Στο μέλλον, το γονίδιο της ηλικίας έχει σχεδιαστεί να σταματά τη λειτουργία του, όταν τα ανθρώπινα σώματα φτάνουν στα 25 τους χρόνια. Για να αποφευχθεί ο υπερπληθυσμός, ο ίδιος ο χρόνος έχει γίνει εμπορεύσιμο προϊόν. Έτσι, οι πλούσιοι μπορούν να ζουν για πάντα, ενώ οι φτωχοί αγωνίζονται για να επιβιώσουν. Σε αυτή την κοινωνία, δύο εραστές, που ανήκουν στα δύο αντίθετα ταξικά άκρα, βρίσκονται κυνηγημένοι από αξιωματούχους επιβολής της τάξης, γνωστούς ως “Timekeepers”, κατηγορούμενοι για ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν.
Σκηνοθεσία:
Andrew Niccol
Κύριοι Ρόλοι:
Justin Timberlake … Will Salas
Amanda Seyfried … Sylvia Weis
Cillian Murphy … Raymond Leon
Alex Pettyfer … Fortis
Olivia Wilde … Rachel Salas
Vincent Kartheiser … Philippe Weis
Matt Bomer … Henry Hamilton
Johnny Galecki … Borel
Collins Pennie … Jaeger
Ethan Peck … Constantin
Yaya DaCosta … Greta
Rachel Roberts … Carrera
Bella Heathcote … Michele Weis
Matt O’Leary … Moser
Kris Lemche … Markus
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrew Niccol
Παραγωγή: Marc Abraham, Eric Newman, Andrew Niccol
Μουσική: Craig Armstrong
Φωτογραφία: Roger Deakins
Μοντάζ: Zach Staenberg
Σκηνικά: Alex McDowell
Κοστούμια: Colleen Atwood
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: In Time
- Ελληνικός Τίτλος: In Time
Παραλειπόμενα
- Πριν τον τελικό, το Now και το I’m.mortal πέρασαν ως πιθανοί τίτλοι.
- Ο συγγραφέας Harlan Ellison έκανε μήνυση στην παραγωγή, επειδή υποστήριζε ότι η πλοκή βασίστηκε στο διήγημα του, Repent, Harlequin! Said the Ticktockman, του 1965. Στη συνέχεια είπε ότι ήθελε απλά να μπει το όνομα του στους τίτλους, ώσπου εντέλει αποσύρθηκε οριστικά από την εκδίκαση.
- Παρατηρήθηκαν στο σενάριο πολλές και συγκεκριμένες ομοιότητες με τη μικρού μήκους ταινία The Price of Life του 1987.
- Ο Justin Timberlake είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος από την Olivia Wilde, η οποία εδώ παίζει τη μητέρα του.
- Πρώτη ταινία που γύρισε ψηφιακά ο διευθυντής φωτογραφίας Roger Deakins.
- Λόγω των πολλών κοινών στοιχείων ρετρο-φουτουρισμού με το Γκάτακα (1997), ο Niccol αναφέρονταν στην ταινία ως “μπάσταρδο παιδί του Γκάτακα”.
- Με 40 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία κατάφερε να εισπράξει 174.
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 6/12/2011
Η ιδέα για μια κοινωνία που οι πλούσιοι ζουν περισσότερο σε βάρος των φτωχών, που πεθαίνουν νωρίς με το προσδόκιμο ζωής να είναι η νομισματική μονάδα αποτελεί ένα ωραίο και πρωτότυπο θέμα. Ο συγγραφέας/σκηνοθέτης Andrew Niccol (Gattaca, The Truman Show) ενώ διαθέτει, στα χαρτιά τουλάχιστον, μια εξαιρετική υπόθεση, βγαλμένη λες και από μυθιστόρημα του Philip K. Dick, φαίνεται να μην γνωρίζει τι να την κάνει αφού αφήνει ανεκμετάλλευτες τις δυνατότητες για μια sci-fi αλληγορία για την τρέχουσα οικονομική κρίση ή μια κοινωνική κριτική του κόσμου που το σενάριο τού παρέχει απλόχερα.
Η ταινία θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μια κριτική του φόβου του πολιτισμού μας για το γήρας και τον θάνατο, είναι όμως έτσι δομημένη και σκηνοθετημένη που κάτι τέτοιο απλά δεν υφίσταται. Η δράση προχωρεί αργά με τυχαίες εκρήξεις βίας, πολλά ερωτήματα μένουν αναπάντητα, θέματα δεν αναπτύσσονται, ενώ από ένα σημείο και μετά αυτό που ξεκινά ως μια πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα ιδέα καίγεται πολύ γρήγορα και μετατρέπεται σε μια ταινία με ένα πρωταγωνιστικό ζευγάρι να αποτελεί ένα αντίστοιχο φουτουριστικό «Μπόνι και Κλάιντ» και να τρέχει σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στον χρόνο. Υπάρχει φυσικά μια αόριστα σοσιαλιστική άποψη στο θέμα της ανακατανομής του πλούτου, δεν είναι όμως ποτέ σαφές ποιος είναι ο τελικός στόχος για τους δύο ληστές πρωταγωνιστές, έχοντας ως αποτέλεσμα να νιώθεις σαν να χάθηκε κάτι στην διάρκεια.
Οι Justin Timberlake, Amanda Seyfried και Cillian Murphy είναι αξιοπρεπέστατοι και δεν θα βγουν ζημιωμένοι. Η ταινία είναι διασκεδαστική, πολλές φορές όμως έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζει το ρολόι. Πραγματικά ενδιαφέρουσα ιδέα… πραγματικά λανθασμένη εκτέλεση!
Βαθμολογία:
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 21/10/2012
Αν επρόκειτο για πρωτοεμφανιζόμενο σεναριογράφο-σκηνοθέτη, θα λέγαμε ότι είναι μια καλή αρχή, αλλά όχι για τον δημιουργό του «Gattaca», Άντριου Νίκολ. Η ιδέα εξαιρετική. Εδώ ο χρόνος είναι χρήμα στην κυριολεξία, δημιουργώντας μια αλληγορία για το καπιταλιστικό σύστημα. Οι λίγοι διαθέτουν αιώνες ζωής και οι πολλοί εξασφαλίζουν ακόμη και μερικά λεπτά, ψάχνοντας συνέχεια για παράταση. Ένας πλούσιος χαρίζει στον ήρωα μας ένα τεράστιο ποσό χρόνου και αυτοκτονεί. Η ιθύνουσα τάξη τον στοχοποιεί, ενώ εκείνος εισδύει στην υψηλή κοινωνία, αποφασισμένος να τους διαλύσει. Ωστόσο, αντί να εξελιχθεί σε δράμα, το φιλμ μεταβάλλεται σε κοινότατο θρίλερ με κυνηγητά αλά φτωχο-Μποντ, με τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ ως ήρωα με τη ψυχαγωγική έννοια του όρου, ενώ ο μόνος πραγματικά δραματικός χαρακτήρας είναι αυτός του αυτόχειρα πλούσιου, που ερμηνεύει ο Ματ Μπόμερ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
