Σε μια μικρή πόλη της Φλόριντα, ο 8χρονος Φιν Μπελ ζει με την αδελφή του, Μάγκι, και τον «θείο» Τζο. Η ζωή τους είναι ήσυχη, σχεδόν μονότονη, τα οικονομικά τους μόλις που τους επιτρέπουν να επιβιώνουν, αλλά ο μικρός Φιν όχι μόνο απολαμβάνει τη ρουτίνα της ζωής, αλλά βρίσκει το κουράγιο και την έμπνευση ν’ αποτυπώνει στα τετράδιά του, μέσα απ’ τις πολύχρωμες ζωγραφιές του, τις πανέμορφες εικόνες της θάλασσας. Η είσοδος του Φιν στον κόσμο των ενηλίκων σημαδεύεται απ’ τη συνάντηση του μ’ έναν κατάδικο, ο οποίος αναγκάζει το Φιν να τον βοηθήσει να δραπετεύσει. Μ’ αυτή την οδυνηρή εμπειρία χαραγμένη στο μυαλό του, ο Φιν δέχεται μια πρόσκληση από τη μισότρελη Νόρα Ντίνζμουρ, την πλουσιότερη γυναίκα της περιοχής, για να επισκεφθεί το αρχοντικό της. Μέσα σ’ ένα επιβλητικό οίκημα που βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, ο Φιν θα συναντήσει την ανιψιά της Νόρας, την 11χρονη Εστέλα. Ο έρωτας του Φιν είναι σχεδόν κεραυνοβόλος, αλλά δυστυχώς τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία, καθώς η εντυπωσιακή Εστέλα τον αντιμετωπίζει με τον σνομπισμό που επιβάλλει η, έστω και ξεπεσμένη πια, αριστοκρατική της καταγωγή.

Σκηνοθεσία:

Alfonso Cuaron

Κύριοι Ρόλοι:

Ethan Hawke … Finnegan ‘Finn’ Bell

Gwyneth Paltrow … Estella

Robert De Niro … Arthur Lustig

Anne Bancroft … Nora Dinsmoor

Chris Cooper … Joe Coleman

Hank Azaria … Walter Plane

Josh Mostel … Jerry Ragno

Kim Dickens … Maggie

Nell Campbell … Erica Thrall

Gabriel Mann … Owen

Stephen Spinella … Carter Macleish

Jeremy James Kissner … Finnegan ‘Finn’ Bell (10 ετών)

Raquel Beaudene … Estella (10 ετών)

Lance Reddick … Anton Le Farge

Gerry Bamman … Ted Rabinowitz

David Mamet … αφηγητής (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Mitch Glazer

Παραγωγή: Art Linson

Μουσική: Patrick Doyle

Φωτογραφία: Emmanuel Lubezki

Μοντάζ: Steven Weisberg

Σκηνικά: Tony Burrough

Κοστούμια: Judianna Makovsky

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Great Expectations
  • Ελληνικός Τίτλος: Μεγάλες Προσδοκίες

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • ΜυθιστόρημαGreat Expectations του Charles Dickens.

Παραλειπόμενα

  • Ο Alfonso Cuaron θαύμαζε τον Ethan Hawke για τη δουλειά του στο Πριν το Ξημέρωμα, και τον ήθελε για πρωταγωνιστή. Εκείνος από την άλλη ήταν αρνητικός, μια κι αισθάνονταν ότι ο ρόλος σε σύγχρονη εκδοχή θα ταίριαζε περισσότερο σε κάποιον λατίνο ή αφροαμερικανό. Όταν όμως γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη, είδε το πάθος του για το σχέδιο και συμφώνησε.
  • Οι voiceover αφηγήσεις δεν ήταν μέρος του σεναρίου, αλλά όταν τελείωσαν τα γυρίσματα, ο παραγωγός Art Linson αισθάνθηκε ότι ήταν αναγκαίες για να υπάρχει μια αφηγηματική συνέχεια στον στιλιζαρισμένο διάκοσμο που είχε δημιουργήσει ο Cuaron.
  • Το όνομα Finnegan (ή Finn) προήλθε από το όνομα του σκύλου του Ethan Hawke. Το αυθεντικό Pip δεν θεωρήθηκε ότι ταίριαζε σε μια μοντέρνα διασκευή.
  • Τα καλλιτεχνήματα του Φιν επί της ταινίας ανήκουν στον ιταλό ζωγράφο Francesco Clemente.
  • Ο Alfonso Cuaron δήλωσε αργότερα πως η παραγωγή ήταν μια φρικτή εμπειρία για εκείνον, και πως την έκανε για τους λάθους λόγους. Μαζί, είπε ότι αρχικά δεν είχε αποδεχτεί να το αναλάβει, αλλά χρειάζονταν τα χρήματα και είχε την ευκαιρία να εργαστεί με σημαντικά ονόματα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το σάουντρακ περιλαμβάνει μεγάλα ονόματα όπως τους Pulp, Scott Weiland, Iggy Pop, Chris Cornell και The Verve Pipe. Αυθεντικά κομμάτια είναι το Siren της Tori Amos και το Wishful Thinking του Duncan Sheik, αλλά την πολύ μεγάλη επιτυχία την έκανε το Life in Mono των Mono, μια σύνθεση του 1996.
  • Το διάσημο Besame Mucho ακούγεται σε διάφορες εκδοχές ανά την ταινία, ενώ στο σάουντρακ υπάρχει αυτή με τη Cesaria Evora.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 5/9/2011

Οι μοντέρνες μεταφορές κλασικών έργων συχνά παλαντζάρουν ανάμεσα στις αρετές του αυθεντικού και τις νέες δυνατότητες ώστε να χάνουν εντέλει το στοίχημα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις «Μεγάλες Προσδοκίες» του Ντίκενς, που εδώ διαδραματίζονται στα 1970-80 ανάμεσα σε Φλόριντα και Νέα Υόρκη.

Ο φτωχός Φιν (Ίθαν Χόουκ) είναι ζωγράφος που δεν έχει ξεχάσει τον παιδικό του έρωτα, την Εστέλα (Γκουίνεθ Πάλτροου), που ζει με την πλούσια θεία της, κυρία Ντίνσμορ (Αν Μπάνκροφτ – αντί για Μις Χάβισαμ) και η οποία την εκπαιδεύει έτσι ώστε να παίζει και να πληγώνει τους άντρες, εκδικούμενη για τη δική της παλιά απογοήτευση.

Το θέμα είναι ότι ο ικανός, όπως αποδείχτηκε αργότερα, σκηνοθέτης Αλφόνσο Κουαρόν και ο σεναριογράφος Μιτς Γκλέιζερ παρασύρονται σε μια μοντερνοποίηση από την οποία λείπουν οι λεπτές κοινωνικές παρατηρήσεις του Ντίκενς, μένοντας στο οπτικό στυλ και εστιάζοντας μονομερώς στο ρομάντζο. Αποτελεσματικό για τον σύγχρονο νεαρό θεατή, αλλά όχι για έναν αναγνώστη της κλασικής λογοτεχνίας. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, στον ρόλο του κατάδικου-χορηγού, στήνει μια δυνατή δική του κατάσταση, ξέχωρα από το συνολικό έργο.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

18 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *