανε και πάλι το θαύμα της. Καταρχάς, έχουμε μια φανταστική κεντρική ιδέα (που ελλόχευε στην παλιά επιστημονική φαντασία, αλλά και στον Γούντι Άλεν), η οποία έχει να διδάξει πάρα πολλά στους μικρούς φίλους, μα ταυτόχρονα κεντρίζει το ενδιαφέρον κι ενός ενήλικου. Ο Πιτ Ντόκτερ («Up», «Wall-E», «Monsters, Inc.») παντρεύει ιδανικά το συναίσθημα (στην περίπτωση αυτή… κυριολεκτικά) με το χιούμορ και τη δράση, και δεν υποβιβάζει ποτέ το φιλμ του σε επίπεδα τυπικού καρτούν. Κάθε σκηνή είναι μελετημένη, κάθε αντίδραση των προσώπων καλοσχεδιασμένη, κάποια δε από τα αστεία είναι ξεκαρδιστικά. Αλλά μην αποζητήσετε απώτερο μήνυμα. Είναι ταινία πρωτόλειας διδαχής, αλλά όχι ενήλικου προβληματισμού. Ένα μικρό κομψοτέχνημα που θα λατρέψουν και οι ενήλικες, αλλά οι συγκεκριμένοι ως ψυχαγωγικό προϊόν. Θα μου πείτε, υπάρχουν κάποιοι ακόμα σε ώριμη ηλικία που μοιάζουν να αγνοούν τη βασική επιστήμη…
Βαθμολογία: