Μέσα από τις Φλόγες

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Incendies

Ελληνικός Τίτλος: Μέσα από τις Φλόγες

Σεναριακή Πηγή

• Θεατρικό: Incendies του Wajdi Mouawad.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Καναδάς).
• Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
• 8 βραβεία στα Genie, τα εθνικά βραβεία του Καναδά, συμπεριλαμβανομένου και καλύτερης ταινίας.
• Βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου (Lubna Azabal) στα Magritte, τα εθνικά βραβεία του Βελγίου.
• Βραβείο καλύτερης καναδικής ταινίας στο φεστιβάλ του Τορόντο.
• Πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Βαρσοβίας.

Παραλειπόμενα

• Μέρος του σεναρίου βασίζεται στη αληθινή ιστορία της Souha Bechara.
• Ο Villeneuve αρχικά οραματίζονταν το φιλμ δίχως διαλόγους.
• Ο Wajdi Mouawad, ο συγγραφέας του θεατρικού, δεν έδινε άμεσα την άδεια για να γίνει ταινία, με τον σκηνοθέτη να γυρίζει κάποιες σκηνές ώστε να τον μεταπείσει. Αφού την είδε ολοκληρωμένη μετά την πρεμιέρα, ο συγγραφέας έδωσε τα εύσημα στον Villeneuve.
• Χρειάστηκε μόνο 40 μέρες για να γυριστεί, από τις οποίες οι 15 ήταν στην Ιορδανία.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 20/12/2010

Ο Καναδάς επέλεξε την ταινία του Denis Villeneuve ως την επίσημη πρόταση της χώρας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, τιμώντας έτσι τον δημιουργό του σοκαριστικού Polytechnique και ευελπιστώντας το mainstream ύφος της και η ακριβή παραγωγή, να κερδίσουν τα μέλη της ακαδημίας. Το Incendies στηρίχτηκε σε θεατρικό έργο του Wajdi Mouawad και αποτελεί σίγουρα μία άνιση κινηματογραφική μεταφορά.

Το φιλμ του Villeneuve έχει αυτό ακριβώς που λέμε too much. Σεναριακά φτάνει στα άκρα και προβοκάρει, όμως ετούτη η υπερβολή είναι που το κάνει ελκυστικό. Αυτό που σε παγώνει δεν είναι η ακραία επίλυση του μυστηρίου, αλλά η προσέγγιση του δημιουργού και η αίσθηση επιτήδευσης που σου αφήνεται όση ώρα το παρακολουθείς. Σαν να τοποθέτησε ο σκηνοθέτης, μπουρζουά ανατολίτες μέσα σε βρώμικες παράγκες, ξυπόλυτους πάνω σε περσικά χαλιά, σαν να έβαλε αμερικανοτραφείς ηθοποιούς να εξασκήσουν τα γαλλικά τους. Η υποκριτική πειθώ είναι αδύναμη και οι βίαιες συγκρούσεις που παρεμβάλλονται μεταξύ χρονικών παλινδρομήσεων και υπερατλαντικών ταξιδιών, αν και αποδοτικές, μοιάζουν αστραφτερά στολισμένες. Είναι κρίμα για μια ταινία σαν και αυτή, που έχει τον τρόπο να σε κρατάει καθηλωμένο στο κάθισμα μέχρι το φινάλε, που διατηρεί το μυστήριο ζωντανό και ακέραιο μέχρι το τέλος, που παρατηρεί έντονα τις στιγμές του παρελθόντος και ισορροπεί ανάμεσα στην πολιτική κρίση και την κινηματογραφική ψυχαγωγία, να της προσδίδονται τέτοια χαρακτηριστικά. Κοντινά close up που είναι περιττά, εσκεμμένες χρωματικές εντάσεις, επιδειξιμανία – μεγαλομανία στην απόδοση του σκηνικού και περίτεχνο ηχόχρωμα που μπορεί να θεωρηθεί εκβιαστικό μέσο απορρόφησης συναισθημάτων.

Ο Villeneuve έχει αποδείξει ότι είναι καλός στο τρόπο που αφηγείται μία ιστορία και έχει εξοικείωση με τις χρονικές μεταβάσεις, την πολυπλοκότητα και τις λεπτές ισορροπίες στα σενάρια. Δεν φοβάται τις συναισθηματικές περιπλοκές και τα θέματα των ενοχών, της οικογενειακής κατάρας, των αμαρτιών. Σαφώς και αποδίδει αφηγηματικά την δαιδαλώδη ιστορία του, που περιλαμβάνει αρκετά πρόσωπα, τόπους, χρόνους και εικόνες και δίνει στον θεατή την ευκαιρία να οικοδομήσει προσεκτικά τα στοιχεία της οικογενειακής «τραγωδίας» του, η οποία παραπέμπει σε εκείνη του Οιδίποδα. Διαθέτει όλα τα στοιχεία που κάνουν ένα δράμα τόσο διαχρονικό και σημαντικό στην τέχνη, ενώ η κάθαρση στο τέλος είναι αναπόφευκτη και η ηθική αμηχανία, την οποία σου προκαλεί, απόλυτα λογική.

Η ταινία του Villeneuve είναι μία εξεζητημένη καλλιτεχνική δημιουργία, που αρνείται πεισματικά το χαρακτηρισμό «κίβδηλη» και η οποία συγκεντρώνει μέσα της το σκελετό της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Απέχει από την ομφαλοσκοπική οπτική, όμως αδυνατεί να δει την πραγματικότητα της Ανατολής με τα μάτια ενός Ανατολίτη. Αναρωτιέμαι, πόσο πιο ωραία θα ήταν η ταινία αν την σκηνοθετούσε ένας Μεσανατολίτης δημιουργός; Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε βάζει στη διαδικασία να δοκιμάσεις τα αισθητικά και ηθικά όρια σου, διακινδυνεύοντας με τον τρόπο αυτό τη θέση της και παίρνοντας το ρίσκο να περάσει απαρατήρητη στο δαιδαλώδες κινηματογραφικό σύμπαν.

Βαθμολογία: