Χριστουγεννιάτικες Εκπλήξεις

Κριτικός: Λήδα-Ειρήνη Αδάμου

Έκδοση Κειμένου: 14/12/2020

Δεν υπάρχει καλύτερος  τρόπος από το να ξεκινήσει κανείς να μιλάει για την πρόσφατη σκηνοθετική απόπειρα της δημιουργού Clea DuVall, ονόματι Happiest Season, από την τοποθέτηση της ραδιοφωνικής παραγωγού Θέκλα Τ., σχετικά με το «καινούργιο» (και το πώς αυτό αντιμετωπίζεται) σε κάθε έκφανση της τέχνης. Σύμφωνα με τη Θέκλα Τ., συνεπώς, «Το σύστημα έχει ένα ταλέντο. Ό,τι βλέπει που έχει ανταπόκριση στη νεολαία και εγκυμονεί κινδύνους, το αρπάζει, το γυαλίζει, του αφαιρεί τις αιχμές, το κάνει κουστουμάκι και στο πουλάει».

Ας ξετυλίξουμε όμως το νήμα και ας πιάσουμε το όλο πράγμα από την αρχή, ορμώμενοι από το γεγονός πως η δημιουργία της DuVall πραγματεύεται ένα θέμα, τον λεσβιακό δηλαδή έρωτα, που αφορά τη νεολαία του σήμερα αλλά παραμένει «ταμπού» για την κοινωνία, καθότι όπως και να ‘χει προσκρούει σ’ έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της,  την οικογένεια.

Η  προβληματική που διαμορφώνεται επομένως εδώ, είναι ότι η DuVall θα επιχειρήσει με τη χριστουγεννιάτικη αυτή ρομαντική κομεντί να ενώσει δύο αντικρουόμενες, θεσμικά πάντα, έννοιες, καπελώνοντας αναγκαστικά μία από τις δύο. Και μαντέψτε ποια είναι αυτή που εντέλει καπελώνεται…

Το αποτέλεσμα είναι φυσικά πως κάθε τι ανατρεπτικό που χαρακτηρίζει τον έρωτα μεταξύ δύο γυναικών καθίσταται «θυσία» στο βωμό της «πρυτανείας» της καταρχήν συντηρητικής «οικογένειας», που αφού χορτάσει να κρατά τα ηνία και να τυραννά τις «αμαρτωλές λεσβίες», φτάνει εντέλει να τις συγχωρέσει…

Σ’ ό,τι αφορά στα λοιπά της δημιουργίας της, η Duvall είναι άψογη, συμπεριλαμβανομένων και των ευφυέστατων διαλόγων που υπογράφει από κοινού με τη Mary Holland, που κρατά κι έναν από τους βασικούς  ρόλους και ίσως να αποτελεί και την πιο ευχάριστη, πρωτοεμφανιζόμενη έκπληξη στο Happiest Season.

Να αναφέρουμε εδώ πως το καστ συμπεριλαμβάνει επίσης τα ονόματα κι άλλων ταλαντούχων κυριών της υποκριτικής. Ξεχωρίζει κανείς εδώ λοιπόν, μαζί με τις all time classic Kirsten Stewart και Mackenzie Davis, και την “cult” Alison Brie, καθώς και την Aubrey Plaza (για τους πιο ψαγμένους), να ανταποκρίνονται πλήρως στους ξεκαρδιστικούς τους  ρόλους, κάνοντας την ώρα να κυλά ακόμη πιο ευχάριστα.

Κερασάκι στην τούρτα η πετυχημένη παραγωγή, που δίνει τουλάχιστον εικονικά την αίσθηση του τι θα μπορούσε να συνιστά το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων (η σκηνή στο LGBT μπαρ είναι  πολύ κοντά στο «πνεύμα» αυτό), το οποίο αν και διαισθανόμαστε σε κάποιες ανύποπτες στιγμές στη διάρκεια του φιλμ, δεν καλύπτει την αίσθηση του «κενού» που σου προκαλεί η ταινία στο σύνολο της. Γιατί είναι σχεδόν σίγουρο πως αν οι συντελεστές του Happiest Season είχαν προσεγγίσει το «πνεύμα» αυτό ως πνεύμα αλλαγής (που κατά το ήμισυ τουλάχιστον αυτό αξίωναν να κάνουν), όλα θα κατέληγαν διαφορετικά…

Βαθμολογία: