Έχουν περάσει αιώνες από τότε που οι θεοί κέρδισαν τον πόλεμο από τους τιτάνες. Η εμφάνιση όμως του βασιλιά Υπερίωνα είναι μια νέα μεγάλη απειλή, αφού κηρύσσει πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα. Μαζί με έναν αιμοσταγή στρατό, αναζητά ανά την Ελλάδα το θρυλικό Τόξο της Ηπείρου, ένα μυθικό όπλο κατασκευασμένο από τον Άρη. Μόνο αυτός που κατέχει το Τόξο μπορεί να απελευθερώσει τους τιτάνες από τα Τάρταρα. Όμως, οι θεοί είναι ανίσχυροι λόγω ενός αρχαίου νόμου που δεν τους επιτρέπει να παρεμβαίνουν στα των ανθρώπων. Μόνο ένας χωρικός, ο Θησέας, είναι αυτός που μπορεί να σταματήσει τον Υπερίωνα και τις ορδές του.
Σκηνοθεσία:
Tarsem Singh
Κύριοι Ρόλοι:
Henry Cavill … Θησέας
Stephen Dorff … Σταύρος
Mickey Rourke … βασιλιάς Υπερίωνας
Luke Evans … Δίας
Joseph Morgan … Λύσανδρος
Isabel Lucas … Αθηνά
Kellan Lutz … Ποσειδώνας
Freida Pinto … Φαίδρα
Peter Stebbings … Ήλιος
Stephen McHattie … Κάσσανδρος
John Hurt … Δίας (ο γέρος)
Robert Maillet … Μινώταυρος
Mark Margolis … ιερέας
Kaniehtiio Horn … αρχιέρεια
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Charley Parlapanides, Vlas Parlapanides
Παραγωγή: Mark Canton, Ryan Kavanaugh, Gianni Nunnari
Μουσική: Trevor Morris
Φωτογραφία: Brendan Galvin
Μοντάζ: Wyatt Jones, Stuart Levy, David Rosenbloom
Σκηνικά: Tom Foden
Κοστούμια: Eiko Ishioka
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Immortals
- Ελληνικός Τίτλος: Αθάνατοι
Παραλειπόμενα
- Ο Tarsem Singh δήλωσε πως έκανε χρήση της αναγεννησιακής ζωγραφικής για τη φωτογραφία. Πιο συγκεκριμένα κατονόμασε ως επιρροή τον Caravaggio.
- Πριν την τελική ονομασία, πέρασε από τους τίτλους Dawn of War και War of the Gods.
- Ο Henry Cavill αρνήθηκε να του προσθέσουν μυς μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας. Όπως όμως δήλωσε ο Mickey Rourke, ο Cavill έκανε καθημερινά 2.000 κάμψεις πριν βγει μπροστά στην κάμερα.
- Ο Luke Evans έχασε 13μιση κιλά για να παίξει τον Δία.
- Για να επιτευχθεί το εφέ όπου οι θεοί κινούνται γρηγορότερα από τους θνητούς, αυτές οι σκηνές γυρίστηκαν στα χίλια καρέ ανά δευτερόλεπτο.
- Η Lily Collins πέρασε από οντισιόν, αλλά δεν επιλέχτηκε από τον σκηνοθέτη.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Το φιλμ γνώρισε εμπορική επιτυχία. Έβγαλε 226,9 εκατομμύρια δολάρια, έναντι προϋπολογισμού των 75.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 9/11/2011
Η τιτανομαχία έχει τελειώσει, οι θεοί του Ολύμπου έχουν επικρατήσει και οι Τιτάνες βρίσκονται αιχμάλωτοι μέσα στο βουνό Τάρταρο, ενώ υπάρχει μια «διεθνής συμφωνία» ότι οι θεοί δεν θα επεμβαίνουν στους ανθρώπινους πολέμους όσο οι Τιτάνες είναι φυλαγμένοι. Ο βάρβαρος, αιμοδιψής βασιλιάς Υπερίων (Μίκι Ρουρκ) θέλει να κατακτήσει τους Έλληνες και αναζητά το «Τόξο της Ηπείρου», ένα θεϊκό υπερόπλο που καταστρέφει τα πάντα. Στην πορεία του, αποδεκατίζει ένα χωριό και σκοτώνει τη μάνα του Θησέα, ενός νεαρού λιθοξόου (Χένρι Κάβιλ) που μεγάλωσε με τις διδασκαλίες ενός γέροντα (Τζον Χαρτ) που, αν κατάλαβα καλά, ίσως είναι ο Δίας καμουφλαρισμένος. Ο Θησέας θα αντιπαρατεθεί μαζί με ελληνικό στρατό, βοηθούμενος και από τη μάντισσα Φαίδρα (Φρίντα Πίντο) ενώ η απελευθέρωση των Τιτάνων από τον Υπερίωνα θα προκαλέσει την επέμβαση των θεών. Έπεται το σίκουελ…
Το ότι αλλάζουν τα φώτα στην ελληνική μυθολογία είναι δεδομένο. Το ότι, όπως και στους 300, εισάγουν μια ελληνική κουλτούρα πνιγμένη στο σκοτάδι και τα φοβιστικά σκηνικά, επίσης. Δεν μπορούμε παρά να δούμε το φιλμ με τους δικούς του όρους που είναι αυτοί ενός «σκληρο-μεταλλικού» κόμικ με μια αισθητική ανάμεσα στους 300 και στον Άρχοντα των Δακτυλιδιών όσον αφορά σε απόκρημνες περιοχές, δυσθεώρητα τείχη και ιλιγγιώδη πλονζέ. Οι θεοί του Ολύμπου είναι αμήχανοι νεαροί με στοιχειώδεις διαλόγους που θυμίζουν σόου της Τάιρα Μπανκς, μια μάχη του Θησέα με ταυρόμορφο άντρα δεν λέει και πολλά και οι μάχες θεών και τιτάνων (σε απογοητευτικά ανθρώπινο μπόι όλοι) διαθέτουν μια καλή χορογραφία αλλά γίνονται σε κάτι μικρούς χώρους σαν να πρόκειται για μικροκαυγά σε πίστα βιντεοπαιχνιδιού. Όσο για αφηγηματική δύναμη, ούτε δράμι. Δεν βλέπεις ένα έπος με ροή που σε παρασύρει, αλλά το τρέιλερ του: εδώ βλέπουμε ότι ο Θησέας είναι παλικάρι, εδώ ότι ο Υπερίων είναι αλύπητος κ.λπ. Ας πούμε ότι μια σταλίτσα δόμηση χαρακτήρα βρίσκουμε μονάχα σε αυτούς τους δυο. Προ πάντων, πρωταγωνιστεί το γραφικό στιλ. Πολλή φασαρία για το τίποτα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
