Ο Ουόλτερ Μπερνς, ο παθιασμένος εκδότης της εφημερίδας «Πρωινά Νέα», μαθαίνει ότι η πρώην σύζυγός του και μεγάλο αστέρι της δημοσιογραφίας, Χίλντι, ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Ο Ουόλτερ αγαπά ακόμα τη Χίλντι, αλλά έβαζε πάντα πρώτα τη δουλειά, αφού δεν μπορούσε να αντισταθεί σε κανένα δημοσιογραφικό «λαβράκι» που προέκυπτε, με αποτέλεσμα να καταστρέψει ακόμα και τον μήνα τους μέλιτος. Η Χίλντι τώρα πρόκειται να παντρευτεί έναν άντρα τελείως διαφορετικό: τον σοβαρό και μετρημένο Μπρους, άνθρωπο για σπίτι και οικογένεια, και να ζήσει κι αυτή μια ήρεμη και προγραμματισμένη ζωή ως σύζυγος και μητέρα, μακριά από τους φρενήρεις ρυθμούς της δημοσιογραφίας και τον σκληρό κόσμο των εφημερίδων. Υπολόγισε όμως χωρίς τον ξενοδόχο! Μόλις ο Ουόλτερ μαθαίνει για τον επικείμενο γάμο της, σκαρφίζεται ό,τι πονηριά μπορεί να φανταστεί για να την αποτρέψει από το να παντρευτεί, την ίδια στιγμή που «τρέχει» και μια μεγάλη είδηση: η εκτέλεση ενός καταδικασμένου εγκληματία. Ο Ουόλτερ σαμποτάρει κάθε κίνηση της Χίλντι και του καημένου Μπρους, ο οποίος περνάει διάφορες δοκιμασίες από τις τρέλες του Ουόλτερ, και παρασέρνει τη Χίλντι να ασχοληθεί με αυτή την τελευταία μεγάλη είδηση, να κάνει το τελευταίο της ρεπορτάζ, με ελπίδα να την ξανακερδίσει.
Σκηνοθεσία:
Howard Hawks
Κύριοι Ρόλοι:
Rosalind Russell … Hildegard ‘Hildy’ Johnson
Cary Grant … Walter Burns
Ralph Bellamy … Bruce Baldwin
Gene Lockhart … σερίφης Peter B. Hartwell
Porter Hall … Murphy
Ernest Truex … Roy V. Bensinger
Cliff Edwards … Endicott
Clarence Kolb … δήμαρχος Fred
Roscoe Karns … McCue
Regis Toomey … Sanders
John Qualen … Earl Williams
Billy Gilbert … Joe Pettibone
Edwin Maxwell … Δρ Max J. Eggelhoffer
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Charles Lederer, Ben Hecht
Παραγωγή: Howard Hawks
Μουσική: Sidney Cutner, Felix Mills
Φωτογραφία: Joseph Walker
Μοντάζ: Gene Havlick
Σκηνικά: Lionel Banks
Κοστούμια: Robert Kalloch
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: His Girl Friday
- Ελληνικός Τίτλος: Ξαναπαντρεύομαι τη Γυναίκα μου
- Εναλλακτικός Τίτλος: Howard Hawks’ His Girl Friday
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Πρώτη Σελίδα
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Πρώτη Σελίδα (1931)
- Η Πρώτη Σελίδα (1974)
- Ερωτικά Κυκλώματα (1988)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: The Front Page των Ben Hecht, Charles MacArthur.
Παραλειπόμενα
- Δεύτερη από τις τέσσερις κινηματογραφικές διασκευές της Πρώτης Σελίδας, το διάσημο θεατρικό που ανέβηκε το 1928. Η σημαντικότερη αλλαγή σε αυτή τη βερσιόν είναι ότι ο ρόλος του Χίλντι έγινε γυναικείος.
- Όταν ο Howard Hawks ανέλαβε το ριμέικ, είχε άμεσα στη διάθεση του τον Cary Grant, αλλά τον προόριζε για τον ρόλο του ρεπόρτερ, όντας επιλογή του Harry Cohn της Columbia Pictures. Για τον εκδότη ο παραγωγός είχε κατά νου τον ραδιοφωνικό εκφωνητή Walter Winchell. Όταν όμως η γραμματέας του Hawks έτυχε να διαβάσει τις ατάκες του Χίλντι, μπήκε η ιδέα στον Hawks να τον αλλάξει σε γυναίκα, πιάνοντας το σενάριο από την αρχή. Αυτό οδήγησε στο να αλλάξει μεγάλο μέρος από τους διαλόγους του αρχικού σεναρίου, ακόμα κι αν είχε δηλώσει πως ήταν από τους “καλύτερους μοντέρνους διαλόγους που είχαν γραφτεί”. Ο Harry Cohn ενέκρινε όλες τις αλλαγές, και το σενάριο δόθηκε στον Charles Lederer, με τον Ben Hecht να συνεισφέρει ενεργά. Ακόμα όμως και μετά το πέρας της δουλειάς τους, επιστρατεύτηκε ο Morrie Ryskind, που άλλαξε κι αυτός μεγάλο μέρος των διαλόγων και πρόσθεσε νέο φινάλε.
- Αρχικά ο σκηνοθέτης ήθελε την Carole Lombard ως Χίλντι, αλλά ήταν πολύ ακριβή. Τον ίδιο ρόλο τον αρνήθηκαν οι: Katharine Hepburn, Claudette Colbert, Margaret Sullavan, Ginger Rogers, Jean Arthur και Irene Dunne.
- Τα γυρίσματα καθυστέρησαν να ολοκληρωθούν, επειδή το καστ επιδίδονταν σε συχνούς αυτοσχεδιασμούς, σε συνδυασμό με σκηνές που εμφανίζονταν ταυτόχρονα πολλοί ηθοποιοί που έπρεπε να είναι συγχρονισμένοι, ούτως ώστε χρειάστηκαν να γυριστούν κάποια σημεία ξανά και ξανά.
- Ο Hawks ήταν αποφασισμένος να σπάσει το ρεκόρ γρήγορων διαλόγων, που κρατούσε η προηγούμενη εκδοχή της ταινίας, η Πρώτη Σελίδα του 1931. Χρειάστηκε να έχει στο πλατό μίκτη ήχου, και έκανε επίδειξη τις δύο ταινίες σε παραλληλισμό για να αποδείξει ότι τα κατάφερε.
- Μαζί με το Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη και το Τρένο Πολυτελείας, θεωρείται από τα αρχέτυπα της σκρούμπολ κωμωδίας.
- Η ερμηνεία της Rosalind Russell αποτέλεσε τον καμβά για να σχηματιστεί ο ρόλος της Λόις Λέιν στο Σούπερμαν.
- Ο Quentin Tarantino κατονόμασε αυτή ως μία από τις αγαπημένες του ταινίες.
- Το φιλμ εδώ και χρόνια έχει ανοιχτά δικαιώματα, και είναι διαθέσιμο σε όποιον θέλει να το προβάλει ή να το δει, χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει αντίτιμο.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/9/2011
Αν το «παιχνίδι» δεν ήταν σικέ, θα είχαμε το απόλυτο αριστούργημα. Ο Howard Hawks όμως έχει ήδη γερές βάσεις να πατήσει, και μιλάμε τόσο για το θεατρικό έργο, όσο και την εξίσου απίθανη ταινία του 1931 από τον παραγνωρισμένο Lewis Milestone. Όσο σικέ κι αν είναι, παρά ταύτα, έχουμε μία από τις πιο σημαντικές και σπουδαίες σκρούμπολ που γυρίστηκαν ποτέ. Ο Hawks πράττει το σωστό και βάζει τον Charles Lederer ξανά στη συγγραφή του σεναρίου, ο οποίος έχει πλέον φανερά στον νου του τον Cary Grant και την ανάγκη μιας κάποιας ανανέωσης για να δικαιολογηθεί το άμεσο ριμέικ. Αυτά τα δύο φτάνουν για να ξεκινήσει ένα λεκτικό ντελίριο κι ένα υπερκινητικό αλαλούμ…
Σίγουρα, θα φανεί αδύναμο πλέον ως σάτιρα, αλλά φανταστείτε πως γράφτηκε στις απαρχές του δημοσιογραφικού κατήφορου. Ο Grant είναι ένα απίστευτο «σίχαμα» καιροσκοπικής προσωπικότητας, παρότι το σενάριο θέλει να τον δούμε κι ως μέρος του «πειραγμένου» ρομάντζου. Το ωραίο, μάλιστα, είναι πως ο μόνος αθώος του θέματος είναι ο υποψήφιος για κρεμάλα (συμβολισμός που αφορούσε το κραχ)! Δεν είναι βέβαια ο Grant το μόνο «σίχαμα» στην ιστορία, υπάρχουν κι ένα σωρό περιφερειακοί που συμπληρώνουν την εικόνα. Και σε αυτούς είναι το μεγάλο μυστικό που ήξερε να χειρίζεται άριστα ο Hawks. Πέρα από τους διαλόγους του ζευγαριού (πολύ καλή και η δυναμική Rosalind Russell), επικρατεί ένα πανδαιμόνιο που λογικά έχει επηρεαστεί από τον Κανόνα του Παιχνιδιού του Jean Renoir. Ήρωες πάνε κι έρχονται, νέα στοιχεία προστίθενται στη πλοκή, ανατροπές, φασαρία κι ό,τι άλλο μπορεί να προκαλέσει ζαλάδα (σαν μια φάλτσα οπερέτα).
«Never a dull moment», που λένε και στις ΗΠΑ, μια κι έχουμε μια ταινία που τη ρουφάς σκηνή-σκηνή, δίχως να σε κουράσει ή να σε “χάσει” σε κανένα της σημείο. Παραπάνω κι από μια κλασική πρόταση, μία από τις καλύτερες ατόφια αμερικανικές κωμωδίες που βγήκαν ποτέ!
Βαθμολογία: