
Ανατριχίλες
- Goosebumps
- 2015
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Μαύρη Κωμωδία, Νεανική, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Τέρατα, Φαντασίας
- 10 Δεκεμβρίου 2015
Αφού μετακομίζει σε μια μικρή πόλη, ο νεαρός Ζακ Κούπερ γνωρίζει τη Χάνα, τη νέα του γειτόνισσα. Ο πατέρας της Χάνα, ο Ρ. Λ. Στάιν, συγγραφέας των «Goosebumps», τυχαίνει να κρατάει όλα τα φαντάσματα και τα τέρατα από τις ιστορίες του κλειδωμένα μέσα στα βιβλία. Αλλά ο Ζακ θα καταφέρει άθελα του να τα βγάλει όλα έξω και ο χαμός έχεις μόλις ξεκινήσει. Τώρα, οι τρεις τους ενώνουν δυνάμεις να καταφέρουν να τα βάλουν πίσω στα βιβλία, πριν είναι πολύ αργά.
Σκηνοθεσία:
Rob Letterman
Κύριοι Ρόλοι:
Jack Black … R.L. Stine
Dylan Minnette … Zachary ‘Zach’ Cooper
Odeya Rush … Hannah Stine
Ryan Lee … Champ
Amy Ryan … Gale Cooper
Jillian Bell … Lorraine Conyers
Halston Sage … Taylor
Karan Soni … Κος Rooney
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Darren Lemke
Στόρι: Scott Alexander, Larry Karaszewski
Παραγωγή: Deborah Forte, Neal H. Moritz
Μουσική: Danny Elfman
Φωτογραφία: Javier Aguirresarobe
Μοντάζ: Jim May
Σκηνικά: Sean Haworth
Κοστούμια: Judianna Makovsky
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Goosebumps
- Ελληνικός Τίτλος: Ανατριχίλες
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ανατριχίλες 2 (2018)
Σεναριακή Πηγή
- Σειρά βιβλίων: Goosebumps του R.L. Stine.
Παραλειπόμενα
- Βασίζεται στην παιδική σειρά βιβλίων του R.L. Stine, με 62 βιβλία από το 1992 έως το 1997, μια τηλεοπτική σειρά καρτούν και πάμπολλα ακόμα spin-off. Η πρώτη απόπειρα να υπάρξουν ως ταινία έγινε από τον Tim Burton ως παραγωγό το 1998. Η επόμενη κίνηση έγινε το 2008, όταν η Columbia Pictures αγόρασε τα δικαιώματα. Η καθυστέρηση της υλοποίησης έγκειται στις πολλές αλλαγές σεναριογράφων.
- Κατά τα μέσα των 1990, ήταν και ο George A. Romero που έγραψε ένα σενάριο βασισμένο στο πρώτο βιβλίο της σειράς, με τίτλο Welcome To Dead House. Το σχέδιο απορρίφθηκε, αλλά κρατήθηκε ως κειμήλιο στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ.
- Ο ίδιος ο R. L. Stine έχει ένα κάμεο ως Κος Black. Κάμεο έχει και ο Kumail Nanjiani ως μεταφορέας, αλλά σε εναλλακτική εκδοχή της έναρξης για το Home Cinema.
- Λόγοι μπάτζετ άφησαν εκτός ταινίας αρκετά τέρατα. Σύμφωνα με τον Letterman, κρατήθηκαν μόνο αυτά που ήταν ουσιαστικά για την πλοκή.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Με κόστος 84 εκατομμύρια δολάρια, εισέπραξε 158,3. Αυτό γέννησε ένα αυτόνομο σίκουελ, αλλά μόνο ο Jack Black επιστρέφει στον ρόλο του, και όχι ως κεντρικός ήρωας.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το φιλμ έβγαλε τρία σινγκλ. Το Racketeer (The Blue Van), το Everybody Have Fun Tonight (Ryan Perez-Daple), και το Better Than the Rest (Shock Diamonds).
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/11/2015
Δεν είναι σπουδαία εποχή για blockbuster κωμωδίες φαντασίας, μια και οι περισσότερες μυρίζουν «κατά παραγγελία». Χωρίς όμως να διαφεύγει από τη συγκεκριμένη μυρωδιά, το Goosebumps κάνει μια μίνι έκπληξη και βασικά κακό δεν θα το πεις. Θα το πεις, βέβαια, αρκετά άλλα, κι όχι τόσο τιμητικά. Το κυριότερο είναι πως δεν τιμά διόλου τον όρο κωμωδία, αφού από εκεί πάει να χαϊδέψει τις πολύ μικρές ηλικίες, μη ρισκάροντας κάποιο ανεπιθύμητο PG-13 (έχουμε και υπόνοια τρόμου, βλέπετε). Το χιούμορ, λοιπόν, είναι επί της ουσίας ανύπαρκτο, και μάλιστα έχοντας κωμικά παροπλισμένο τον Jack Black. Οι δύο ήρωες που το εκπροσωπούν (αυτοί που ερμηνεύουν ο μικρός Ryan Lee και η Jillian Bell) δεν θα έλεγες ότι το ανεβάζουν και ιδιαίτερα. Παρότι προσωπικά θα το ήθελα πολύ πιο χιουμοριστικό, ίσως εντέλει να του έλειπαν τελείως κι αυτές οι αθώες χιουμοριστικές πινελιές, μήπως κέρδιζε πιότερα από τον επί της φαντασίας χαρακτηρισμό του.
Το φιλμ δεν ξεκινάει καλά. Πατάει σε μια ανιαρή απλότητα, με εύκολες ιδέες και ακόμα ευκολότερη διαχείριση αυτών. Δεν μιλάω περί κλισέ κι αντιγραφής, και μόνο η αναφορά τους σε αυτού του είδους τις ταινίες, κατέληξε από μόνη της κλισέ. Η δράση ξεκινάει, σχετικά γρήγορα ευτυχώς, κι αρχικά ούτε αυτή δείχνει ότι θα ξεφύγει της ως τώρα εικόνας. Αλλά εκεί είναι που ο καρτουνίστας Rob Letterman παθαίνει μια «επιφοίτηση» και η ταινία αποκτά μια παρατεταμένη κορύφωση, που παρότι ξέρεις φυσικά πού έχει σκοπό να καταλήξει (και πώς…), κερδίζει όσα είχε χάσει ως εκεί. Το βασικό που έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί, είναι η ύπαρξη ιδεών που κάνουν τη διαφορά και η συνύπαρξη αυτών με ένα γενικό μπάχαλο δράσης. Η ειρωνεία είναι πως από εδώ και πέρα η ταινία αποποιείται τον αλά 1980 χαρακτήρα της (φορτώνεται πολλά ψηφιακά εφέ), αλλά εκεί είναι που τα καταφέρνει αρκετά καλύτερα.
Επ’ ουδενί δεν έχουμε σπουδαία ταινία, παρά ένα blockbuster ιδανικό για όσες χώρες έχουν Halloween… Αλλά είναι και μια καλή ευκαιρία να συνοδεύσει κανείς το παιδί του σε μια έξοδο που αυτό μπορεί να το ενθουσιάσει και να μη βαρεθεί κι ο ενήλικας ολότελα.
Βαθμολογία: