Η ιστορία του πρώτου συντάγματος έγχρωμων στρατιωτών που έλαβε μέρος στον Αμερικανικό Εμφύλιο υπό τις διαταγές του νεαρού συνταγματάρχη Ρόμπερτ Γκουλντ Σο, ο οποίος ανέλαβε να τους εκπαιδεύσει και να τους οδηγήσει στην πρώτη γραμμή. Στις 18 Ιουλίου του 1863, σε μια παραλία κοντά στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, το 54ο σύνταγμα πεζικού της Μασαχουσέτης προσπάθησε να καταλάβει ένα απόρθητο οχυρό των Νοτίων. Οι έγχρωμοι εθελοντές δεν πολεμούσαν μόνο για τη νίκη, αλλά και για την ίδια την ελευθερία τους. Η ηρωική τους δράση έκανε τους Βορείους να πάψουν να βλέπουν με προκατάληψη τους έγχρωμους και συντέλεσε στην κατάταξη 180 χιλιάδων έγχρωμων.

Σκηνοθεσία:

Edward Zwick

Κύριοι Ρόλοι:

Matthew Broderick … συνταγματάρχης Robert Gould Shaw

Denzel Washington … Silas Trip

Cary Elwes … ταγματάρχης Cabot Forbes

Morgan Freeman … αρχιλοχίας John Rawlins

Andre Braugher … δεκανέας Thomas Searles

Jihmi Kennedy … Jupiter Sharts

Cliff De Young … συνταγματάρχης James M. Montgomery

Alan North … κυβερνήτης John Albion Andrew

John Finn … επιλοχίας Mulcahy

Bob Gunton … στρατηγός Charles Garrison Harker

Jay O. Sanders … στρατηγός George Crockett Strong

JD Cullum … Henry Sturgis Russell

Jane Alexander … Sarah Blake Sturgis Shaw

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Kevin Jarre

Παραγωγή: Freddie Fields

Μουσική: James Horner

Φωτογραφία: Freddie Francis

Μοντάζ: Steven Rosenblum

Σκηνικά: Norman Garwood

Κοστούμια: Francine Jamison-Tanchuck

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Glory
  • Ελληνικός Τίτλος: Glory: Ο Δρόμος για τη Δόξα
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Γκλόρι, ο Δρόμος για τη Δόξα [τηλεόραση, Home Cinema]

Σεναριακή Πηγή

  • Βιβλίο: Lay This Laurel του Peter Burchard.
  • Βιβλίο: One Gallant Rush του Lincoln Kirstein.
  • Αλληλογραφία: του Robert Gould Shaw.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Denzel Washington), φωτογραφίας και ήχου. Υποψήφιο για μοντάζ και σκηνικά.
  • Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Denzel Washington). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), σκηνοθεσία, σενάριο και μουσική.
  • Υποψήφιο για Bafta φωτογραφίας.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτη ταινία που παρουσιάζει την ένοπλη παρουσία έγχρωμων στον Εμφύλιο Πόλεμο. Αναφορά είχαμε και το 1965 στο φιλμ Και οι 8 Ήταν Ήρωες, όπου όμως υπήρχε ως υποσημείωση ότι ενεργούσαν όταν ο στρατός των Βορείων είχε καταργήσει τις φυλετικές διακρίσεις.
  • Ο Cary Elwes είχε μεγαλύτερο ρόλο, αλλά κόπηκε στο μοντάζ.
  • Ο Morgan Freeman αρνήθηκε να έχει κασκαντέρ για τις επικίνδυνες σκηνές. Χρησιμοποίησε επίσης και την εμπειρία του στην πολεμική αεροπορία, για να δώσει συμβουλές περί συμπεριφοράς των στρατιωτών.
  • Οι τίτλοι τέλους είναι από τους μεγαλύτερους που υπάρχουν. Με διάρκεια 10 λεπτά, χρειάζονταν να μεταφέρονται στις αίθουσες με δική τους μπομπίνα.
  • Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, Matthew Broderick και Cary Elwes δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους κατά τα γυρίσματα.
  • Πρωτόλεια ταινία για τον Andre Braugher.
  • Ο Matthew Broderick τυχαίνει να έχει μεγάλη ομοιότητα με τον αληθινό Robert Gould Shaw. Μάλιστα, κυκλοφορούσε ένας αστικός μύθος που τους ήθελε μακρινούς συγγενείς.
  • Παρότι έχει μικρό ρόλο και δεν μπήκε στα κρέντιτ, η Jane Alexander πρέπει αρχικά να προορίζονταν για μεγαλύτερης διάρκειας παρουσία, όπως φανερώνουν το πρώτο πόστερ και το trailer που τονίζουν το όνομα της.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 24/9/2014

Στην πρώτη πολύ σημαντική ταινία του, ο Ζούικ ανακαλύπτει το ταλέντο του πάνω στο επικό σινεμά, κάτι που θα γίνει αντιληπτό και σε μελλοντικές του ταινίες, όπως το Θρύλοι του Πάθους και ο Τελευταίος Σαμουράι. Ταυτόχρονα όμως με την επική διάσταση, κρατάει σφιχτά τα γκέμια της ανθρώπινης πλευράς του δράματος ενός πολέμου. Γνωρίζει τι θα πει στρατιωτική ψυχολογία, ρατσισμός και αδικία. Η παρατεταμένη σκηνή της τελικής μάχης είναι απίστευτα επιβλητική, από όλες τις πλευρές, στα όρια της συγκλονιστικής. Η ταινία ανάδειξε τον Μόργκαν Φρίμαν (μια σπουδαία χρονιά για τον έγχρωμο ηθοποιό) και φυσικά τον Ντένζελ Γουάσινγκτον, που απέσπασε το πρώτο του Όσκαρ. Όσκαρ και για την καταπληκτική φωτογραφία του Φρέντι Φράνσις και τον γεμάτο ήχο. Υποψήφιο για τα σκηνικά και το μοντάζ, αλλά αδίκως έμεινε έξω από τον χορό η πομπώδης μουσική του Τζέιμς Χόρνερ. Αν θέλετε ένα σοβαρό μειονέκτημα, αυτό είναι ο Μάθιου Μπρόντερικ, που δεν έχει το αντίστοιχο βάρος για τον ρόλο που ερμηνεύει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η προσπάθεια του να καταφέρει μια σοβαρή ερμηνεία, δεν φαίνεται σε όλες του τις αντιδράσεις.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

19 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *