Τα Καλά Παιδιά
- Goodfellas
- GoodFellas
- 1990
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ιταλικά
- Αστυνομική, Βιογραφία, Γκανγκστερική, Δραματικό Θρίλερ
- 11 Οκτωβρίου 1990
Ο Χένρι Χιλ μεγαλώνει σε μια ιταλοαμερικανική γειτονιά του Μπρούκλιν, και ονειρεύεται να διεισδύσει κάποτε στο κύκλωμα των ισχυρών της μαφίας. Κάποια στιγμή αποφασίζει να κάνει μια ληστεία με τους γκάνγκστερ φίλους του, Τζίμι και Τόμι. Κατά τη διάρκεια της ληστείας, αυτοί σκοτώνουν οποιοδήποτε παίρνει μέρος σ’ αυτήν, και έτσι ξεκινάνε να σκαρφαλώνουν στην ιεραρχία της μαφίας. Ο ένας φόνος διαδέχεται τον άλλο και τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ριψοκίνδυνα.
Σκηνοθεσία:
Martin Scorsese
Κύριοι Ρόλοι:
Ray Liotta … Henry Hill
Robert De Niro … James Conway
Joe Pesci … Tommy DeVito
Lorraine Bracco … Karen Hill
Paul Sorvino … Paul Cicero
Frank Sivero … Frankie Carbone
Tony Darrow … Sonny Bunz
Frank Vincent … Billy Batts
Chuck Low … Morris Kessler
Debi Mazar … Sandy
Kevin Corrigan … Michael Hill
Michael Imperioli … Spider
Illeana Douglas … Rosie
Samuel L. Jackson … Stacks Edwards
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nicholas Pileggi, Martin Scorsese
Παραγωγή: Irwin Winkler
Φωτογραφία: Michael Ballhaus
Μοντάζ: Thelma Schoonmaker
Σκηνικά: Kristi Zea
Κοστούμια: Richard Bruno
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Goodfellas
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Καλά Παιδιά
- Εναλλακτικός Τίτλος: GoodFellas
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Wiseguy του Nicholas Pileggi.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Joe Pesci). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερο γυναικείο ρόλο (Lorraine Bracco), διασκευασμένο σενάριο και μοντάζ.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, δεύτερου αντρικού ρόλου (Joe Pesci), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Lorraine Bracco) και σεναρίου.
- Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μοντάζ και κοστουμιών. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Robert De Niro) και φωτογραφία.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο σκηνοθεσίας.
Παραλειπόμενα
- Αρχικά ο Scorsese δεν είχε σκοπό να κάνει κι άλλη γκανγκστερική ταινία, ώσπου διάβασε το 1986 το βιβλίο του Pileggi καθώς γυρνούσε το Χρώμα του Χρήματος. Αφού είπε στον συγγραφέα ότι αυτό ήταν το βιβλίο που περίμενε μία ολόκληρη ζωή, τιτλοφόρησε το φιλμ Wise Guy, αλλά μαζί ανέβαλε και την παραγωγή για χάρη του Τελευταίου Πειρασμού. Ο τίτλος άλλαξε έπειτα, επειδή είχαν προηγηθεί η ταινία του Brian De Palma, Wise Guys (Οι Εξυπνάκηδες), το 1986, και το η σειρά του 1987 Wiseguy.
- Δύο εβδομάδες πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, ο αληθινός Henry Hill εισέπραξε 480 χιλιάδες δολάρια για να μην υπάρξουν προβλήματα δικαιωμάτων. Ο Robert De Niro έρχονταν συχνά σε επικοινωνία μαζί του για να του δώσει πληροφορίες για τον χαρακτήρα του Τζίμι Μπερκ, ενώ ο Liotta άκουγε ηχογραφημένες συνομιλίες του με το FBI στο αυτοκίνητο του καθ’ οδόν για το στούντιο. Ο Hill γνωρίστηκε με το καστ λίγο καιρό πριν την πρεμιέρα, ενώ δήλωσε αργότερα ότι λάτρεψε την ταινία.
- Κατά τις πρόβες, ο Scorsese ενθάρρυνε τους ηθοποιούς να προβαίνουν σε αυτοσχεδιασμούς, τους οποίους έπειτα προσάρμοζε στο σενάριο.
- Με τον φόβο να μην τυποποιηθεί, ο Al Pacino αρνήθηκε τον ρόλο του Τζίμι. Αργότερα παραδέχτηκε ότι το μετάνιωσε. Τον ίδιο ρόλο αρνήθηκε και ο John Malkovich.
- Ο Ray Liotta αρνήθηκε να παίξει στο Μπάτμαν, για να βρίσκεται εδώ. Ήταν η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη, αλλά χρειάστηκε έναν χρόνο για να κατοχυρωθεί.
- Για τον ρόλο του Χένρι Λι, είχαν ακουστεί και οι: Tom Cruise, Nicolas Cage, Sean Penn, Alec Baldwin και John Travolta.
- Σύμφωνα με τον Scorsese, ο Marlon Brando προσπάθησε να τον πείσει να μην κάνει την ταινία.
- Χωρίς να μπει στους τίτλους, ο Barry Sonnenfeld ανέλαβε τη φωτογραφία για τις τελευταίες ημέρες των γυρισμάτων, μια και ο Michael Ballhaus είχε υποχρέωση σε άλλη ταινία.
- Το μονοπλάνο στο κλαμπ Copacabana γυρίστηκε 8 φορές, ενώ λόγω ενός πρακτικού προβλήματος, έπρεπε η κάμερα να μπαίνει από την πίσω πόρτα, διανύοντας μεγάλη διαδρομή. Στο συγκεκριμένο μέρος ο Scorsese είχε πάει για το πάρτι αποφοίτησης του, και το αγαπούσε πολύ.
- Για να μη βγει η ταινία αυστηρώς ακατάλληλη, ο σκηνοθέτης αφαίρεσε 24 καρέ με αίμα.
- Κοστίζοντας 25 εκατομμύρια δολάρια (έβγαλε 46,8), ήταν η πλέον ακριβή ταινία του Scorsese, αλλά και η πρώτη που αναγκάστηκε από τη Warner Bros να την προβάλει δοκιμαστικά σε κοινό. Μετά από την προβολή, χρειάστηκε να αλλαχτεί η σκηνή της τελευταίας ημέρας του Χένρι στη μαφία, ώστε να γίνει πιο γρήγορη. 40 άνθρωποι μέσα από το κοινό αποχώρησαν κατά τα πρώτα 10 λεπτά, παρότι άφησε γενικά καλές εντυπώσεις.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009
Ο Μάρτιν Σκορσέζε μεταφέρει το βιβλίο του Νίκολας Πιλέτζι με έναν φαινομενικά ανάλαφρο τρόπο (μπορείς να τον πεις και ψυχαγωγικό), που όμως εντυπωσιάζει με την ακρίβεια της γραφής του και την εξαιρετική, ταχύτατη ροή των σκηνών του. Μπορεί σε πρώτη ματιά να μην είναι ένα έπος όπως το «Ο Νονός» ή το «Κάποτε στην Αμερική», είναι όμως τρομερά διεισδυτικό στον χώρο της νεοϋορκέζικης μαφίας, την οποία τρως ως το μεδούλι. Αισθάνεσαι πως ζεις κοντά τους, αφού μικρές -αλλά ποτέ ασήμαντες- λεπτομέρειες σε βάζουν στον χώρο, στην παρέα τους. Οι γκάνγκστερ παρουσιάζονται με μια αποδαιμονοποιημένη ματιά, κι όμως παραμένουν «διάβολοι», ως μια πιο μοντέρνα οπτική -σαν να σπάνε κώδικες- πάνω σε έναν χώρο που ως τότε κινηματογραφούνταν ως μυθικός.
Φοβερό μοντάζ σε μια ταινία που συνολικά χαίρεσαι να βλέπεις και να ξαναβλέπεις, κι ένα ανανεωμένο ύφος για τον Σκορσέζε, επηρεασμένο άμεσα από τον Βισκόντι, που χορογραφεί παρά σκηνοθετεί τα πλάνα του. Μόνο ένα Όσκαρ, τουλάχιστον πήγε στον εξαιρετικό Τζο Πέσι, όπου μαζί με τον Ρέι Λαϊότα και τη Λορέιν Μπράκο ποτέ δεν ήταν ξανά καλύτεροι. Μικρή και μάλλον χλιαρή η συνεισφορά του Ντε Νίρο, αλλά ουσιαστική ως παρουσία.
Βαθμολογία: