Ο Indiana Jones και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου
- Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull
- 2008
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ρωσικά, Γερμανικά
- Δράσης, Έπος, Εποχής, Περιπέτεια
- 22 Μαΐου 2008
Επιστρέφοντας στο Κολέγιο όπου διδάσκει, εν έτει 1957, ενημερώνεται από τον πρύτανη πως δέχεται πιέσεις από την κυβέρνηση προκειμένου να τον απολύσει. Στον δρόμο για το σπίτι του, ο Ιντιάνα γνωρίζεται με τον Ματ που τον προκαλεί σε μια νέα περιπέτεια, την ανακάλυψη ενός θρυλικού Κρυστάλλινου Κρανίου. Καθώς οι δυο τους ξεκινάνε για τις απόμερες γωνιές του Περού, συνειδητοποιούν πως δεν είναι οι μόνοι που προσπαθούν να το βρουν. Σοβιετικοί πράκτορες, με αρχηγό τους την Ιρίνα Σπάλκο, βρίσκονται στα ίχνη του Κρυστάλλινου Κρανίου, προκειμένου αποκτώντας το, να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Η τύχη του Κρυστάλλινου Κρανίου βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια του Ιντιάνα Τζόουνς, που θα κληθεί να αναμετρηθεί με τους αδίστακτους Σοβιετικούς, ώστε το θρυλικό Κρανίο να μην πέσει σε λάθος χέρια.
Σκηνοθεσία:
Steven Spielberg
Κύριοι Ρόλοι:
Harrison Ford … Indiana ‘Indy’ Jones
Cate Blanchett … Irina Spalko
Karen Allen … Marion Ravenwood
Shia LaBeouf … Mutt Williams
Ray Winstone … George ‘Mac’ Michale
John Hurt … καθηγητής Harold ‘Ox’ Oxley
Jim Broadbent … πρύτανης Charles Stanforth
Igor Jijikine … συνταγματάρχης Antonin Dovchenko
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Koepp
Στόρι: George Lucas, Jeff Nathanson
Παραγωγή: Frank Marshall
Μουσική: John Williams
Φωτογραφία: Janusz Kaminski
Μοντάζ: Michael Kahn
Σκηνικά: Guy Hendrix Dyas
Κοστούμια: Mary Zophres
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Indiana Jones και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού (1981)
- Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού (1984)
- Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία (1989)
- Ο Indiana Jones και ο Δίσκος του Πεπρωμένου (2023)
Σεναριακή Πηγή
- Στόρι (χαρακτήρες): Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού των George Lucas, Philip Kaufman.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Ο Lucas είχε κατά νου τη συνέχεια της σειράς από το 1989, αλλά δεν έβρισκε την κατάλληλα ιδέα για στόρι. Στις αρχές των 1990, φιλμάροντας τον Harrison Ford για ένα επεισόδιο του The Young Indiana Jones Chronicles, του ήρθε η ιδέα για έναν γηραιότερο Ιντιάνα, και με πλοκή που θα ήταν φόρος τιμής στις b-movies επιστημονικής φαντασίας των 1950. Ο Spielberg όμως ένιωθε ότι είχε ωριμάσει ως δημιουργός, και δεν ήθελε να επιστρέψει παρά ως παραγωγός. Η ιδέα για εξωγήινους δεν άρεσε σε κανέναν από τους δύο, Ford και Spielberg. Σε μια συνέντευξη του 2000, ο Spielberg είπε ότι τα παιδιά του επέμεναν να κάνει κι άλλον Ιντιάνα, κι έτσι θα το έβαζε μπρος. Η αρχική ιδέα είχε ωριμάσει και στον Lucas, ως προς την ταυτότητα του sci-fi επί της ταινίας, και συμφώνησε και ο Spielberg.
- Ο M. Night Shyamalan καλέστηκε για να γράψει ένα σενάριο, με προοπτική να βγει η ταινία το 2002. Ο ινδο-αμερικανός σκηνοθέτης όμως το θεώρησε βαρύ φορτίο να γράψει για ένα σίκουελ μιας σειράς που του ήταν τόσο αγαπητή, αλλά δήλωσε και ότι δεν μπορούσε να επικοινωνήσει εύκολα με την “ιερή τριάδα”.
- Πριν το τελικό σενάριο, “δοκίμασαν την τύχη” τους οι: Jeb Stuart, Jeffrey Boam, Frank Darabont και Jeff Nathanson.
- Το επιτελείο και το καστ βασίστηκε κυρίως σε παραδοσιακές κασκάντες, κι όχι ψηφιακά υποκατάστατα, ώστε να διατηρηθεί η αίσθηση των παλιότερων κεφαλαίων.
- Ο 64χρονος Ford έμπαινε επί δύο βδομάδες και επί τρεις ώρες την ημέρα σε γυμναστήριο, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Παράλληλα, μπήκε σε αυστηρή δίαιτα πρωτεϊνών, με ψάρια και λαχανικά.
- Η ιδέα για απόγονο του Ιντιάνα υπήρχε στη σειρά The Young Indiana Jones Chronicles, αλλά εκεί μιλούσαν για κόρη. Εδώ την πρότεινε πρώτος ο Frank Darabont, αλλά ο Spielberg την είδε ίδια με τον Χαμένο Κόσμο, και άλλαξε την κόρη σε γιο.
- Ο Sean Connery αρνήθηκε να επιστρέψει με κάποιο κάμεο, μια και δεν ήθελε να σπάσει τη συνταξιοδότηση του από το σινεμά. Έτσι, επί του φιλμ υπονοείται ότι ο πατέρας του Ιντιάνα, όπως και ο Μάρκους Μπρόντι, έφυγαν από τη ζωή πριν το 1957. Πάντως, έπειτα ο σερ από τη Σκοτία δήλωσε ότι του άρεσε η ταινία.
- Και ο John Rhys-Davies αρνήθηκε πρόταση για κάμεο (επί του γάμου). Ο λόγος ήταν ότι πίστευε ότι άξιζε μεγαλύτερης συμμετοχής ο χαρακτήρας του Σαλάχ.
- Η πλοκή είχε γίνει αγαπημένο κουίζ για το ίντερνετ καθ’ όλη την περίοδο 2007/08. Ακόμα και μέσω των προωθητικών Lego προσπαθούσαν να αντλήσουν στοιχεία. Για να τους αποσπάσουν, η παραγωγή άλλαξε πέντε ψεύτικους τίτλους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
- Το κομουνιστικό κόμμα της Ρωσίας κάλεσε σε μποϊκοτάζ για το φιλμ, επειδή δαιμονοποιούσε τη Σοβιετική Ένωση. Ο Spielberg απάντησε ότι δεν είχαν άλλη επιλογή, μια και οι ΗΠΑ δεν είχαν άλλο αντίπαλο εκείνη την εποχή.
- Το κόστος έφτασε στα 185 εκατομμύρια δολάρια. Τα έσοδα όμως έφεραν την ταινία στη δεύτερη θέση της χρονιάς, με σύνολο 786,6.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Williams περιέγραψε την εδώ εμπειρία του ως “είναι σαν να κάθεσαι κάτω και να τελειώνεις ένα γράμμα που ξεκίνησες 25 χρόνια πριν”.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/5/2008
Για να είμαι ειλικρινής, πήγα με κάποια νευρικότητα να παρακολουθήσω τις νέες περιπέτειες ενός εκ των ηρώων της εφηβικής μου ζωής. Είχα μια αίσθηση πως θα προτιμούσα να μη δω ποτέ αυτή την ταινία, αν δεν ήταν ισάξια με κάποια από τις προηγούμενες (δεν ήταν δα και αριστουργήματα… τα δύο). Φοβόμουν για την ηλικία του Harrison Ford, φοβόμουν για τα σύγχρονα ψηφιακά εφέ, φοβόμουν για τη φθορά του χρόνου. Ξέρετε κάτι; Υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο κύριο Steven Spielberg…
Με μία λέξη, η ταινία είναι απίστευτη! Ξύπνησε μέσα μου ένα αίσθημα αγωνίας για τα τεκταινόμενα, που πολλά χρόνια είχα να αισθανθώ. Με έκανε να μπω στο πετσί της και να ζήσω τη δράση. Τα πρώτα νέα, που μιλούσαν για κάποια κοιλιά στα μέσα, μάλλον αναφερόντουσαν στη δική μου… Η προχωρημένη ηλικία του φετιχιστή αρχαιολόγου, αρχικώς, δικαιολογείται από το πέρας των χρόνων, από την προπολεμική εποχή, που ξέραμε, κάπου στην δεκαετία του 1950 (για την ακρίβεια, στο 1957). Η προπαγανδιστική τάση, εφόσον οι κακοί είναι οι Σοβιετικοί, και πάλι δικαιολογείται, επειδή ο Ιντιάνα έπρεπε να έχει εχθρό με στολή, και την εποχή που αναφέρεται, οι μόνοι εχθροί με στολή θα μπορούσαν να είναι οι κόκκινοι. Μάλιστα, δεν γίνονται περαιτέρω ενοχλητικές νύξεις, πέρα τις βασικές, που να ενοχλούν ιδιαίτερα το αντίπαλο στρατόπεδο, που μοιάζει απλά να θέλει ό,τι και οι δυτικοί. Επιμένω σε αυτό, επειδή είμαι πολύ ευαίσθητος στα θέματα προπαγάνδας (ανεξαρτήτου στρατοπέδου), και κάτι τέτοιο μπορεί να χάλαγε ιδιαιτέρως τη διασκέδαση μου.
Η δεκαετία των 1980 και συγκεκριμένα οι τρεις πρώτες ταινίες δεν έχουν χαθεί. Γίνονται αρκετές νοσταλγικές νύξεις, ο ήρωας δεν έχει αλλοιωθεί σε κανένα σημείο, και ο εξωτισμός του τέλους παραπέμπει στην απόλυτη αρχή των Κυνηγών. Έξυπνη είναι και η αέναη παραπομπή στην Επιστροφή των Τζεντάι, σε μια ιλιγγιώδη σκηνή δράσης. Όμως, η ταινία δεν βγήκε μονάχα για τους 30 και άνω, αλλά έπρεπε να βρει τρόπο να συνδέσει το παρελθόν και με τη νέα γενιά κοινού. Κι ο Spielberg επέλεξε τον πιο σοφό δρόμο: χρησιμοποιεί εξωφρενικά καλά ειδικά εφέ, που όμως ξεγελούν παραπέμποντας αλλά και συνδυαζόμενα με παλαιομοδίτικα. Το ψηφιακό δεν κάνει τόση αίσθηση όσο το θεαματικό. Και στο θέμα της, επιλέγεται μεν η αρχαιολογία και το απλό μυστήριο, όμως η λύση δίνεται με την παρείσφρηση της «απαγορευμένης αρχαιολογίας», που αγαπούν κυρίως οι νέοι. Στην υπόθεση εμπλέκεται ένα από τα γνωστά κρυστάλλινα κρανία (στην πραγματικότητα οι χρήσεις τους είναι ακόμα υποθετικές για εμάς), η μυθική πόλη του Ελ Ντοράντο (για τους παλιούς) και οι εξωγήινοι (για τον ίδιο τον δημιουργό… και τον Lucas). Όλα αυτά με μια πολύ μοντέρνα εκδοχή -πως καταγόμαστε από τους εξωγήινους- που, ενώ δεν είναι τόσο δα σύγχρονη, φαίνεται πως ενδιαφέρει πολύ τη νεολαία.
Η σκηνοθεσία του Spielberg μού έδωσε την εντύπωση πως ο άνθρωπος τα είπε όλα πλέον στον τομέα της δράσης, και μπορεί με την ησυχία του να στραφεί στις πιο ποιοτικές του επιλογές. Γήινος και κινηματογραφικά πατροπαράδοτος, και ταυτόχρονα μοντέρνος και πολύς. Ο Harrison Ford και μόνο που φοράει τη γνωστή αμφίεση και κουβαλάει μαστίγιο, φτάνει. Μάλιστα σαν να έκανε κάποιο λίφτινγκ από την τελευταία φορά που τον είδαμε! Η Karen Allen δένει το σήμερα με το τότε, προσφέροντας μια συναισθηματική νότα προς όλα όσα ευχόμασταν εμείς οι φανατικοί του Ίντι. Ο John Hurt, ο Ray Winstone και ο Jim Broadbent είναι ταιριαστοί σαν πρόσωπα, αφού ερμηνευτικά δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι. Η Cate Blanchett δεν είναι η καλύτερη «κακιά» της σειράς και μοιάζει κάπως κόμικ η παρουσία της, αλλά είναι αρκούντως επιβλητική. Μικρή παραφωνία ο Shia LaBeouf, που κάπως σαν να προσπαθεί περισσότερο από ό,τι χρειάζεται. Ας τον συνηθίσουμε, όμως, αφού φαντάζει να είναι ο συνεχιστής του θρύλου…
Εν κατακλείδι, καταπληκτικό, υπέροχο, ιλιγγιώδες, νοσταλγικό και όλα αυτά να παίρνουν μεγαλύτερη αξία όταν καλούμαστε να δούμε τον Ιντιάνα Τζόουνς και πάλι επί οθόνης. Το παραδοσιακό δένει με το σύγχρονο, και κάθε γενιά θα συναντήσει τον ήρωα της, λες κι ανήκει σε αμφότερους. Τα ειδικά εφέ είναι φανταστικά και πάνω από όλα δεν μυρίζουν ψηφιακή κατασκευή, για να ενοχλήσουν τους φαν της σειράς. Ο Harrison Ford δεν ενοχλεί για την προχωρημένη ηλικία του και ανταποκρίνεται πλήρως στα νέα του καθήκοντα. Είπα όμως ήδη πολλά, και ενώ το σημαντικό είναι απλά να σας προτρέψω να δείτε την καλύτερη σύγχρονη περιπέτεια, μετά από τον βομβαρδισμό μετριοτήτων στο είδος. Πλέον είναι περισσότερο συναισθηματικοί οι λόγοι που συνεχίζω να θεωρώ τους Κυνηγούς καλύτερους της σειράς, αλλά, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, είναι όντως καλύτεροι, απλά εδώ δεν θέλω να σπαστώ αναλύοντας τους αρκετούς μικρο-λόγους…
Βαθμολογία: