Η Έμιλι Γουότερς είναι μια αμερικανίδα χήρα που ζει κοντά στο Χάμστεντ Χιθ, ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα του Λονδίνου. η οποία παρά την όμορφη κοινωνική της ζωή και το ωραίο της διαμέρισμα, συνεχώς ανησυχεί για το μέλλον της καθώς δεν έχει κανένα πλάνο στη ζωή της. Μια μέρα, θα παρατηρήσει στο Χάμστεντ Χιθ, έξω από μια ετοιμόρροπη καλύβα, έναν απεριποίητο άνθρωπο να δέχεται βίαιη επίθεση. Αφού καλέσει την αστυνομία, θα πάει η ίδια να ρίξει μια ματιά στην κατάσταση, κι εκεί θα γνωρίσει τον Ντόναλντ Χόρνερ, έναν άνθρωπο που όπως φαίνεται έχει περάσει περίπου δυο δεκαετίες της ζωής του μέσα στην καλύβα του Χάμστεντ Χιθ και που πλέον φαίνεται να έχει προβλήματα με εργολάβους που θέλουν να την κατεδαφίσουν.

Σκηνοθεσία:

Joel Hopkins

Κύριοι Ρόλοι:

Brendan Gleeson … Donald Horner

Diane Keaton … Emily Walters

James Norton … Philip

Lesley Manville … Fiona

Jason Watkins … James Smythe

Phil Davis … Sid Fife

Simon Callow … ο δικαστής

Alistair Petrie … Steve Crowley

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Robert Festinger

Παραγωγή: Robert Bernstein, Douglas Rae

Μουσική: Stephen Warbeck

Φωτογραφία: Felix Wiedemann

Μοντάζ: Robin Sales

Σκηνικά: Sarah Kane

Κοστούμια: Liza Bracey

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Hampstead
  • Ελληνικός Τίτλος: Απροσδόκητος Έρωτας

Παραλειπόμενα

  • Η ταινία βασίζεται στην αληθινή περίπτωση του Harry Hallowes, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2016.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 3/6/2018

Σπάνια το φουριόζο στυλ της Νταϊάν Κίτον αποδίδει όπως εδώ, αλλά η ταινία του Τζόελ Χόπκινς μετράει περισσότερα προβλήματα παρά αρετές. Και το μεγαλύτερο στη σειρά, που κάνει και τη σημαντική ζημιά, είναι ότι κρίνεται εύλογα αδιάφορη. Τίποτα δεν κάνει «κλικ» στις αισθήσεις, τίποτα δεν έχει απώτερη σημασία ή ουσία, μιλάμε για θεματικές που όχι μονάχα αναπτύσσονται χαλαρά, αλλά επιλύονται ακόμα χαλαρότερα. Ο Χόπκινς έχει αρετές ως προς το να μην ξεφύγει τελείως το έργο του μέσα σε αυτή την αβάσταχτη πραότητα, αλλά δεν έχει καμία λύση ως προς το να του εμφυσήσει ψυχή. Μοιραία είναι και θέαμα για περιορισμένο κοινό, μιλώντας για ενήλικες με όρεξη για συναίσθημα, με το κομεντί στοιχείο ελάχιστα να λειτουργεί, ελλείψει ακμαίου χιούμορ. Μια συνταγή που είδαμε αυτούσια και στο «Last Chance Harvey», μόνο που εκεί ο Χόπκινς είχε «εργαλεία» να δουλέψει.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *