Όταν τα αδέλφια Μπέκι και Καλ ακούν τις φωνές ενός αγοριού χαμένου σε ένα λιβάδι με ψηλά χορτάρια, τρέχουν να τον σώσουν, αλλά παγιδεύονται οι ίδιοι από μια απειλητική δύναμη που γρήγορα τους αποπροσανατολίζει και τους χωρίζει. Αποκομμένοι από τον κόσμο και ανίκανοι να ξεφύγουν από το λιβάδι, σύντομα ανακαλύπτουν ότι το μόνο πράγμα χειρότερο από το να έχεις χαθεί είναι να σε βρουν.
Σκηνοθεσία:
Vincenzo Natali
Κύριοι Ρόλοι:
Laysla De Oliveira … Becky DeMuth
Avery Whitted … Cal DeMuth
Patrick Wilson … Ross Humboldt
Harrison Gilbertson … Travis McKean
Will Buie Jr. … Tobin Humbolt
Rachel Wilson … Natalie Humboldt
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Vincenzo Natali
Παραγωγή: Steven Hoban
Μουσική: Mark Korven
Φωτογραφία: Craig Wrobleski
Μοντάζ: Michele Conroy
Σκηνικά: Oleg M. Savytski
Κοστούμια: Ginger Martini
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: In the Tall Grass
- Ελληνικός Τίτλος: Στα Ψηλά Χορτάρια
Σεναριακή Πηγή
- Νουβέλα: In the Tall Grass των Stephen King, Joe Hill.
Παραλειπόμενα
- Ο James Marsden ήταν σε συζητήσεις για τον ρόλο του Ρος.
- Έκανε πρεμιέρα στο Fantastic Fest και μετά πήγε κατευθείαν στην πλατφόρμα του Netflix.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/10/2019
Ήταν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για τον Vincenzo Natali να επιστρέψει στις ρίζες του, δηλαδή στον Κύβο του 1997, που τον έβαλε και στον χάρτη. Οι στενοί διάδρομοι του κύβου μπορούσαν κάλλιστα μπορούσαν να αντικατασταθούν από το κλειστοφοβικό σκηνικό του εν λόγω χωραφιού, και να παγιδεύουν κι εμάς τους θεατές σε ένα παιχνίδι ατόφιας αγωνίας. Και μετά ο Natali «συνήλθε» και θυμήθηκε το τι σκηνοθέτης απέγινε στην εξέλιξη της πορείας του…
Με το άνοιγμα της ταινίας και από πολύ νωρίς, έχουμε ένα σκηνικό που παραπέμπει έντονα σε κάτι σαν επεισόδιο από τη Ζώνη του Λυκόφωτος. Δεν σου δίνει προσδοκίες για ιδιαίτερη εξέλιξη πλοκής, αλλά η κεντρική ιδέα «created by Stephen King» είναι πρώτης τάξης. Το χωράφι μπορεί να είναι κάτω από τον ήλιο, αλλά είναι τόσο πυκνό, που ανταποκρίνεται στις εσωτερικές φοβίες του καθενός, και μπορεί να προκαλέσει κλειστοφοβικό φόβο ακόμα και σε κάποιον που δεν θα το περίμενε. Το βασικό όμως πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε ένα επεισόδιο μισής ώρας, αλλά κάτι που πρέπει να διανύσει ένα «κατοστάρικο» λεπτά. Κι εδώ μπαίνουμε στην ανάπτυξη, πέρα δηλαδή από την αρχική ιδέα. Το θέμα ξάφνου δυσκόλεψε για τον γεννημένο στο Μίσιγκαν δημιουργό, που είχε την καλή θέληση να αναλάβει και το σενάριο…
Το πρώτο παράπτωμα έγκειται στην κούραση μας. Θα το έλεγα ως ελαφριά βαρεμάρα, αλλά μια και είμαστε ακόμα στο «ζέσταμα», ως καλοπροαίρετοι θεατές δίνουμε μια ευκαιρία για το παρακάτω. Έλα όμως που αυτό το παρακάτω είναι που κάνει τη μέγα ζημιά. Ως προς όλα αυτά που θα γίνετε μάρτυρες από το σημείο που η ταινία αρχίζει να ζεσταίνεται κι έπειτα, αφορούν μια θρησκευτική παραβολή που φανερά ο King είχε επί της κεφαλής του, απλά εδώ μπλεκόμαστε τόσο πολύ με τις «ευρεσιτεχνίες» του Natali, που μονάχα η λέξη «αχταρμάς» προικίζει κατάλληλα το θέαμα. Ίσως και λόγω ερμηνειών, οι χαρακτήρες δεν γίνονται ποτέ θελκτικοί ώστε να αγωνιούμε ιδιαίτερα για τη τύχη τους, μπλεκόμαστε με έναν αλλού-για-αλλού παγανισμό που έρχεται απλά ως πλασίμπο εξήγηση όλων (για όσους δεν θα έπιαναν τη βιβλική παραβολή), και γενικά ξεχάστε κλειστοφοβίες κι ενδογενείς φόβους, μια και είμαστε ήδη στον πλανήτη του ένα θριλεράκι σαν πολλά άλλα.
Δεν του κάθεται του Netflix ή το συνδρομητικό κανάλι βολεύεται με κάποιους εξαιρετικούς τίτλους που κάνουν ντόρο, κι από εκεί και πέρα απλά να γεμίζει το μενού του με «Netflix Originals» της τάξης του ό,τι να ‘ναι; Όχι τίποτα άλλο, αλλά κοντοζυγώνει η ώρα που δεν θα παίζει μόνο του μπάλα…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
