Οι Βιτελόνοι

Βρισκόμαστε σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη τέλη του καλοκαιριού. Ο Ρικάρντο κάνει το ντεμπούτο του ως τραγουδιστής σε μια γιορτή, αλλά μια ξαφνική μπόρα τα χαλά όλα. Η Σάντρα, αδελφή του Μοράλντο, μένει έγκυος και θα παντρευτεί τον Φαούστο. Έτσι αρχίζουν οι προετοιμασίες του γάμου. Φθάνει ο χειμώνας και μαζί η ρουτίνα και η μονοτονία της καθημερινής ζωής της επαρχίας. Οι Βιτελόνι, κακομαθημένοι και άεργοι που συντηρούνται από τις οικογένειές τους, σκοτώνουν τον χρόνο τους στα μπαρ, σκαρώνοντας παιδιάστικα αστεία. Ο Αλμπέρτο, αιώνιος πλακατζής, ο Λεοπόλντο ονειρεύεται λογοτεχνικές δόξες, ο Ρικάρντο τεμπέλης κι απαθής και ο Μοράλντο, ο πιο νέος, θέλει να φύγει για την πρωτεύουσα. Επιστρέφει ο Φαούστο από το γαμήλιο ταξίδι και θα πρέπει να δουλέψει σαν υπάλληλος. Όταν η Σάντρα ανακαλύπτει ότι φλερτάρει με τη σύζυγο του αφεντικού, φεύγει από το σπίτι μαζί με το μωρό τους. Όλοι οι φίλοι την ψάχνουν, αλλά αυτή έχει καταφύγει στο σπίτι του πεθερού, ο οποίος θα τιμωρήσει τον άσωτο υιό.

Σκηνοθεσία:

Federico Fellini

Κύριοι Ρόλοι:

Franco Interlenghi … Moraldo Rubini

Alberto Sordi … Alberto

Franco Fabrizi … Fausto Moretti

Leopoldo Trieste … Leopoldo Vannucci

Riccardo Fellini … Riccardo

Leonora Ruffo … Sandra Rubini

Jean Brochard … Francesco Moretti

Claude Farell … Olga

Achille Majeroni … Sergio Natali

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Federico Fellini, Ennio Flaiano

Στόρι: Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli

Παραγωγή: Jacques Bar, Mario De Vecchi, Lorenzo Pegoraro

Μουσική: Nino Rota

Φωτογραφία: Carlo Carlini, Otello Martelli, Luciano Trasatti

Μοντάζ: Rolando Benedetti

Σκηνικά: Mario Chiari

Κοστούμια: Margherita Marinari

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: I Vitelloni
• Ελληνικός Τίτλος: Οι Βιτελόνοι
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Young and the Passionate
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Spivs

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ αυθεντικού σεναρίου.
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Αργυρός Λέοντας.

Παραλειπόμενα

• Πολύ σημαντική ταινία για την καριέρα του Federico Fellini (που έρχονταν από την αποτυχία του Λευκού Σεΐχη), αλλά κι αυτή που ανέδειξε τον Alberto Sordi σε αστέρι πρώτου μεγέθους.
• Το σενάριο εμπεριέχει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, κάτι άλλωστε που ο Fellini συνήθιζε στις ταινίες του.
• Ο ιταλός δημιουργός είχε έτοιμη μια πρώιμη μορφή του σεναρίου του Λα Στράντα, αλλά βρήκε κλειστή την πόρτα του παραγωγού του, Luigi Rovere. Στην απελπισία του, έστειλε το σενάριο σε έναν καθηγητή καλλιγραφίας από τη Βενετία, τον Lorenzo Pegoraro, που ήταν από αυτούς που τους άρεσε ο Λευκός Σεΐχης. Ο Pegoraro συμφώνησε να αναλάβει τη χρηματοδότηση, αρκεί όμως να του έδινε μια κωμωδία.
• Οι διανομείς επέμεναν να αλλάξει ο τίτλος, αλλά ο Fellini δεν το συζητούσε καν. Το Βιτελόνι ήταν μια αργκό λέξη για τους αργόσχολους νέους της μεσαίας τάξης, κι έχει οριστεί ως μια μίξη των λέξεων μοσχάρι και βόδι.
• Ο Fellini επικοινώνησε με τον Vittorio De Sica, ελπίζοντας ότι θα δέχονταν να ερμηνεύσει τον Σέρτζιο Νατάλι. Από τη μία ο De Sica βρήκε ανθρωπιστικό ότι τονίζονταν οι γκέι πτυχές του χαρακτήρα, αλλά για τον ίδιο λόγο δεν ήθελε ο ίδιος να σταμπαριστεί ως ένας.
• Το γύρισμα ήταν ουσιαστικά “περιπλανώμενα”. Κι αυτό επειδή χρειάζονταν να ακολουθούν τη θεατρική περιοδεία του Alberto Sordi, και να κάνουν τα γυρίσματα στα διαλείμματα του.
• Το 1963, ο Stanley Kubrick είχε κατονομάσει την ταινία ανάμεσα στις 10 αγαπημένες του.