Η Ρόουζ αγοράζει ένα παλιό ημερολόγιο από ένα μαγαζί με αντίκες, γραμμένο στα λατινικά. Μαθαίνει για τις τρεις μητέρες, και πιστεύει πως το διαμέρισμα της είναι χτισμένο πάνω από ένα από τα σπίτια τους. Η Ρόουζ σκοτώνεται, κι ο αδελφός της, ο Μαρκ, καταφθάνει να διερευνήσει τον φόνο. Καθώς αυτός αναζητά, οι φόνοι συνεχίζονται και το κακό έχει ήδη εξαπολυθεί.
Σκηνοθεσία:
Dario Argento
Κύριοι Ρόλοι:
Leigh McCloskey … Mark Elliot
Irene Miracle … Rose Elliot
Eleonora Giorgi … Sara
Daria Nicolodi … Elise De Longvalle Adler
Sacha Pitoeff … Kazanian
Alida Valli … Carol
Veronica Lazar … η νοσοκόμα
Feodor Chaliapin Jr. … καθηγητής Arnold/Δρ Varelli
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dario Argento
Παραγωγή: Claudio Argento
Μουσική: Keith Emerson
Φωτογραφία: Romano Albani
Μοντάζ: Franco Fraticelli
Σκηνικά: Giuseppe Bassan
Κοστούμια: Massimo Lentini
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Inferno
- Ελληνικός Τίτλος: Οι 3 Πύλες της Κολάσεως
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Dario Argento’s Inferno
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Σουσπίρια (1977)
- Η Μητέρα των Λυγμών (2007)
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Suspiria de Profundis του Thomas De Quincey.
Παραλειπόμενα
- Θεματικό σίκουελ του Σουσπίρια (1977), και δεύτερο μέρος της τριλογίας των Τριών Μητέρων, παρότι είναι η πρώτη ταινία που αναφέρει τις τρεις μητέρες. Χρειάστηκε να έρθει το 2007 και το Η Μητέρα των Λυγμών για να συμπληρωθεί η τριλογία.
- Ο James Woods ήταν η αρχική επιλογή για τον πρώτο ρόλο.
- Παρότι γυρίστηκε σε στούντιο της Ρώμης, μία κρίσιμη σκηνή γυρίστηκε στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης.
- Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, ο Dario Argento χτυπήθηκε από ηπατίτιδα. Πριν αναγκαστεί να αποσυρθεί για ένα διάστημα, έδινε υποδείξεις ξαπλωμένος. Κρίσιμη στην ολοκλήρωση του φιλμ ήταν η βοήθεια του Mario Bava (υπεύθυνος και για τα ειδικά εφέ). Εντέλει, αυτή ήταν η έσχατη δουλειά του θρυλικού δημιουργού ταινιών τρόμου Mario Bava, που έφυγε από τη ζωή πριν την πρεμιέρα.
- Αντίθετα με την απροσδόκητα μεγάλη επιτυχία του Σουσπίρια, το συγκεκριμένο ούτε στα ταμεία ούτε στις κριτικές τα πήγε καλά. Με τα χρόνια όμως η φήμη του ανανεώθηκε για τα καλά.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Χαρακτηριστική χρήση γίνεται από αποσπάσματα της όπερας Nabucco του Giuseppe Verdi.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/1/2016
Ο μεγάλος μαιτρ του αίματος, Ντάριο Αρτζέντο, έχει μόλις περάσει από τη δημιουργικότερη περίοδο της καριέρας του και οδεύει προς τη δεύτερη του φάση. Με το «Οι 3 Πύλες της Κολάσεως» εγκαινιάζει μια περίοδο όπου τα σενάρια ήταν πιο εύκολα, αλλά δεν έχει χάσει την ευχέρεια να κάνει ένα θρίλερ ενδιαφέρον. Χωρίς να έχει κάποια απόλυτα λογική συνοχή, το έργο είναι μια συρραφή από σεκάνς, όπου κάποιες περνάν χωρίς λόγο και κάποιες πετυχαίνουν να σοκάρουν. Η ταινία φοβίζει και τον σύγχρονο θεατή επειδή χρησιμοποιεί αρχέτυπες μεθόδους και το όλο b-movie κλίμα της σε βάζει σε προδιάθεση. Πάνω από όλα, έχουμε μια cult δημιουργία και τέτοια έργα κρίνονται απόλυτα προσωπικά από τον κάθε θεατή με την κριτική να παίζει δευτερεύουσα σημασία. Ο θρυλικός Μάριο Μπάβα βοήθησε τον Αρτζέντο στην σκηνοθεσία κι αυτή έμελλε να είναι η τελευταία του δουλειά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
