Τρεις φίλοι, ο Ηλίας, ο Βαγγέλης, και ο Θωμάς ζητούν απεγνωσμένα χρήματα, γι’ αυτό αποφασίζουν να κλέψουν το αφεντικό του Βαγγέλη, ιδιοκτήτη καφετέριας και ενεχυροδανειστή που φυλάει τα ενέχυρα στο σπίτι του. Για να μην τους αντιληφθούν, μάλιστα, θα ντύσουν τον Ηλία αστυνόμο, και θα φυλάει τσίλιες, ενώ ο Θωμάς θα κλέβει τα τιμαλφή. Το σχέδιο προχωράει καλά, μέχρι που μια αριστοκρατική γυναίκα καλεί τον “αστυνόμο” Ηλία για μια υπόθεση κλοπής ενός δαχτυλιδιού.
Σκηνοθεσία:
Νίκος Ζαπατίνας
Κύριοι Ρόλοι:
Πέτρος Φιλιππίδης … Ηλίας
Θανάσης Τσαλτάμπασης … Θωμάς
Θέμις Μπαζάκα … Αλέκα Κωνσταντινίδη
Τάσος Κωστής … Ορέστης Κωνσταντινίδης
Κώστας Αποστολάκης … Βαγγέλης
Αντώνης Αντωνίου … Λάμπρος
Χρήστος Σιμαρδάνης … αστυνόμος Ευστάθιος Σωτηρίου
Θάλεια Ματίκα … Τασία
Δημήτρης Λιόλιος … Παναγιώτης Μπέρμπερης
Υρώ Μανέ … Λουκία
Τάσος Νούσιας … αρχιφύλακας
Μαρία Κωνσταντάκη … Ξένια
Λαέρτης Μαλκότσης … αστυνομικός
Μιχάλης Γιαννάτος … Μάνος
Νένα Μεντή … Κα Λογοθέτη
Αριέττα Μουτούση … Έλλη
Γιάννης Τσιμιτσέλης … Δημήτρης
Ορφέας Αυγουστίδης … Τράκας
Πάνος Σκουρολιάκος … παίκτης ταβλιού
Σωτήρης Τζεβελέκος … παίκτης ταβλιού
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Κάτια Κισσονέργη
Παραγωγή: Μάνος Κρεζίας, Κώστας Λαμπρόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Κοντόπουλος
Φωτογραφία: Γιάννης Δρακουλαράκος
Μοντάζ: Τάκης Γιαννοπουλος
Σκηνικά: Όλγα Λεοντιάδου
Κοστούμια: Μαρία Καραπούλιου
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ο Ηλίας του 16ου
- Διεθνής Τίτλος: The Policeman of the 16th Precinct
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Ilias of the 16th Precinct
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Ηλίας του 16ου (1959)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό και σενάριο: Ο Ηλίας του 16ου των Αλέκου Σακελλάριου, Χρήστου Γιαννακόπουλου.
Παραλειπόμενα
- Εκτός από την κλασική πρώτη διασκευή του 1959 με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Θανάση Βέγγο, υπάρχει και μια τηλεταινία του 2002 με τίτλο Κατά Λάθος Αστυνομικός, με τον Μάρκο Σεφερλή.
- Έναν χρόνο πριν από αυτή την ταινία, ο Πέτρος Φιλιππίδης είχε ερμηνεύσει στο θέατρο και πάλι διάσημο ρόλο του Κώστα Χατζηχρήστου, αυτή τη φορά τον Μπακαλόγατο.
- Για την παραγωγή συνεργάστηκαν η Odeon με τη Φίνος Φιλμ.
- Οι ρόλοι του ζευγαριού Γιάννη Τσιμιτσέλη και Μαρίας Κωνσταντάκη, καθώς και αυτός του Μιχάλη Γιαννάτου δεν υπήρχαν στην ορίτζιναλ ταινία.
- Αναφέρεται ότι έκοψε πάνω από 300 χιλιάδες εισιτήρια, χωρίς να γίνεται γνωστός ο ακριβής αριθμός. Η επιτυχία αυτή εγκαινίασε μια σειρά από σύγχρονα ριμέικ κωμικών επιτυχιών των δεκαετιών 1950-1960.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Έλλη Κοκκίνου τραγουδάει για το φιλμ το Μην τα Παρατάς.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/11/2008
Εύκολα θα μπορούσα να θεωρηθώ εμπαθής με τον σύγχρονο κύκλο ελληνικής εμπορικής κωμωδίας. Όμως, πάντα είμαι ανοιχτός σε εκπλήξεις και δηλώνω απόλυτα ευχαριστημένος που βρίσκομαι ενώπιον μιας από αυτές. Ο σύγχρονος Ηλίας του 16ου είναι μαζί με το Κλάμα Βγήκε από τον Παράδεισο οι καλύτερες λαϊκές κωμωδίες της ελληνικής δεκαετίας, ευχόμενος πάντα… ως τώρα!
Τι λέμε συνεχώς; Ότι το ελληνικό σινεμά υποφέρει από τα σενάρια του. Στην περίπτωση μας, όμως, το παράπτωμα εξανεμίζεται από την ύπαρξη της δουλειάς των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου και τη σεβαστή ανακατασκευή της Κάτιας Κισσονέργη. Χωρίς να είμαι από τους μεγάλους φαν της «Χρυσής Εποχής», ήξεραν συχνά-πυκνότερα να γράφουν κείμενα οι άνθρωποι. Αλλά και η διασκευή, ενώ φέρνει την ιστορία στο σήμερα, σέβεται απόλυτα το χρώμα της, δεν την εκτοπίζει από εκείνη την εποχή, αλλά την αναπαλαιώνει σαν ένα νεοκλασικό που πρέπει απλά να ξαναβρεί τη λάμψη του. Δεν υπάρχουν άστοχοι μοντερνισμοί, δεν έκαναν το «κτήριο» από «κίτρινο», που ήταν, «μπλε».
Ο Νίκος Ζαπατίνας δεν θα πάρει ιδιαίτερα εύσημα, αφού είναι ηλίου (όχι Ηλία!) φαεινό ότι δεν είναι ένας σκηνοθέτης με όραμα, μηδέ ταυτότητα. Αλλά στη θεατρικότητα της πράξης παρασύρεται μαζί με την κάμερα του από τον διασκεδαστικό περίγυρο, και ολοκληρώνει την ταινία του πολύ μακριά από το να έχουμε τα προηγούμενα του Φιλιού της Ζωής. Οι κάποιες ιδιαίτερες νότες του δεν χαλάν ποτέ το αποτέλεσμα, απλά κάπου το ρίχνουν πιο κάτω από την απλότητα του Σακελλάριου, στην αυθεντική εκδοχή του 1959.
Εκεί πάλι που εντυπωσιάστηκα είναι στους ρόλους και κυρίως επειδή δεν ίσχυσε το «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι». Ο Πέτρος Φιλιππίδης πανάξια (αν και ο τηλεοπτικός Λάκης δεν είναι το καλύτερο μου) διάγει μια εξαιρετική χρονιά. Με αυτή του την κινηματογραφική εμφάνιση κλειδώνει την τρίπτυχη επιτυχία σε σινεμά-θέατρο-τηλεόραση και μπορεί άξια να διεκδικήσει τα σκήπτρα του ενός εκ των εθνικών μας κωμικών. Ακόμα και που αντέχει -χωρίς βέβαια να φτάνει- στη σύγκριση με τον Χατζηχρήστο αρκεί. Δεν θα αναφερθώ αναφορικά σε κάθε έναν ρόλο, γιατί απλά κανείς δεν με δυσαρέστησε. Μόνο που θα τονίσω την ογκώδη παρουσία της Θέμις Μπαζάκα, που χαρίζει και μια εξτρά ποιοτική υπόσταση στο έργο.
Εν κατακλείδι, και τηρουμένων των αναλογιών, ο Ηλίας είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, που θα σας διασκεδάσει και θα σας προσφέρει το γέλιο, που η σύγχρονη ελληνική κωμωδία σας αρνούνταν. Διασκεδαστικό, κομμένο-ραμμένο πάνω σε έναν αυθεντικό Φιλιππίδη, διανθισμένο από πολλούς καλούς δεύτερους ρόλους, και, επιτέλους, σεναριακά καθωσπρέπει. Ο Ζαπατίνας δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο από το να ακολουθάει τα κέφια των ηρώων του, την έξυπνη μη υπερμοντέρνα διασκευή, στην οποία βάζει χέρι βοηθείας και το ταιριαστό τοπίο της Πλάκας. Μπορεί ψυχρά να χαρακτηρίζω την ταινία ενδιαφέρουσα, την προτείνω όμως και σε αυτούς που δεν είχαν βρει τίποτα να τους εκφράζει στη μετά Safe Sex εποχή. Γελάστε δίχως τύψεις… επιτέλους!
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
