Εγώ, το Ρομπότ
- I, Robot
- 2004
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Έπος, Θρίλερ, Μυστηρίου, Νουάρ
- 24 Σεπτεμβρίου 2004
Στο Σικάγο του 2035 μ.Χ., ο ντετέκτιβ Ντελ Σπούνερ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την περίεργη αυτοκτονία του εφευρέτη των ρομπότ που υπηρετούν την ανθρωπότητα και ιδρυτή της εταιρίας εκμετάλλευσης τους. Τα στοιχεία θα οδηγήσουν στον Σόνι, ένα ρομπότ εξελιγμένο που αισθάνεται και σκέφτεται ανθρώπινα, αλλά και στην υποψία πως η ρομποτική μπορεί να απειλήσει το ανθρώπινο γένος.
Σκηνοθεσία:
Alex Proyas
Κύριοι Ρόλοι:
Will Smith … ντετέκτιβ Del Spooner
Bridget Moynahan … Δρ Susan Calvin
Alan Tudyk … Sonny
Bruce Greenwood … Lawrence Robertson
James Cromwell … Δρ Alfred Lanning
Chi McBride … υπαστυνόμος John Bergin
Shia LaBeouf … Farber
Terry Chen … Chin
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jeff Vintar, Akiva Goldsman
Στόρι: Jeff Vintar
Παραγωγή: Michael Lee Baron, John Davis, Topher Dow, Wyck Godfrey, Laurence Mark
Μουσική: Marco Beltrami
Φωτογραφία: Simon Duggan
Μοντάζ: William Hoy, Richard Learoyd, Armen Minasian
Σκηνικά: Patrick Tatopoulos
Κοστούμια: Liz Keogh
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: I, Robot
- Ελληνικός Τίτλος: Εγώ, το Ρομπότ
Σεναριακή Πηγή
- Συλλογή διηγημάτων (έμπνευση): Robot του Isaac Asimov.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Χωρίς να έχει κατά νου την κλασική συλλογή διηγημάτων του Asimov από το 1950, ο Jeff Vintar έγραψε το 1995 ένα σενάριο, το Hardwired, που είχε τη μορφή πλοκής αλά Agatha Christie. Η Walt Disney Pictures ενδιαφέρθηκε άμεσα, και έθεσε τον Bryan Singer ως σκηνοθέτη. Κάποια χρόνια αργότερα, τα δικαιώματα αγοράστηκαν από την 20th Century Fox, και ο Vintar καλέστηκε να δουλέψει το κείμενο του εκ νέου, ώστε να ταιριάζει σε υπερπαραγωγή, και πλέον να συνδέεται με τη σειρά διηγημάτων. Τις τελικές πινελιές τις πρόσθεσε ο Akiva Goldsman, ώστε να προσαρμοστεί το σενάριο με την παρουσία του Will Smith.
- Ο Arnold Schwarzenegger ήταν για κάποια χρόνια συνδεδεμένος με το σχέδιο, ενώ ακολούθως ο Denzel Washington απέρριψε τον κεντρικό ρόλο.
- Για τη φωνή και το motion-capture του Σόνι, πέρασαν από οντισιόν ο Wil Wheaton και ο Emilio Estevez.
- Παρότι για μια τόσο ακριβή ταινία είναι σπάνιο, δεν έγιναν καθόλου επαναληπτικά γυρίσματα.
- Μέσα από αυτή την ταινία πήρε το όνομα της η εταιρία U.S. Robotics, όπου προήλθε από το U.S. Robots and Mechanical Men των έργων του Asimov.
- Επί του φιλμ υπάρχει “γενναία” τοποθέτηση προϊόντος, και πιο συγκεκριμένα για τις: Converse’s Chuck Taylor All-Stars, Audi, FedEx, Tecate και JVC. Επίσης, το Audi RSQ κατασκευάστηκε ειδικά για την ταινία, προωθώντας μαζί την αντίστοιχη φίρμα αυτοκινήτων.
- Ο προϋπολογισμός έφτασε στα 120 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά και τα κέρδη ήταν υψηλά, φτάνοντας με τη σειρά τους στα 347,2.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/10/2004
Το μυθιστόρημα (ή καλύτερα συλλογή διηγημάτων) του επιστήμονα-λογοτέχνη Ι. Ασίμοφ, γραμμένο στα μέσα των 1940, αποτελεί μια προφητική υπέρβαση της ανθρώπινης διάνοιας. Εξήντα χρόνια μετά (στο σήμερα), μπορεί να μην έχουμε ακόμα επιβεβαιώσει κατά γράμμα τις σκέψεις του, αλλά βρισκόμαστε σε σημείο που, με ασφάλεια, μας επιβάλλεται να αδράξουμε τη διορατικότητα του και να σταματήσουμε τη λογική εξέλιξη, που δεν είναι άλλη από την πραγμάτωση της προφητείας. Η θεωρία του «Φαντάσματος στη Μηχανή» (αυτόβουλη συμπεριφορά της μηχανής, αφού δημιουργήσει νέο πρωτόκολλο από τον συνδυασμό αυτών που έχει προγραμματιστεί να φέρει) δεν είναι απλώς μια θεωρία, αλλά επιβεβαιώνεται από τη λειτουργία της ίδιας της φύσης, και η φύση έχει διαχρονικά αποδείξει πως έχει νόμους ανώτερους των ανθρωπίνων, που έτσι κι αλλιώς υπάγονται σε αυτήν.
Η ταινία όμως δεν είναι του Ασίμοφ αλλά του τεχνολάτρη Proyas, που στο παρελθόν περιηγήθηκε στους τεχνοκρατικούς θρύλους με τη Σκοτεινή Πόλη (1998). Η λογική του blockbuster δεν βοηθάει στην τέλεια ανάλυση του μηνύματος, αφού η αλά Μπλέιντ Ράνερ σεναριακή εξέλιξη διανθίζεται με υπέρ του δέοντος ψηφιακά εφέ, και η οπτική αίσθηση επιβάλλεται της σκέψης. Όμως, και σαν περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, το Εγώ, το Ρομπότ διατηρεί μια γοητεία και σοβαρότητα σπάνια για τη Μέκκα του κινηματογράφου (ευτυχώς, μακριά από τη βίντεο-κλιπ λογική του Κορακιού, επίσης του ίδιου σκηνοθέτη). Ο Will Smith και η παρτενέρ του, Bridget Moynahan, καταφέρνουν να δομήσουν ένα ζευγάρι λογικής και συναισθήματος, και η έλλειψη τρίτων χαρακτήρων βοηθάει στη σωστή ψυχολογική τους ανάλυση. Όσο για τον «άψυχο» πρωταγωνιστή Σόνι, δεν ξέρω πλέον αν είναι θετικό ή αρνητικό (πάντως τυχαίο δεν είναι) που αποτελεί έναν ακόμα τα τελευταία χρόνια αναγραμματισμό της λέξης Σιον…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
