Σαββατοκύριακο στο Hyde Park

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Hyde Park on Hudson

Ελληνικός Τίτλος: Σαββατοκύριακο στο Hyde Park

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Bill Murray) για κωμωδία/μιούζικαλ.

Παραλειπόμενα

• Η πηγή για όσα βλέπουμε είναι κάποια γράμματα και το ημερολόγιο της Margaret ‘Daisy’ Suckley, τα οποία και ανακαλύφθηκαν μετά τον θάνατο της.
• Μόνη επιλογή του σεναριογράφου για τη σκηνοθεσία ήταν ο Roger Michell, αλλά εκείνη την εποχή που τον ήθελε, δεν ήταν διαθέσιμος. Έτσι, έβγαλε πρώτα το σενάριο του σε ραδιοφωνικό θεατρικό στο BBC, και μόλις ο Michell ήταν διαθέσιμος, ξεκίνησε και η παραγωγή.
• Δεν υπάρχει κανένα γύρισμα στη Νέα Υόρκη, ενώ η μεγαλούπολη αντικαταστάθηκε από βρετανικά τοπία.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 12/3/2013

Το Καλοκαίρι του 1939, ο Ρούζβελτ (Μπιλ Μάρεϊ) βρίσκεται στο εξοχικό σπίτι της μητέρας του, περιβαλλόμενος κυρίως από ένα τσούρμο θηλυκά –η μητέρα, η σύζυγος Έλινορ, η γραμματέας, διάφορες ξαδέλφες κ.λπ. Εκεί έχει συμφωνηθεί να περάσουν για μια ανεπίσημη επίσκεψη το βασιλικό ζεύγος της Αγγλίας, σε μια παράκαμψη από το ταξίδι τους στον Καναδά. Κατ’ ουσίαν, ο νέος και τραυλός βασιλιάς (Σάμιουελ Γουέστ) έχει επιφορτισθεί να βολιδοσκοπήσει/παρακαλέσει για το αν η Αμερική θα βοηθήσει όταν ο Χίτλερ ξεκινήσει πόλεμο. Τα περιστατικά αφηγείται μια ερωτευμένη ξαδέλφη (Λόρα Λίνεϊ), η οποία είναι το καινούργιο απόκτημα του παράλυτου Ρούσβελτ στο χαρέμι του.

Δεν είναι μια πολιτική ταινία, αλλά μια τέτοια συνάντηση βασιλιά και προέδρου έχει από μόνη της μια βαρύτητα που δύσκολα την αναιρείς. Από την άλλη, έχουμε το θέμα του έρωτα της Ντέζι, που δραματοποιείται λόγω της «διακριτικής» πολυγαμίας του Ρούσβελτ. Το σενάριο προσπαθεί να συνδυάσει δύο τελείως διαφορετικά ζητήματα χωρίς αυτό να συμβαίνει. Απλά, τα δύο επίπεδα διαδραματίζονται παράλληλα κι αυτό κάνει την ιστορία να μοιάζει περισσότερο με κεφάλαιο από μια σειρά παρά από ένα έργο.

Ο Ρότζερ Μίτσελ (Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ) επιχειρεί να δέσει αυτά τα επίπεδα μέσα από την αντιπαράθεση των δυο αντρών και από σχόλια και μικρο-αντιδράσεις τους ή των γύρω τους –η βασίλισσα, η Έλινορ, η Ντέζι. Οι δυο άντρες «τα λένε» για τις γυναίκες και ο Ρούσβελτ ενθαρρύνει τον νεαρό ψαρωμένο βασιλιά, λέγοντας του ότι ο κόσμος δεν βλέπει τις αναπηρίες τους αλλά αυτό που οι ίδιοι συμβολίζουν κ.λπ.

Είναι ένα μικρό σε όλα του τα επίπεδα φιλμ που το συγκρατούν οι καλές ερμηνείες όλων και κυρίως του Μπιλ Μάρεϊ, της Λόρα Λίνεϊ και του Σάμιουελ Γουέστ, ενός καλού ηθοποιού που μας είναι γνωστός από τηλεοπτικές παραγωγές του BBC.

Ο Μάρεϊ υιοθετεί μια ερμηνεία του ανθρώπου που διαχειρίζεται τα θέματά του (βάρος της πολιτικής ευθύνης, σεξουαλικός αμοραλισμός, επιδέξια κυριαρχία μέσα από γυναικοκρατία με ένα κόκορα στη μέση) με μια χαμηλών τόνων διαρκή εκτροπή της συμπεριφοράς σε μια τάχα απλότητα, καθημερινότητα (ένας καλός διπλωμάτης, σε τελευταία ανάλυση), ενώ φαίνεται σε δεύτερο επίπεδο ότι κουβαλάει μια μόνιμη αίσθηση δυστυχίας λόγω της αναπηρίας του.

Ο Μίτσελ δεν χειρίζεται την ιστορία με την ευκολία μιας χολιγουντιανής συνταγής, δημιουργεί ένα ρεαλιστικό πεδίο αποφεύγοντας θεατρινισμούς και εκεί που κυρίως πετυχαίνει, είναι να αποδώσει την «καθαίρεση» του βασιλιά, την εξαφάνιση της βασιλικής αύρας μέσα στο αγροτικό, αλά «αμερικάνα» περιβάλλον. Ο βασιλιάς της Αγγλίας είναι απλά ο Μπέρτι που αγωνίζεται να σταθεί στο ύψος περιστάσεων πολύ μεγαλύτερων από την ιδιοσυγκρασιακή του αντοχή.

Δυστυχώς, η διαδραμάτιση δύο θεμάτων που δεν διαπλέκονται εις βάθος, αδυνατίζει κατά πολύ τη σύνθεση. Αφηγείται, ανοίγει και κλείνει την ιστορία η Ντέζι, κάνοντας το άλλο θέμα να μοιάζει με ένθετο, ενώ ταυτόχρονα το άλλο θέμα παραγκωνίζει το ερωτικό ζήτημα. Μια παραπάνω δόση χιούμορ και ειρωνείας από αυτή που περιέχει το φιλμ, και μια σωστή τοποθέτηση του ερωτικού θέματος σε δεύτερο επίπεδο θα έδιναν καλύτερα αποτελέσματα.

Βαθμολογία: