Κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους περιόδου, τόσο πριν όσο και μετά τον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, ξεδιπλώνεται μια ιστορία που αναδεικνύει την ανάπτυξη της Δύσης των Ηνωμένων Πολιτειών.

Σκηνοθεσία:

Kevin Costner

Κύριοι Ρόλοι:

Kevin Costner … Hayes Ellison

Sienna Miller … Frances Kittredge

Sam Worthington … υπολοχαγός Trent Gephardt

Giovanni Ribisi … Pickering

Danny Huston … συνταγματάρχης Albert Houghton

Michael Rooker … αρχιλοχίας Thomas Riordan

Jena Malone … ‘Ellen’ Lucy

Michael Angarano … Walt Michael

Abbey Lee … Marigold

Jamie Campbell Bower … Caleb Sykes

Jon Beavers … Junior Sykes

Owen Crow Shoe … Pionsenay

Tatanka Means … Taklishim

Luke Wilson … Matthew Van Weyden

Ella Hunt … Juliette Chesney

Tom Payne … Hugh Proctor

Will Patton … Owen Kittredge

Isabelle Fuhrman … Diamond Kittredge

Dale Dickey … Κα Sykes

Hayes Costner … Nathaniel Kittredge

Tim Guinee … James Kittredge

Scott Haze … Elias Janney

Angus Macfadyen … Desmarais

Douglas Smith … Sig

Jeff Fahey … επικεφαλής αποσπάσματος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Kevin Costner, Jon Baird

Στόρι: Kevin Costner, Jon Baird, Mark Kasdan

Παραγωγή: Kevin Costner, Mark George Gillard, Howard Kaplan

Μουσική: John Debney

Φωτογραφία: J. Michael Muro

Μοντάζ: Miklos Wright

Σκηνικά: Derek R. Hill

Κοστούμια: Lisa Lovaas

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Horizon: An American Saga – Chapter 1
  • Ελληνικός Τίτλος: Horizon: Ένα Αμερικανικό Έπος – Κεφάλαιο 1

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Horizon: Ένα Αμερικανικό Έπος – Κεφάλαιο 2 (2024)

Παραλειπόμενα

  • Ο αρχικός σχεδιασμός έγινε το 1998, όταν ακόμα ο Kevin Costner το έβλεπε ως μία ταινία. Το 2003 είχε προσεγγίσει τη Walt Disney Pictures για να το αναλάβει ως στούντιο, αλλά δεν είχαν προχωρήσει. Ήταν ακριβώς μετά το Ο Άγραφος Νόμος της Δύσης (2003), ενδιάμεσα από το οποίο ο Costner δεν σκηνοθέτησε άλλη ταινία.
  • Με την ανακοίνωση το 2022 της έναρξης γυρισμάτων, Warner Bros. Pictures και New Line Cinema συμμάχησαν αναλαμβάνοντας τη διανομή.
  • Όλα τα γυρίσματα έγιναν στην πολιτεία της Γιούτα.
  • Ο Costner δήλωσε το 2022 πως πρόκειται για ένα σχέδιο τεσσάρων ταινιών, με 170 ομιλούντες χαρακτήρες. Οι δύο πρώτες γυρίστηκαν η μία μετά την άλλη, ώστε να κάνουν κοντινή πρεμιέρα στις αίθουσες. Η τρίτη ήταν να ξεκινήσει άμεσα, αλλά καθυστέρησε λόγω της απεργίας των ηθοποιών και σεναριογράφων.
  • Ντεμπούτο για τον Hayes Logan Costner, γιο του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή.
  • Προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο 77ο φεστιβάλ των Κανών, και ήταν η μεγαλύτερη ταινία σε διάρκεια που έλαβε μέρος τη συγκεκριμένη χρονιά.
  • Τα 38 από τα 100 εκατομμύρια δολάρια που κόστισαν οι δύο πρώτες ταινίες βγήκαν από την τσέπη του Kevin Costner.

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 27/6/2024

Ο Costner βάζει πλώρη για ένα στοίχημα ζωής που -από άποψη φιλοδοξίας- λίγα αντίστοιχα παραδείγματα έχει το σινεμά, ειδικά σήμερα που ακόμη και η λογική των κινηματογραφικών συμπάντων στηρίζεται πάνω στις εισπράξεις και όχι στη δημιουργικότητα. Το εν λόγω πρώτο μέρος παίρνει «άριστα» στην ψυχαγωγία: έχει στιγμές ενθουσιώδεις, ένταση στα σωστά σημεία, μια ευρεία γκάμα χαρακτήρων και άρα πιο πολλές πιθανότητες ταύτισης για το κοινό, ίντριγκα, σωστούς ρυθμούς και μια κλασική σεναριακή δομή «όπως τον παλιό καλό καιρό». Αλλά…

Ακούγοντας κάποιος για το ενδεχόμενο μιας τετραλογίας ταινιών, με την καθεμία από αυτές πιθανότατα να αγγίζει τις τρεις ώρες, και να ανήκει στο είδος του γουέστερν που θεωρείται εδώ και δεκαετίες εμπορικά νεκρό, είναι εύλογο να υποθέσει ότι ο Costner είτε θέλει να γράψει ιστορία στην παράδοση των συγκεκριμένων ταινιών είτε να την αναγεννήσει για τις νεότερες γενιές. Παρακολουθώντας όμως το φιλμ στην ολότητά του περισσότερο αισθάνεται μια νοσταλγία, ότι υπάρχει ένας σεβασμός στις συμβάσεις και τις μεγάλες στιγμές του είδους που οδηγεί το σύνολο να είναι παλιομοδίτικο μ’ έναν γλυκό τρόπο, δίχως όμως να απογειώνεται σε βαθμό αριστουργηματικό όπως θα περίμενε κανείς για ένα εγχείρημα τόσο μεγαλεπήβολο. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με την τεράστια κληρονομιά ενός John Ford θα βρουν πολλά να αγαπήσουν εδώ, αλλά οι μη μυημένοι ενδέχεται και να «κλοτσήσουν» λόγω διάρκειας ή τάσεων που σπάνια συναντά πλέον κανείς στο σινεμά του τώρα.

Αναπόφευκτα θα γίνουν και οι συγκρίσεις με το εξαιρετικό «Χορεύοντας με τους Λύκους», που θα είναι άδικη από πολλές απόψεις, ειδικά από τη στιγμή που η πρόθεση εκεί ήταν η δημιουργία ενός ρεβιζιονιστικού γουέστερν, όχι κάτι που επιστρέφει σε παλιότερα πρότυπα. Υπό αυτό το πρίσμα σίγουρα αρκετοί μπορεί και να ενοχληθούν από την πολύ αισθητή διαφορά στην απεικόνιση των Ινδιάνων από το ένα φιλμ στο άλλο, εντοπίζονται όμως καίριες σεναριακές παρεμβάσεις που διευκρινίζουν ότι αυτή η αλλαγή προσέγγισης δεν διαθέτει κάποιες άμεσες ή έμμεσες ρατσιστικές αποχρώσεις (ειδικά από τη στιγμή που οι πρώτες λέξεις που ακούγονται σε διάλογο ανήκουν σε ινδιάνικη διάλεκτο).

Η παρηγοριά για το ότι δεν γίνεται η υπέρβαση βρίσκεται στο γεγονός ότι «είναι μόνο η αρχή». Και πράγματι, είναι σαν να μπαίνουν πιόνια σε μια σκακιέρα, σαν να στήνονται καταστάσεις που θα γίνουν πιο περίπλοκες κι εκρηκτικές αργότερα, κι επίτηδες αρκετά μέτωπα αφήνονται ανοιχτά για να υπάρχει η αγωνία του «τι θα συμβεί μετά». Οπότε σε μια πρώτη φάση τοποθετούνται οι βάσεις σχετικά με τους ήρωες και τον μύθο που σχηματίζεται, δίνονται κάποια πρώιμα «δωράκια» για όσους αποφασίσουν να ξεκινήσουν με εμπιστοσύνη το όλο «ταξίδι» και υπονοείται ότι τα ακόμη καλύτερα «χαρτιά» θα έρθουν αργότερα.

Ενδεικτικό της νοοτροπίας που επικρατεί είναι ότι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κεντρικός πρωταγωνιστής στην πλοκή. Εξυφαίνεται ένα πολύπλοκο δίκτυο προσώπων, με κάποια εξ αυτών να έχουν μεγαλύτερη σημασία από άλλα μέσα στη δραματουργία, όλοι όμως λειτουργούν επικουρικά προς το παρόν, ακόμη και ο Costner. Κάποιοι στο ερμηνευτικό πεδίο ξεκινούν πολύ δυναμικά, όπως η Jena Malone που ανταποκρίνεται στο να αποδώσει με στιβαρότητα το πορτρέτο μιας γυναίκας που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα από την τέχνη πρότυπα της εποχής, αλλά και ο Danny Huston σ’ ένα μικρό πέρασμα (μένει να φανεί αν θα έχει περισσότερο αντίκτυπο στα επόμενα κεφάλαια η παρουσία του) εκπέμπει το κύρος ενός αποτελεσματικού καρατερίστα.

Σίγουρα πρόκειται για μια άρτια δουλειά. Αλλά για τη γενική εικόνα του όλου οράματος πρέπει να έρθουν και οι συνέχειες για να ακολουθήσει η δικαίωση ή η διάψευση του ρίσκου. Γιατί υπάρχουν και πολύ πρόσφατες περιπτώσεις κινηματογραφικών ανθολογιών που ξόδεψαν υπερβολικό χρόνο στην προετοιμασία και τελικά… κάηκαν στο ζέσταμα (εξαιρετικά χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που έγινε με τη σειρά των «Φανταστικών Ζώων»). Και όχι τίποτα άλλο, αλλά το γουέστερν δεν αξίζει να μπει πάλι στο περιθώριο.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *