Μεγάλες Προσδοκίες

19ος αιώνας. Ο Πιπ είναι ένα σεμνό ορφανό αγόρι που του δίνεται η ευκαιρία να λάμψει χάρη σε έναν μυστηριώδη ευεργέτη. Ο Πιπ κινείται μέσα στη λονδρέζικη κοινωνία ως ένας τζέντλεμαν και χρησιμοποιεί την πρωτόγνωρη θέση του για να πλησιάσει την όμορφη Εστέλα, μια κακομαθημένη κληρονόμο, με την οποία είναι ερωτευμένος από μικρός. Ωστόσο, η σοκαριστική αλήθεια πίσω από τη μοίρα του, θα έχει καταστροφικές συνέπειες για όλους όσους αγαπάει.

Σκηνοθεσία:

Mike Newell

Κύριοι Ρόλοι:

Jeremy Irvine … Pip

Holliday Grainger … Estella

Helena Bonham Carter … Δις Havisham

Ralph Fiennes … Abel Magwitch

Jason Flemyng … Joe Gargery

Robbie Coltrane … Κος Jaggers

Ewen Bremner … Wemmick

Sally Hawkins … Κα Joe

David Walliams … Κος Pumblechook

Tamzin Outhwaite … Molly

Jessie Cave … Biddy

Olly Alexander … Herbert Pocket

Ben Lloyd-Hughes … Bentley Drummle

Bebe Cave … Biddy (νεαρή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: David Nicholls

Παραγωγή: David Faigenblum, Elizabeth Karlsen, Emanuel Michael, Stephen Woolley

Μουσική: Richard Hartley

Φωτογραφία: John Mathieson

Μοντάζ: Tariq Anwar

Σκηνικά: Jim Clay

Κοστούμια: Beatrix Aruna Pasztor

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Great Expectations
• Ελληνικός Τίτλος: Μεγάλες Προσδοκίες

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Μεγάλες Προσδοκίες (1946)
• Μεγάλες Προσδοκίες (1998)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Great Expectations του Charles Dickens.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Bafta κοστουμιών.

Παραλειπόμενα

• Έβδομη κινηματογραφική διασκευή του κλασικού 13ου μυθιστορήματος του Charles Dickens.
• Ο Mike Newell σχεδίαζε να διασκευάσει ένα άλλο βιβλίο του Dickens, το Dombey and Son, αλλά δεν προχώρησε. Τότε οι παραγωγοί Elizabeth Karlsen και Stephen Woolley τού έδειξαν το σενάριο του David Nicholls, που τύχαινε να αφορά το αγαπημένο του βιβλίο από όταν ήταν παιδί.
• Ο Alex Pettyfer και η Rooney Mara αρνήθηκαν τους ρόλους του Πιπ και της Εστέλα, αντίστοιχα.
• Χωρίς να υπάρχει αναφορά στο μπάτζετ, τα έσοδα ήταν έτσι κι αλλιώς λίγα: 6,2 εκατομμύρια δολάρια.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Στα λίγα τραγούδια που ακούγονται, υπάρχει το The Fine Old English Gentleman σε μουσική του ίδιου του Dickens, αλλά και το Old Clem από στίχους του συγγραφέα. Το τελευταίο ακούγεται να το τραγουδάει ο Jason Flemyng.