Μαζί ή Τίποτα
- Aus dem Nichts
- In the Fade
- 2017
- Γερμανία
- Γερμανικά, Ελληνικά, Αγγλικά
- Δραματική, Δραματικό Θρίλερ, Πολιτική
- 22 Φεβρουαρίου 2018
Σε μία στιγμή, η ζωή της Κάτια αλλάζει για πάντα. Μια βόμβα εκρήγνυται και σκοτώνονται ο σύζυγος και ο γιος της. Η αστυνομία δεν αργεί να συλλάβει δύο ύποπτους: ένα νεαρό ζευγάρι με νεοναζιστικό ιστορικό. Αλλά η Κάτια είναι γεμάτη οργή, και η δικαιοσύνη είναι κάτι που θα περάσει από τα δικά της χέρια υπό τη μορφή της εκδίκησης.
Σκηνοθεσία:
Fatih Akin
Κύριοι Ρόλοι:
Diane Kruger … Katja Sekerci
Numan Acar … Nuri Sekerci
Rafael Santana … Rocco Sekerci
Denis Moschitto … Danilo Fava
Hanna Hilsdorf … Edda Moller
Johannes Krisch … Κος Haberbeck
Ulrich Tukur … Jurgen Moller
Γιάννης Οικονομίδης … Νικόλαος Μακρής
Samia Muriel Chancrin … Birgit
Γιούλα Μπούνταλη … ρεσεψιονίστ
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Fatih Akin
Παραγωγή: Fatih Akin, Ann-Kristin Homann, Nurhan Sekerci-Porst, Herman Weigel
Μουσική: Josh Homme
Φωτογραφία: Rainer Klausmann
Μοντάζ: Andrew Bird
Σκηνικά: Tamo Kunz
Κοστούμια: Katrin Aschendorf
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Aus dem Nichts
- Ελληνικός Τίτλος: Μαζί ή Τίποτα
- Διεθνής Τίτλος: In the Fade
Κύριες Διακρίσεις
- Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Diane Kruger).
- Βραβείο σεναρίου στα εθνικά βραβεία της Γερμανίας. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και πρώτο γυναικείο ρόλο (Diane Kruger).
- Επίσημη πρόταση της Γερμανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Έφτασε ως τις 9 τελικές, αλλά όχι στην πεντάδα.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία δανείστηκε στοιχεία από την τρομοκρατική επίθεση νεοναζί στην Κολονία το 2004, σε τουρκική συνοικία.
- Ενώ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, αυτή είναι η πρώτη ουσιαστικά γερμανική ταινία για την Diane Kruger. Είναι και μόλις η δεύτερη, μετά το Άδωξοι Μπάσταρδη, που μιλάει τη μητρική της γλώσσα.
- Τα γυρίσματα στην Ελλάδα έγιναν στον Σχινιά.
- Ο χαρακτήρας του Γιάννη Οικονομίδη διευθύνει ένα ξενοδοχείο με όνομα Παλιό Όνειρο. Μια σαφής αναφορά στο αντίστοιχο Νέο Όνειρο στο κέντρο της Αθήνας, ιδιοκτησία της συζύγου του Μιχαλολιάκου, επικεφαλής τότε της χρυσής αυγής.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Παρότι ο γερμανικός τίτλος μεταφράζεται ως Out of Nothing, η αγγλόφωνη εκδοχή (In the Fade) δανείστηκε τον τίτλο ενός τραγουδιού του αμερικανικού συγκροτήματος Queens of the Stone Age, του οποίου ο τραγουδιστής, ο Josh Homme, έγραψε τη μουσική του φιλμ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/5/2018
Δεν μου φαίνεται διόλου περίεργο πως έχουμε μια ταινία που αγαπάει πολύ το κοινό. Κι αυτό, επί της ουσίας, αφορά στοιχεία της που υπό άλλες συνθήκες δεν θα την τιμούσαν. Η ταινία του Fatih Akin έχει μια δόση στρατευμένης ιδεολογίας, μάλιστα θυμίζει σε σημεία και κάποιες ελληνικές b-movies μηδενικής αξίας. Αλλά ο τουρκο-γερμανός δημιουργός είναι ευτυχώς μίλια μακριά από «συναδέλφους» του που δεν ξέρουν το πώς να παράγουν μια τέτοιου είδους ταινία, δίχως να υποπίπτουν στο «έγκλημα» της επιτήδευσης.
Η ταινία κυλάει κατά ένα μεγάλο της μέρος απλά, σχετικά προβλέψιμα, αλλά κυρίως ειλικρινά. Δεν θέλει να ξεχωρίσει την εξιστορούμενη υπόθεση από τη μάστιγα της τυφλής τρομοκρατίας των νεοναζί, αλλά το πράττει αυτό με έναν τρόπο που δεν τον λες υπερβολικό, ούτε φυσικά εκτός πραγματικότητας. Εστιάζει κυρίως στην ψυχολογία της συζύγου και μάνας που από τη μία στιγμή στην άλλη έμεινε ξεκρέμαστη ως ύπαρξη, και μέσω αυτής βάζει τον θεατή στη διαδικασία να αναλογιστεί το πόσο μάταιο είναι να συνδέεις τον οποιοδήποτε, δίκαιο ή άδικο αγώνα σου, με μια τόσο τυφλή δολοφονική πράξη. Η γυναίκα αυτή δεν ήταν σύζυγος κάποιου ορκισμένου σε έναν αγώνα επί ισχυρών εχθρών, δεν ήταν πλέον μπλεγμένος με «πίτουρα» για να κινδυνεύει από τις «κότες», δεν προκαλούσε τη μοίρα του με τις πράξεις του. Αυτό το ξαφνικό και άδικο είναι που διαμορφώνει κομμάτι-κομμάτι την ωρολογιακή βόμβα που κατοικεί εντός της ηρωίδας.
Τότε ερχόμαστε στην πρώτη έκπληξη του σεναρίου, μια έκπληξη όμως που εύκολα συναντιέται και στην πραγματικότητα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να αναφερθώ σε όσα αφορούν την ταινία από αυτό το σημείο κι έπειτα, όχι μονάχα για τη μη αποκάλυψη στοιχείων που θα χαλούσαν τη θέαση σε όποιον δεν έχει τύχει ήδη να παρακολουθήσει το φιλμ, αλλά κι επειδή αυτά που ακολουθούν διαβάζονται ομορφότερα από τον καθένα θεατή όταν έρχεται σε άμεση επαφή μαζί τους (ειδικά η σκηνή με το περιστέρι).
Ναι, ο Akin μπαίνει σε μια διαδικασία να τονίσει το ότι θέλει να μιλήσει συγκεκριμένα για την τυφλή βία του νεοναζισμού, και ίσως χρειάζονταν μια ελάχιστη ανάπτυξη ως προς αυτό σε κάποιο σημείο του έργου του, μια και η τυφλή βία είναι η ουσία και όχι μονάχα το ποιος την πυροδοτεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει επιλέξει και έναν στόχο που δεν έχει δώσει όλα τα δικαιώματα για να πολεμηθεί, άρα το κακό είναι και πάλι μικρό. Το σίγουρο είναι πως δεν έχουμε ακόμα μία ιστορία εκδίκησης.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
