Ημέρες Εκδίκησης
- I Am Wrath
- 2016
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δράσης, Θρίλερ
Ο άνεργος μηχανικός Στάνλεϊ Χιλ επιστρέφει σπίτι του μετά από συνέντευξη για εργασία στην Καλιφόρνια. Η Βίβαν, η σύζυγος του, τον παραλαμβάνει από το αεροδρόμιο και οι δυο τους πάνε να γιορτάσουν με ένα δείπνο. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια, όταν τρεις κακοποιοί τούς επιτίθενται στο πάρκινγκ. Ο ένας τους χτυπάει σκληρά τον Στάνλεϊ στο κεφάλι και ένας δεύτερος μαχαιρώνει τη Βίβιαν στο στήθος. Η γυναίκα θα πεθάνει επιτόπου στην αγκαλιά του άντρα της. Η αστυνομία βγάζει άκρη με το έγκλημα και καλεί τον Στάνλεϊ για αναγνώριση. Όταν κι αυτή πάει στραβά, ο γεμάτος ενοχές άντρας αναλαμβάνει ένοπλη δράση.
Σκηνοθεσία:
Chuck Russell
Κύριοι Ρόλοι:
John Travolta … Stanley Hill
Christopher Meloni … Dennis
Amanda Schull … Abbie Hill
Sam Trammell … ντετέκτιβ Gibson
Patrick St. Esprit … κυβερνήτης John Merserve
Rebecca De Mornay … Vivian Hill
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Yvan Gauthier, Paul Sloan
Παραγωγή: Rob Carliner, Michael Mendelsohn
Μουσική: Haim Mazar
Φωτογραφία: Andrzej Sekula
Μοντάζ: Greg D’Auria
Σκηνικά: Daniel B. Clancy
Κοστούμια: Mandy Pauline
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: I Am Wrath
- Ελληνικός Τίτλος: Ημέρες Εκδίκησης
Παραλειπόμενα
- Αρχικά, το 2012, ήταν να το σκηνοθετήσει ο William Friedkin με πρωταγωνιστή τον Nicolas Cage. Αλλά η παραγωγή είχε προβλήματα καθυστέρησης και το 2015 αντικαταστάθηκε το επιτελείο.
- Κόστισε 18 εκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν έβγαλε ούτε τα μισά.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 19/5/2016
Δεν φταίει κανείς άλλος πέρα από τον καταραμένο Λίαμ Νίσον και το αναθεματισμένο Taken για αυτά που περνάει ο εξήντα-και-κάτι Τζον Τραβόλτα! Έκανε την αρχή ο Ιρλανδός ως action-hero μετά τα 50, και μπήκαν όλοι στον χορό, μπορούν δεν μπορούν. Και καλά, οι Σταλόνε και Σβαρτζενέγκερ που το γνωρίζουν το τοπίο κι έκαναν κι αυτοί το comeback τους (που λέμε και στο χωριό μου), χύνοντας λίγο παραπάνω ιδρώτα στο γυμναστήριο (κι όχι μόνο…) για να διατηρηθούν σε φόρμα! Ο δόλιος ο Τραβόλτα, που τη φόρμα του την έχασε πριν προλάβει να τη βρει, τι τα `θελε να μπλέξει, ο Θεός κι η ψυχή του το ξέρει!
Το I Am Wrath είναι η κλασική περίπτωση ταινίας που περισσότερο προσφέρεται για κουτσομπολιό παρά για κριτική. Από το πολύ κακό περουκίνι του πρωταγωνιστή, μέχρι τα παραλειπόμενα πίσω από τις κάμερες, πριν ακόμα έρθει σαν πρωταγωνιστικό όνομα ο Τραβόλτα, όλα έχουν περισσότερο γούστο από την ίδια την ταινία. Για παράδειγμα, πραγματικά αναρωτιέσαι ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν το φιλμ σκηνοθετούσε ο Γουίλιαμ Φρίντκιν (Ο Εξορκιστής) και τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατούσε ο ικανός για όλα, Νίκολας Κέιτζ. Και οι δύο αποχώρησαν λόγω καθυστέρησης στην έναρξη των γυρισμάτων κι έτσι τη θέση τους πήραν οι Τσακ Ράσελ και Τζον Τραβόλτα αντίστοιχα.
Αν το όνομα του Τσακ Ράσελ σάς λέει κάτι και είστε έτοιμοι να «γκουγκλάρετε» (ναι κι αυτό το λέγαμε στο χωριό μου), τότε θα καταλάβετε σύντομα ότι μιλάμε για τον σκηνοθέτη της Μάσκας, αλλά και δύο ακόμα συμπαθητικών φιλμ τρόμου από τη δεκαετία του 1980. Μιλάμε για τον τρίτο Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες (προσωπικό αγαπημένο από τη σειρά) και το καλτ Κινούμενη Μάζα. Μετά τη Μάσκα, όμως, ο Ράσελ πήρε την κατηφόρα, σκηνοθετώντας τη μέτρια περιπέτεια Eraser, με πρωταγωνιστή τον Άρνι, μετά ένα κακό θρίλερ με την Κιμ Μπάσιντζερ και λίγα χρόνια μετά το The Scorpion King, ταινία παρακλάδι της Μούμιας του Στέφεν Σόμερς. Το I Am Wrath σηματοδοτεί στην ουσία την επιστροφή του μετά από δεκαπέντε χρόνια απραξίας και παρότι φαίνεται σκουριασμένος, δεν μπορείς να μην του αναγνωρίσεις το συμπαθητικά στιλιζαρισμένο -στη μεγαλύτερη διάρκεια- οπτικό κομμάτι του φιλμ, αλλά και την καλή χρησιμοποίηση της κάμερας σε κάποιες σκηνές (λίγες ομολογουμένως).
Στον αντίποδα, όμως, έχουμε ένα φιλμ απρόσεχτα στημένο. Βεβιασμένη έναρξη, χωρίς να προλάβεις να δεθείς με τους χαρακτήρες ώστε να μπορέσεις να συμμετέχεις στη θλίψη τους και να καταλάβεις, να δεχτείς τους λόγους μεταμόρφωσης του πρωταγωνιστή. Είναι από τις περιπτώσεις που οι δημιουργοί χρησιμοποιούν τον συναισθηματικό εκβιασμό απέναντι στο κοινό απροκάλυπτα και στην πορεία θεωρούν ότι μπορούν να δικαιολογήσουν τη χρησιμοποίηση βίας. Ο τρόπος που κυλάει για αρκετά λεπτά το φιλμ του Ράσελ, ακροβατεί στα όρια του χαρακτηρισμού «φασιστικό», γλυτώνοντάς τον κυρίως λόγω του αδιάφορου τελικού αποτελέσματος. Ακόμα και η χρησιμοποίηση της Χριστιανικής -ή οποιασδήποτε άλλης- πίστης ως μέσο εξαγνισμού της βίας, δεν αποτελεί την καλύτερη επιλογή, φανερώνοντας έναν ακόμα κακό χειρισμό των δημιουργών της ταινίας.
Μέσα σε όλη αυτή τη μετριότητα, αυτός που ξεχωρίζει δεν είναι ο Τραβόλτα, ο οποίος κάθε φορά που εμφανίζεται δεν μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από τα μαλλιά του. Το καλύτερο κομμάτι της ταινίας είναι ο Κρίστοφερ Μελόνι στον ρόλο του παλιόφιλου του πρωταγωνιστή. Ο Μελόνι και το διασκεδάζει και τις ατάκες του πετάει με χάρη, αλλά και στις σκηνές δράσης δεν μασάει, έχοντας μάλιστα την πιο θεαματική σκηνή της ταινίας, μια μονομαχία με τρεις κακοποιούς. Αυτό που μπορεί να κάνει ο Μελόνι είναι αυτό που λείπει από τον Τραβόλτα, καθώς στις ταινίες δράσης απαιτείται σωματική επαφή και ο φίλτατος Τζον για το 90 τοις εκατό των σκηνών έχει φέρει και τον κασκαντέρ του μαζί.
Κάτι ανάμεσα από Taken και το κλασικό Ο Εκτελεστής της Νύχτας, μια ταινία που πραγματεύεται παρόμοιο θέμα αλλά με πολύ καλύτερα αποτελέσματα και χωρίς να «αγιάζει» τη βία, το I Am Wrath έχει ελάχιστα θετικά στοιχεία και πλήθος αρνητικών. Λογικά πάμε για κατευθείαν προώθηση στην αγορά του DVD στη χώρα μας και όχι για κινηματογραφική διανομή, οπότε αν αποφασίσετε να το παρακολουθήσετε, κάντε το τουλάχιστον με το χαμηλότερο δυνατό κόστος…
Βαθμολογία: