Με καταγωγή από βόσνιους γονείς, το ποδόσφαιρο ήταν η λύτρωση του νεαρού σουηδού Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, όπου το ιδιαίτερο ταλέντο και η αυτάρκειά του τον εκτίναξαν, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, στην κορυφή του διεθνούς ποδοσφαίρου, φτάνοντας να παίζει για ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Γιουβέντους, η Ίντερ, η Μίλαν, η Μπαρτσελόνα, η Παρί Σεν Ζερμέν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Σκηνοθεσία:
Jens Sjogren
Κύριοι Ρόλοι:
Granit Rushiti … Zlatan Ibrahimovic (17 ετών)
Dominic Andersson Bajraktati … Zlatan Ibrahimovic (11 ετών)
Cedomir Glisovic … Sefik Ibrahimovic
Emmanuele Aita … Mino Raiola
Hakan Bengtsson … Nils-Ake
Arend Brandligt … Hugo Borst
Merima Dizdarevic … Jurka Gravic
Gijs Naber … Ronald Koeman
Zlatan Ibrahimovic … ο ίδιος (αρχείο)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jakob Beckman
Παραγωγή: Frida Bargo, Fredrik Heinig, Mattias Nohrborg
Μουσική: Markus Jagerstedt
Φωτογραφία: Gosta Reiland
Μοντάζ: Henning Mark
Σκηνικά: Catharina Nyqvist Ehrnrooth
Κοστούμια: Mia Andersson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Jag ar Zlatan
- Ελληνικός Τίτλος: Ζλάταν
- Διεθνής Τίτλος: I Am Zlatan
Σεναριακή Πηγή
- Αυτοβιογραφία: Jag ar Zlatan Ibrahimovic των Zlatan Ibrahimovic, David Lagercrantz.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου (Granit Rushiti) στα Guldbagge, τα εθνικά βραβεία της Σουηδίας. Υποψήφιο σε ακόμα 5 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Η αυτοβιογραφία του Zlatan Ibrahimovic είχε κυκλοφορήσει το 2011 και είχε γίνει μπεστ-σέλερ. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι επικεντρώνεται στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, με ποδοσφαιρική αναφορά μόνο στις: Μάλμε, Άγιαξ και Γιουβέντους.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/3/2023
Δεν είναι περίεργο που αν υπάρχει μια κατηγορία που εύκολα «δεν αγγίζεται εις βάθος» στις βιογραφίες, αυτές είναι των θρυλικών αθλητών. Κι αυτό επειδή μια τέτοια ταινία προσδοκά πρώτα την έγκριση των θαυμαστών του, κι αυτοί συνήθως… είναι αγριεμένοι. Ειδικότερα στο ποδόσφαιρο που τα αστέρια τείνουν προς «αγιοποίηση», άντε να τους δείξεις κάτι που δεν θα ενέκριναν. Δεν θα πάει να το δει ούτε ο παίκτης…
Η περίπτωση όμως του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς φέρει κάποιες ιδιαιτερότητες. Ως ένα από τα «κακά παιδιά» της μπάλας, ακόμα και οι φανατικοί του οπαδοί δεν θα αποδέχονταν την εικόνα του πιο φυσιολογικού χαρακτήρα. Πάνω σε αυτό πατάει ο Jens Sjogren, και μας παρουσιάζει ένα πορτρέτο ενός «παλιοχαρακτήρα», κρύβοντας εντέχνως όμως πίσω από τις εικόνες μια χρυσή καρδιά και μπροστά από αυτές διάφορα αίτια που μοιάζουν να δικαιολογούν τις πολλές «αταξίες» του.
Όλα αυτά όμως λειτουργούν μονάχα σε πρώτο επίπεδο. Κανένας εδώ δεν θα επιχειρήσει κάποιο ψυχογράφημα στην περίπτωση Ζλάταν, αφήνοντας εμάς να πάρουμε τα συμπεράσματα του φιλμ ως δεδομένα και άνευ κριτικής ευκαιρίας. Σίγουρα δεν πιστεύουμε ότι με το ζόρι η ταινία μάς κρύβει σημεία και τέρατα, αλλά μας στερεί μια ποιότητα που θα ξεπερνούσε το απλό, δηλαδή το να μάθουμε τα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια του ποδοσφαιρικού θρύλου της Σουηδίας. Έτσι κι αλλιώς, σε αυτά τα επίπεδα επαγγελματισμού, που από νωρίς κινήθηκε ο εν λόγω παίκτης, δύσκολα χωράνε τόσα περισσότερα φάλτσα σημεία που εντέλει θα του στερούσαν τη γνωστή καριέρα του.
Το «τόπι» καταφέρνει να είναι πανταχού παρόν, ακόμα κι αν η δράση στο χόρτο είναι σχετικά λίγη, ενώ και σαν ταινία ενηλικίωσης θυμίζει μια καλή δουλειά της σουηδικής τηλεόρασης. Η έλλειψη ρίσκων αλλά η -ταυτόχρονα- φαινομενική ειλικρινά επί των γεγονότων συνηγορούν κι αυτά για μια ταινία που θα «γουστάρουν» οι φαν της μπάλας, αλλά κάνουν τη δουλίτσα τους και σαν οικογενειακό θέαμα, ακόμα κι όταν η πλοκή αναφέρεται σε σχετικά (το «σχετικά» τονισμένο) σκληρές καταστάσεις.
Γενικά, μπορεί να μην πήραμε το «διπλό», αλλά και ως ισοπαλία κρίνεται ενδιαφέρουσα η ταινία!
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
