Ένας πρωτοπόρος έλληνας επιστήμονας στη Νέα Υόρκη, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, κλωνοποιεί τον πρώτο άνθρωπο, τον Γρηγόρη Κανιά από την Καρδίτσα, δημιουργώντας τον Μάικ Κανιά. Στην Αμερική του 21ου αιώνα, ο Μάικ σταματά ένα βράδυ για τσιγάρα και πέφτει θύμα κλοπής. Έχοντας χάσει 30 εκατομμύρια δολάρια, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μαφία. Για να σωθεί, θα πρέπει να πάει στην Καρδίτσα και να αλλάξουν θέσεις με τον κλώνο του. Ο Γρηγόρης, ως τυπικός Έλληνας της επαρχίας, είναι μπλεγμένος σε πολλές ερωτικές ίντριγκες και ψάχνει τον τρόπο να αποκτήσει πολλά λεφτά χωρίς φυσικά να δουλέψει. Μια σέξι ξανθιά με μια μεγάλη επιταγή είναι το τέλειο δόλωμα.
Σκηνοθεσία:
Στράτος Μαρκίδης
Κύριοι Ρόλοι:
Κώστας Αποστολάκης … Γρηγόρης Κανιάς/Μιχάλης ‘Mike’ Τριανταφύλλου
Κατερίνα Παπουτσάκη … Ντόρα Λουκάκη
Μπέσυ Μάλφα … Μαρία
Γεράσιμος Σκιαδαρέσης … Βαγγέλης
Σταύρος Νικολαΐδης … Γιωργάκης
Ελένη Γερασιμίδου … Μαρία ‘Βασίλαινα’ Κανιά
Μιχάλης Ιατρόπουλος … Πέπε
Τάσος Νούσιας … εκτελεστής
Σοφία Βογιατζάκη … Σούλα
Χριστίνα Τσάφου … Γιώτα
Αλέξανδρος Μυλωνάς … Τόνι
Τιτίκα Σαριγκούλη … Μήτσαινα
Ναταλία Δραγούμη … η βοηθός του Τόνι
Σταύρος Ζαλμάς … Άντζελο Καπρίτσι
Ιωσήφ Μαρινάκης … Ζοζέφ
Νίκος Βερλέκης … Νικόλας
Πέτρος Ξεκούκης … κλώνος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Διονυσία Τσιτιρίδου, Αντώνης Παλιόπουλος
Παραγωγή: Διονύσης Σαμιώτης
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Φωτογραφία: Βασίλης Χριστομόγλου
Μοντάζ: Γιώργος Φωτεινάκης
Σκηνικά: Έφη Ζυγούρη
Κοστούμια: Άντζυ Τόλια
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: I Love Karditsa
- Διεθνής Τίτλος: I Love Karditsa
- Εναλλακτικός Τίτλος: I ❤ Karditsa
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Karditsa Forever (2021)
Παραλειπόμενα
- Οι αρνητικές κριτικές δεν το εμπόδισαν να κόψει 354.619 εισιτήρια, και να γίνει η πιο εμπορική ελληνική ταινία της χρονιάς.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι Onirama ερμηνεύουν για την ταινία το Επαναστάτης.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 12/11/2012
Υπάρχει τρόπος, ακόμα και στην κωμωδία, να χρησιμοποιήσεις ένα τοπικό ιδίωμα και να μην κάνεις ρεζίλη τον ντόπιο. Αυτό δεν υπάρχει στο μυαλό του Στράτου Μαρκίδη, που άφησε το σινεμά από τα 1980 και είχε αφοσιωθεί στο τηλεοπτικό γίγνεσθαι. Δεν ξέρω ποιος είχε την έμπνευση, αλλά του έδωσε ξανά την ευκαιρία να αναβιώσει το «σινεμά» της βιντεοταινίας. Και καλά, θα μου πείτε, αφού κι αυτό είχε την όποια πλάκα του. Κόστιζε όμως ένα κατοστάρικο δραχμές, και τώρα κοστίζει ένα εισιτήριο που εκτιμάται κάτι παραπάνω!
Το σενάριο γράφτηκε από δύο πρωτάρηδες στη συγγραφή, που φανερά πρέπει να έκαναν κέφι… μόνοι τους. Περισσότερο πρέπει να έβαλαν κάτω κάποιους κατοίκους της Καρδίτσας και να τους ηχογραφούσαν. Κι αυτό γιατί η υποτιθέμενη πλάκα της ιστορίας στηρίζεται ολάκερη στα γλωσσικά ιδιώματα της θεσσαλικής πόλης, παρά σε διαλόγους και καταστάσεις. Ακόμα και καλοί ηθοποιοί που εμφανίζονται, μοιάζει να έχουν αντιληφθεί το πού παίζουν και μπαίνουν στο -κακό- κλίμα γρήγορα. Να με συγχωρείτε, αλλά δεν χωράν δικαιολογίες. Είναι τόσο κακό σινεμά που παύει να εκφράζει τον όρο. Σκεφτείτε ότι αναφέρεται σε κλώνους και μαφία, χωρίς να μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ούτε ως επιστημονική φαντασία, ούτε ως γκανγκστερική. Το ότι προσβάλει και μια ολόκληρη πόλη, έστω κι αν δεν προβαίνει σε τρομερές υπερβολές, προσθέτει στο ότι μια τέτοια ταινία δεν χωράει στις μεγάλες αίθουσες. Θέλετε και κάτι θετικό; Το τραγούδι των Ονειράμα…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Και όμως η ταινία έφερε $4.000.000+ στο διεθνές box office, ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν στοίχισε πάνω από 250-350 χιλιάδες ευρώ. Δεν το λες και αποτυχία. Για ένα παραγωγό που δεν τον ενδιαφέρει η ποιότητα (ποιά είναι αυτή τελικά;) προφανώς τα 4 μύρια κι ενώ έχει πληρώσει τους πάντες ψίχουλα, είναι απίστευτο νούμερο. Γιατί λοιπόν να επενδύσει στην επόμενη δουλειά έστω τα μισά από αυτά για κάτι καλύτερο; Γιατί απλά δεν υπάρχει λόγος. Επίσης γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει το κατάλληλο δυναμικό (υπάρχει αλλά είναι ελαχιστότατο) το οποίο μάλιστα είναι μαθημένο στην αρπαχτή όπως κι αυτός, που θα μπορέσει να αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό την επένδυσή του και άρα θα τα χάσει. Και με την ελληνική τηλεόραση να παράγει σε καθημερινή βάση σκουπίδια, όταν οι ίδιοι άνθρωποι κληθούν να φτιάξουν ταινία, θα φτιάξουν τελικά βιντεοταινία του ‘80.