Δωμάτιο στη Ρώμη
- Habitación en Roma
- Room in Rome
- 2010
- Ισπανία
- Αγγλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Ρωσικά, Βασκικά, Αραβικά
- Αισθηματική, Δραματική, Ερωτική
- 06 Οκτωβρίου 2011
Ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Ρώμη. Δύο νεαρές γυναίκες που μόλις γνωρίστηκαν, η ισπανή Άλμπα και η ρωσίδα Νατάσα ανακαλύπτουν η μία την άλλη σωματικά και ψυχικά, σε ένα ταξίδι πάθους που διαρκεί 12 ώρες. Αρχικά κρατούν τις επιφυλάξεις τους, προσπαθώντας να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Σιγά σιγά όμως αφήνονται, αποκαλύπτουν τα πιο μύχια μυστικά τους και ανακαλύπτουν ανεξερεύνητες πτυχές του έρωτα. Έπειτα οι δρόμοι τους χωρίζουν για πάντα για να επιστρέψει η Αλμπα στην Ισπανία και η Νατάσα στη Ρωσία.
Σκηνοθεσία:
Julio Medem
Κύριοι Ρόλοι:
Elena Anaya … Alba
Natasha Yarovenko … Natacha
Enrico Lo Verso … Max
Najwa Nimri … Edurne
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Julio Medem, Julio Rojas
Παραγωγή: Alvaro Longoria
Μουσική: Jocelyn Pook
Φωτογραφία: Alex Catalan
Μοντάζ: Julio Medem
Σκηνικά: Montse Sanz
Κοστούμια: Carlos Diez
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Habitacion en Roma
- Ελληνικός Τίτλος: Δωμάτιο στη Ρώμη
- Διεθνής Τίτλος: Room in Rome
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: En la Cama του Matias Bize.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Elena Anaya), νέα ηθοποιό (Natasha Yarovenko), σενάριο και τραγούδι (Loving Strangers) στα Goya.
Παραλειπόμενα
- Ελεύθερα βασισμένο στο En la Cama του Matias Bize, μια μεξικανική και βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του 2005. Εκεί το ζευγάρι ήταν άντρας με γυναίκα.
- Πρώτη φορά που ο Julio Medem χρησιμοποιεί εκτενώς τα αγγλικά σε ταινία του.
- Ο ρόλος της Άλμπα γράφτηκε ειδικά για την Elena Anaya. Όταν εκείνη τον αποδέχτηκε, ταξίδεψε μαζί με τον σκηνοθέτη στη Ρωσία αναζητώντας την Ντάσα. Μέσα από μια σειρά ηθοποιών και μοντέλων, βρέθηκε η κατάλληλη, αλλά λίγο πριν πετάξουν πίσω για Μαδρίτη, ο σύζυγος της διάβασε το σενάριο και της το απαγόρευσε. Κι ενώ γύρισαν με άδεια χέρια, βρέθηκε στο κάστινγκ της Βαρκελώνης η ουκρανή Natasha Yarovenko που ταίριαζε σε αυτό που αναζητούσαν.
- Η ταινία γυρίστηκε σχεδόν όλη σε στούντιο. Πλάνα όμως υπάρχουν τόσο από Ρώμη όσο κι από Μαδρίτη.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το συγκρότημα των Russian Red ερμήνευσε για την ταινία την μπαλάντα Loving Strangers.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 10/10/2011
Με ψευτοκουλτουρέ αναφορές στο περιεχόμενο και την ουσία της τέχνης, τη χρήση ελαφροπορνό υπονοουμένων και πονηριές στο κινηματογραφικό ύφος, ο Julio Medem προσπαθεί να δικαιολογήσει την τεράστια σεναριακή κενότητα και πιθανόν να πείσει ότι υπήρχε λόγος που έπεσε χρήμα σε αυτή την ταινία. Κι ας είχε για οδηγό του το κινηματογραφικό En la Cama, αρωγό του τη γυναικεία πινελιά της Katherine Fugate και σινεφιλική ταμπέλα τις υποψηφιότητες της Ισπανικής κινηματογραφίας.
Επιστρέφοντας λοιπόν στην αγαπημένη του θεματολογία, τον ερωτισμό, ο Ισπανός σκηνοθέτης καταπιάνεται αυτή τη φορά με την ιστορία δύο νεανίδων, άγνωστες μεταξύ τους, και στα όσα πιστευτά ή απίστευτα, πραγματικά ή εξ υπαρχής απατηλά, διαδραματίζονται μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου. Θεωρώ όμως, προσχηματικά τα όσα εμβόλιμα διαλογικά ανακόπτουν τις ερωτικές περιπτύξεις των δύο ηρωίδων. Οι λεκτικοί πειραματισμοί για την Ιστορία και οι απόπειρες για τη διασύνδεση των κουλτούρων, έχουν ως σκοπό να ενισχύσουν την αίσθηση απώλειας του χρόνου που μοιάζει να βιώνουν μία Ρωσίδα και μία Ισπανίδα, πρόσωπα που αρνούνται σε πρώτο στάδιο την έργω επαφή με τον έξω κόσμο. Οι ερμηνείες για το εφήμερο, την επικοινωνία σε ένα περιορισμένο μικροσύμπαν, αποκομμένο από άλλα ερεθίσματα και υπό το πρίσμα διαφόρων θεωριών για την «πρώτη» αντίληψη και το αισθητικά ανεκτό, είναι μερικά από τα ασύνδετα προσχήματα για να δομήσει ο Medem μία αισθητικά άψογη, σχεδόν οργασμική απεικόνιση γυμνών σωμάτων, που πίσω από την κλειδαρότρυπα κάνουν θαύματα.
Η Elena Anaya ηγείται του υποκριτικού μέρους, ενώ η Natasha Yarovenko, υπερτερώντας κατά πολύ στην εξωτερική παρουσία της συμπρωταγωνίστριας της, είναι σχεδόν βέβαιο -αν και ακούγεται λιγάκι σεξιστικό- ότι χρησιμοποιήθηκε για άλλους λόγους σε αυτή την ταινία. Σε μία ταινία που πίσω από την οπτική της κομψότητα και το υπερεαλιστικό παράδοξο του φινάλε, δεν προσφέρει τίποτα το ουσιώδες ή αξιομνημόνευτο, ενώ κινείται συνεχώς κάτω από μία θεατρική στατικότητα και έντονη σωματική ηδονοβλεψία, δίχως ανατροπές ή εκπλήξεις. Τα ελάχιστα επιμέρους στοιχεία της μπορούν με ευκολία να την καταστήσουν μία σημαντική από εικονοπλαστικής πλευράς άποψη στη γυναικεία ομοφυλοφιλία, όμως τίποτα περισσότερο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
