Κορίτσια στον Ήλιο
- Κορίτσια στον Ήλιο
- Girls in the Sun
- 1968
- Ελλάδα
- Ελληνικά, Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραματική
- 03 Νοεμβρίου 1969
Ένας βοσκός θα θελήσει να δώσει μερικά αμύγδαλα σε μια όμορφη αγγλίδα τουρίστρια. Αυτή θα παρεξηγήσει την ενέργειά του, θα φοβηθεί και θα αρχίσει να τρέχει. Αυτός θα αρχίσει με τη σειρά του να τρέχει ξωπίσω της, και σύντομα θα βρεθεί στη φυλακή κατηγορούμενος για απόπειρα βιασμού. Μάταια τόσο η τουρίστρια όσο και ο βοσκός προσπαθούν να πείσουν τον ενωμοτάρχη ότι δεν συνέβη τίποτα απολύτως. Σύντομα, μια παράξενη ερωτική σχέση θα αναπτυχθεί μεταξύ τους, αφού κανείς από τους δύο δεν μιλάει τη γλώσσα του άλλου. Μια σχέση που δεν φαίνεται να έχει κανένα μέλλον.
Σκηνοθεσία:
Βασίλης Γεωργιάδης
Κύριοι Ρόλοι:
Γιάννης Βόγλης … ο βοσκός
Anne Lonnberg … Annabel Stone
Κώστας Μπάκας … ο ενωμοτάρχης
Μιράντα Μυράτ … Κα Φραγκοπούλου
Βαγγέλης Καζάν … ο ξενοδόχος
Βαγγέλης Σάκαινας … Γιώργος
Ελπίδα Μπραουδάκη – φίλη της Annabel
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Παραγωγή: Κλέαρχος Κονιτσιώτης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Φωτογραφία: Νίκος Γαρδέλης
Μοντάζ: Αριστείδης Καρύδης-Φουκς
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Κορίτσια στον Ήλιο
- Ελληνικός Τίτλος: Girls in the Sun
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
- Καλύτερη ταινία, δεύτερος αντρικός ρόλος (Κώστας Μπάκας) και μουσική στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
- Επίσημη πρόταση της Ελλάδας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Είναι γυρισμένη στην Άνδρο (Μπατσί) και στη Σαλαμίνα (στην οποία… υπάρχει Μπατσί).
- Από εδώ προέρχεται η θρυλική φράση «Στάσου, μύγδαλα!».
- Η Anne Lonnberg ήταν στην πραγματικότητα γεννημένη στις ΗΠΑ. Αυτή ήταν η δεύτερη παρουσία της σε ελληνική ταινία, και η πλέον αξιομνημόνευτη, αλλά και η δεύτερη παρουσία της στη μεγάλη οθόνη συνολικά, μια και εδώ ξεκίνησε την καριέρα της.
- Ο γιος του Γιάννη Βόγλη, μιλώντας για την προβολή της ταινίας σε κινηματογράφο της Γλυφάδας, θυμήθηκε ότι στη σκηνή όπου ο βοσκός μπαίνει στη φυλακή, οι θεατές άρχισαν να γελούν. Τότε, ο μικρός Βόγλης σηκώθηκε επάνω και φώναξε: “Τι γελάτε ρε; Ο πατέρας μου είναι στη φυλακή κι εσείς γελάτε;”.
- Παρά την καλλιτεχνική επιτυχία της στο εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό, έκοψε στην Ελλάδα μόνο 186.109 εισιτήρια, και κατατάχθηκε 38η ανάμεσα στις 99 ελληνικές παραγωγές της σαιζόν.
- Το 1972, η ταινία πήρε διανομή και στην Ιαπωνία.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Εδώ ακούγεται το Ένα Πρωινό τραγουδισμένο από τη Μαρία Δημητριάδη. Μαζί ακούγονται άλλα δύο τραγούδια σε σύνθεση Σταύρου Ξαρχάκου: Σε Ζητώ και Τι Να Θυμηθώ. Αμφότερα ακούγονται με τη Φεφέ Αλιμπέρτη, ενώ στο δεύτερο συμμετέχει και η Δημητριάδη.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/7/2019
Ο Βασίλης Γεωργιάδης ολοκληρώνει εδώ έναν μικρό κύκλο σπουδαίων ταινιών μέσα στην ίδια δεκαετία (Κόκκινα Φανάρια, Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο), και πλάθει το πρώτο έργο του δικού μας κινηματογράφου που θα μπορούσε να κάνει αληθινά τουριστικά θελκτική τη χώρα μας προς τα έξω. Πρόκειται για ελαφρύ σινεμά, αλλά και την ίδια ώρα όμορφο. Με ένα απλό και ολιγόγραμμο σενάριο, αποπνέει έντονο συναίσθημα, και αναδεικνύει, σαν να σκηνοθετεί κάποιος από το εξωτερικό, μια απόχρωση του καλοκαιρινού τοπίου της Άνδρου που μόνο ρεαλιστικά επί τόπου θα παρατηρούσες.
Κι όμως, ο Γεωργιάδης χρησιμοποιεί μονάχα δύο στην ουσία χαρακτήρες, και χωρίς να μπορεί κανείς να πει ότι αποκαλύπτονται απόλυτα μέσα από την ανάλυση τους, βγάζουν όλο αυτό το παράδοξα τρυφερό που υπήρχε ανάμεσα στον Κινγκ Κονγκ με την Αν. Παρότι κάποιος θα βιαστεί να πει ότι αυτό ακούγεται προσβλητικό για τον χαρακτήρα του Βόγλη, το σενάριο ούτε πατάει πάνω σε κάτι που δεν ίσχυε, ούτε υποβιβάζει τον ήρωα (κάτι που άλλωστε ισχύει και με τον Κονγκ). Έτσι αναπτύσσεται μια «διαφημιστικού» τύπου λιτότητα, με σκηνές που μιλούν η κάθε μία αυτόνομα, ζωγραφισμένες με επίκεντρο τα τόσο ταιριαστά με τους ρόλους τους πρόσωπα των δύο ηθοποιών.
Ένα μικρό ποιοτικό τόλμημα για το ελληνικό σινεμά, που χωρίς να κρύβει τεχνικά προβλήματα που ακόμα και τότε δεν έπρεπε να υπάρχουν, κερδίζει με άνεση το στοίχημα που βάζει, και ξεχωρίζει κατά κράτος από την επιτήδευση που εκείνη την εποχή επικαλούνταν κατά βάσει οι έλληνες δημιουργοί για να βγάλουν συναίσθημα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
