Στην Κοιλάδα του Ηλά
- In the Valley of Elah
- 2007
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δραματική, Δραματικό Θρίλερ, Μυστηρίου
- 04 Οκτωβρίου 2007
Ο Χανκ Ντίρφιλντ είναι απόστρατος και εργένης, με μόνη αγωνία τη τύχη του αγοριού του που πολεμάει στο Ιράκ. Ένα πρωί θα λάβει τηλεφώνημα από τον στρατό που θα τον πληροφορήσει πως ο γιος του έχει επιστρέψει, αλλά αγνοείται. Οι έρευνες του για ανεύρεση θα αποβούν άκαρπες, αλλά ακόμα χειρότερα θα ειδοποιηθεί για τον θάνατο του παιδιού του και μάλιστα με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο. Προσπερνώντας τη λύπη του, θα συνεργαστεί με μια ντετέκτιβ και θα αφοσιωθεί στο να βρει τον ή τους δολοφόνους του γιου του.
Σκηνοθεσία:
Κύριοι Ρόλοι:
Tommy Lee Jones … Hank Deerfield
Charlize Theron … ντετέκτιβ Emily Sanders
Susan Sarandon … Joan Deerfield
Jonathan Tucker … Mike ‘Doc’ Deerfield
James Franco … αρχιλοχίας Dan Carnelli
Josh Brolin … σερίφης Buchwald
Frances Fisher … Evie
Jason Patric … υπαστυνόμος Kirklander
Barry Corbin … Arnold Bickman
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Paul Haggis
Στόρι: Mark Boal, Paul Haggis
Παραγωγή: Laurence Becsey, Paul Haggis, Darlene Caamano Loquet, Steve Samuels, Patrick Wachsberger
Μουσική: Mark Isham
Φωτογραφία: Roger Deakins
Μοντάζ: Jo Francis
Σκηνικά: Laurence Bennett
Κοστούμια: Lisa Jensen
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: In the Valley of Elah
- Ελληνικός Τίτλος: Στην Κοιλάδα του Ηλά
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (Tommy Lee Jones).
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Παρότι το στόρι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα (τη δολοφονία του Richard T. Davis στο Κολούμπους της Τζόρτζια), τα ονόματα και οι τοποθεσίες έχουν αλλαχτεί. Το 2004, ο Mark Boal είχε γράψει ένα άρθρο πάνω στο θέμα, με τίτλο Death and Dishonor (περιοδικό Playboy), όπου και έδωσε το έναυσμα στον Paul Haggis να ξεκινήσει το σενάριο.
- Ο Haggis έγραψε τον κεντρικό ρόλο έχοντας κατά νου τον Clint Eastwood, αλλά εκείνος ήταν απασχολημένος με άλλα σχέδια. Επειδή όμως δεν ήταν αδιάφορος για το σενάριο, του υπέδειξε τον Tommy Lee Jones για τη θέση του, και έδωσε την ώθηση για να γίνει η ταινία.
- Ο Josh Brolin αντικατέστησε τον Tim McGraw.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/10/2007
Έχοντας στο βιογραφικό του ένα από τα εντυπωσιακότερα σε επιτυχία ντεμπούτα (Crash, 2004) ο καναδός Paul Haggis επιστρέφει με ένα δράμα που περιπλέκει το αστυνομικό μυστήριο με τα φαντάσματα του πολέμου.
Ο τίτλος αναφέρεται στη βιβλική κοιλάδα της Παλαιστίνης, όπου ο νεαρός Δαβίδ αναμετρήθηκε με τον γίγαντα Γολιάθ. Στην προκειμένη, Δαβίδ είναι ο καθένας νέος που στέλνεται στον πόλεμο και εκ των υστέρων μαθαίνει πως έχει να πολεμήσει με τα ψυχολογικά αδιέξοδα. Ο Haggis είναι ίσως ο πρώτος που θυμάται συνδυαστικά το τι απέγιναν οι βετεράνοι του Βιετνάμ, αντικρύζοντας τους στα βλέμματα αυτών που τώρα επιστρέφουν από το Ιράκ. Η Αμερική έχει πλάσει ακόμα έναν γίγαντα, και θα αργήσει να κλείσει, εκ νέου, τις πληγές της. Ένα είδος επιθετικού πατριωτισμού που παράγει παράνοια και άδικους θανάτους.
Αλλά και ο κεντρικός ήρωας είναι ένας άλλος Δαβίδ. Παλαίμαχος στρατιωτικός που μαθαίνει πως ο γιος του δολοφονήθηκε μόλις πάτησε το πόδι του στην πατρίδα. Χωρίς κανένα στοιχείο και μοναχά εφοδιασμένος με θέληση και την αγάπη προς το παιδί του, θα προσπεράσει κάθε ψυχολογικό άγχος και άφοβα θα ριχτεί στην αναζήτηση της δικαιοσύνης. Συμβολικά, στο τέλος της ταινίας θα αναρτήσει τη σημαία των ΗΠΑ ανάποδα, κάτι που σημαίνει κίνδυνος. Ένας κίνδυνος ασυνείδητος ακόμα από τους συμπατριώτες του.
Όπως και στην Ιστορία ενός Στρατιώτη (1984) του Norman Jewison, το θέμα του λανθασμένου πατριωτισμού θα υπερκαλύψει το αστυνομικό μυστήριο, που όμως δεν σε αφήνει καθόλου αδιάφορο. Είναι μια ήρεμη ταινία, χωρίς αβανταδόρικες σκηνές ή ερμηνείες, που καταφέρνει να σε αγγίξει, αφού είναι ένα καλοκουρδισμένο δράμα, χωρίς περιττές κουβέντες και εξάρσεις. Η ψύχραιμη στάση του Lee Jones αντανακλά όλο το κλίμα της ταινίας και η συναισθηματική παρεμβολή της Theron προσθέτει στην ψυχή της. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και δίνεται επίμονα με συνεχείς παρεμβολές εικόνων από το Ιράκ, που χωρίς να δείχνουν θηριωδίες, ξυπνάν συνειδήσεις. Πρόκειται για μια καλή ταινία, ισοδύναμη με το οσκαρικό Crash, που θα ήθελα να δω αν οι Αμερικανοί επιλέξουν ανάμεσα στις βραβεύσεις τους.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
