Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία (1989)

ΣΥΝΟΨΗ

Οι ναζί αναζητούν το άγιο δισκοπότηρο. Απαγάγουν τον πατέρα του Ιντιάνα Τζόουνς, που έχει στην κατοχή του ένα σημειωματάριο με τις πιθανές τοποθεσίες, και τον κρατούν αιχμάλωτο σε πύργο. Ο διάσημος αρχαιολόγος ταξιδεύει στην Αυστρία, προκειμένου να τον ελευθερώσει και να βρει το πολύτιμο αντικείμενο πριν από τους πράκτορες του Χίτλερ.

Σκηνοθεσία:

Steven Spielberg

Κύριοι Ρόλοι:

Harrison Ford … Indiana ‘Indy’ Jones

Sean Connery … καθηγητής Henry Jones, Sr.

Denholm Elliott … Δρ Marcus Brody

Alison Doody … Elsa Schneider

John Rhys-Davies … Sallah Mohammed Faisel el-Kahir

Julian Glover … Walter Donovan

Michael Byrne … συνταγματάρχης Ernst Vogel

River Phoenix … Indiana ‘Indy’ Jones (νεαρός)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jeffrey Boam

Στόρι: George Lucas, Menno Meyjes

Παραγωγή: Robert Watts

Μουσική: John Williams

Φωτογραφία: Douglas Slocombe

Μοντάζ: Michael Kahn

Σκηνικά: Elliot Scott

Κοστούμια: Joanna Johnston, Anthony Powell

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Indiana Jones and the Last Crusade
Ελληνικός Τίτλος: Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Στόρι (χαρακτήρες): Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού των George Lucas, Philip Kaufman.

Κύριες Διακρίσεις

Όσκαρ ηχητικών εφέ. Υποψήφιο για μουσική και ήχο.
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Sean Connery).
Υποψήφιο για Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Sean Connery), ήχου και ειδικών εφέ.

Παραλειπόμενα

Μετά την ανάμεικτη απήχηση που άφησε το δεύτερο κεφάλαιο, ο Spielberg αποφάσισε να ρίξει τους σκοτεινούς τόνους, και να επιστρέψει στο κλίμα του ορίτζιναλ. Ο σκηνοθέτης παραδέχτηκε ότι μέχρι και να ξεκινήσουν τα γυρίσματα, είχε μετανιώσει που το είχε αναλάβει, αφήνοντας πίσω και προτάσεις για το Big και τον Άνθρωπο της Βροχής.
Ο Lucas πρότεινε αρχικά να γίνει ένα στόρι με στοιχειωμένο σπίτι, για το οποίο η Diane Thomas (Κυνηγώντας το Πράσινο Διαμάντι) έγραψε ένα σενάριο. Αλλά ο Spielberg δεν ήθελε κάτι που ήδη υπήρχε με το Πνεύμα του Κακού, στο οποίο και συμμετείχε ενεργά. Έπειτα ο Lucas επέστρεψε με μια ιδέα με το άγιο δισκοπότηρο, αλλά για την έναρξη της ταινίας. Παρότι ο Spielberg βρήκε την ιδέα αδύναμη, ο Lucas έγραψε ένα δοκιμαστικό στόρι 8 σελίδων με τίτλο Indiana Jones and the Monkey King, όπου ο Ιντιάνα Τζόουνς ξεκινούσε την περιπέτεια στη Σκοτία, και κατέλειγε να αναζητεί την πηγή της νεότητας στην Αφρική. Ο Chris Columbus ήρθε για το εν λόγω σενάριο, αλλάζοντας κατά πολύ το στόρι σε δύο αρχικές εκδοχές. Ο Spielberg έφερε μετά την ιδέα για τον πατέρα Τζόουνς, με τον Lucas να φοβάται μη φύγει το επίκεντρο της ιστορίας από το δισκοπότηρο. Αφού ήρθε και νέο ανανεωμένο στόρι από τον Menno Meyjes, προσλήφθηκε ο Jeffrey Boam, κι αυτός έμελλε μετά από δύο δοκιμές να παραδώσει το τελικό κείμενο.
Ο George Gibbs, ο μηχανικός των εφέ, παραδέχτηκε ότι αυτή ήταν η πλέον δύσκολη δουλειά στην καριέρα του. Αρχικά σκέφτηκε να νοικιάσει ένα μικρό γαλλικό τανκ του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι που αποφάσισε να φτιάξει από την αρχή ένα με βάση το Tank Mark VIII. Κατά τα γυρίσματα, το τανκ διαλύθηκε δύο φορές.
Ο Harrison Ford ήταν που πρότεινε τον River Phoenix ως νεαρή εκδοχή του, μια και είχαν συνεργαστεί στην Ακτή του Κουνουπιού. Ο νεαρός ηθοποιός είχε πει έπειτα ότι δεν βάσισε την ερμηνεία του στον Ιντιάνα, αλλά στον Ford.
Δύο χιλιάδες αρουραίοι χρησιμοποιήθηκαν για την ταινία, και για να μην πιάσουν κάποια βλαβερή ασθένεια όπως συμβαίνει με τους συνηθισμένους, ανατράφηκαν με ειδικό τρόπο.
Τα τέσσερα άλογα της τελευταίας σκηνής ήταν δανεισμένα προσωπικά από τον πρίγκιπα Χουσεΐν της Ιορδανίας.
Ο Laurence Olivier ήταν στα υπόψιν για τον ρόλο του ιππότη, αλλά ήταν ήδη αρκετά άρρωστος, και μάλιστα έφυγε από τη ζωή λίγο μετά την έξοδο του φιλμ στις αίθουσες.
Ο Denholm Elliott έμαθε ότι είχε τον ιό του A.I.D.S. λίγο μετά το ξεκίνημα των γυρισμάτων. Σε αρκετά σημεία κατάφερνε να παίζει κι ενώ ήταν βαριά ασθενής.
Ο Sean Connery περνούσε μόλις 12 χρόνια σε ηλικία τον Harrison Ford, κι ενώ ερμηνεύει τον πατέρα του.
Το κόστος έφτασε στα 48 εκατομμύρια δολάρια, ενώ τα κέρδη στα 474,2.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/10/2019

Ο Ίντι επιστρέφει στις βάσεις της πρώτης ταινίας, και ξαναβρίσκει τις ορίτζιναλ δυνάμεις του, έστω και σε μεγάλο βαθμό. Η νέα σύγκρουση του με τους Γερμανούς και η αναζήτηση ενός ακόμα διάσημου αρχαιολογικού θρύλου επανέφεραν την τάξη, και μπορεί η δεύτερη ταινία να μην ήταν καθόλου κακή, αλλά κι επίσημα πλέον ήταν «διάλλειμα».

Το ζητούμενο φυσικά είναι η δράση. Κι αυτή δεν είναι μόνο άφθονη, αλλά σε κάποιες σκηνές ανεβάζει αληθινά την έξαψη του θεατή (όπως η σκηνή με το τανκ). Ακόμα περισσότερη όμως έξαψη φέρει η τελική σκηνή, που μπορεί να μη βρίθει από δράση, αλλά αντλεί δύναμη κι αναζητεί σύνδεσμο με εκείνα τα θρησκευτικά έπη που άφησαν ιστορία. Εδώ οι επιμέρους ιδέες που έλλειπαν κατά τη διάρκεια του φιλμ, έρχονται συσσωρευμένες, και ο Ιντιάνα βρίσκει μια συγκίνηση που δεν έδειχνε ως εκείνο το σημείο να αποζητάει.

Αλλά το καλό είχε φανεί εξαρχής. Η σεκάνς των νεανικών ετών των Ιντιάνα δεν είναι μονάχα ένα τρίβια για τα «δόντια» των φαν, αλλά δένει έξυπνα με την όλη ιστορία, και την παρουσίαση ενός απίθανου Σον Κόνερι, που ξεσαλώνει κωμικά, χωρίς να χάνει ποτέ τον χαρακτήρα ενός αυστηρού καθηγητή. Κι ενώ η χημεία του με τον Χάρισον Φορντ είναι μοναδική, είναι ο Ντένχολμ Έλιοτ που τον σιγοντάρει χιουμοριστικά σαν προέκταση του ίδιου ρόλου.

Και μια και όλα μιλούσαν για τριλογία, μπορεί να μη φτάσαμε στο ύψος του πρώτου κεφαλαίου, αλλά ακόμα και που το αγγίξαμε με τα ακροδάχτυλα, φτάνει και περισσεύει για ακόμα έναν Ιντιάνα Τζόους που αφήνει μια ψυχαγωγικά όμορφη επίγευση για έναν από τους πλέον αγαπημένους κινηματογραφικούς ήρωες όλων των εποχών.

Βαθμολογία: