Ο Αλφόνσο Κιχώτης είναι ένα 11χρονο αγόρι με τεράστια φαντασία. Ως απόγονος και νόμιμος κληρονόμος του Δον Κιχώτη και όπως ακριβώς ο προ-προ-προ-προ-προ-προπάππους του, πολεμάει συνεχώς τέρατα -τα οποία κανείς άλλος δεν μπορεί να δει – για να σώσει την πόλη του, τη Λα Μάντσα. Ο μοναδικός του φίλος, ο Πάντσο Πάντσα, μένει ακριβώς δίπλα στο δικό του σπίτι, όμως η φιλία τους είναι μυστικό, μιας και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε διαμάχη. Καθώς μια δυσοίωνη καταιγίδα πλησιάζει τη Λα Μάντσα, ένας μυστήριος επιχειρηματίας ονόματι Καράσκο επισκέπτεται όλα τα σπίτια στην πόλη για να τους πείσει να πουλήσουν τα σπίτια τους και να μετακομίσουν σε ένα πολυτελές συγκρότημα κατοικιών. Ο μόνος που πιστεύει ότι κάτι περίεργο κρύβεται πίσω από την καταιγίδα είναι ο Αλφόνσο. Επιστρατεύει τη βοήθεια του Πάντσο και της κοινής τους φίλης, Βικτόρια, για να πάνε στο δάσος της Λα Μάντσα για να πιάσουν το τέρας που ο Αλφόνσο πιστεύει ότι ευθύνεται για την καταιγίδα. Παρά το γεγονός ότι ο Πάντσο και η Βικτόρια δεν πολυπιστεύουν την ιστορία του Αλφόνσο, οι τρεις φίλοι ξεκινούν αυτή την αποστολή, με τον Καράσκο να τους ακολουθεί, προσπαθώντας να τους σταματήσει πάση θυσία…

Σκηνοθεσία:

Gonzalo Gutierrez ‘G.G.’

Κύριοι Ρόλοι:

Julian Janssen … Alfonso (φωνή)

Marina Blanke … Victoria (φωνή)

Facundo Reyes … Stix (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Gonzalo Gutierrez ‘G.G.’, Carlos Kotkin, Pablo Biondi

Παραγωγή: Gonzalo Gutierrez ‘G.G.’, Maria Florencia Lemoine, Dominique Schuchmann, Thorsten Wegener

Μουσική: Pablo Borghi

Μοντάζ: Martin Blousson

Σκηνικά: Sebastian Giacobino

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Giants of la Mancha
  • Ελληνικός Τίτλος: Στα Ίχνη του Δον Κιχώτη
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Gigantes
  • Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Storm Crashers

Παραλειπόμενα

  • Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
  • Μόνο έμμεσα εμπνευσμένο από τον Δον Κιχώτη του Miguel de Cervantes.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Τάσος Νταπαντάς (Αλφόνσο), Δημήτρης Μπαμπανιώτης (Πάντσο), Εβίνα Χριστογιαννοπούλου (Βικτόρια), Κώστας Τερζάκης (Καράσκο), Βαγγέλης Χαλκιαδάκης (ο πατέρας του Αλφόνσο), Μυρτώ Ναούμ (η μητέρα του Αλφόνσο), Κώστας Αποστολίδης (ο πατέρας του Πάντσο), Άρτεμις Ματαφιά (η μητέρα του Πάντσο). Σκηνοθετική επιμέλεια: Κώστας Αποστολίδης. Μετάφραση: Ελπίδα Γούναρη.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 5/8/2024

Διανύουμε ήδη 20 περίπου χρόνια που το ψηφιακό κινούμενο σχέδιο άλλαξε τελείως την αντίληψη του ευρωπαϊκού παιδικού σινεμά. Κυρίως μπήκαν στο παιχνίδι χώρες που δεν είχαν ιδιαίτερη παράδοση στο κινούμενο σχέδιο, με τη διαφορά «μέρας και νύχτας» να προσεγγίζεται  στο ότι τώρα φέρνει χρήματα. Κάποιες χώρες, όπως η Ισπανία, η Γερμανία, το Βέλγιο και η Ρωσία επένδυσαν πάνω σε αυτό νέο στάτους, γέμισαν την αγορά με προϊόντα αντί τέχνη, και τα αποτελέσματα γνωστά σε κάθε εβδομαδιαίο απολογισμό της κίνησης των ταμείων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μιλάμε απαραίτητα για υποπροϊόντα, ενώ έχει ένα πρόσθετο ενδιαφέρον ότι ανά κράτος δημιουργήθηκε και μια αυτόνομη σχολή.

Με αυτά και με άλλα, βρισκόμαστε τώρα σε ένα αρκετά καλό δείγμα της ισπανικής, αυτή τη φορά «made in Argentina» (καλός μαθητής της), που έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τους στρογγυλεμένους χαρακτήρες, τη γρήγορη δράση και το ποντάρισμα στο χιούμορ. Το τελευταίο είναι κι αυτό που κρίνει ουσιαστικά τη μία ταινία τους σε σχέση με την άλλη, μια και στα υπόλοιπα υπάρχει μια στάνταρ συνταγή με ελάχιστες διαφοροποιήσεις. Τα Ίχνη του Δον Κιχώτη τα πάνε άριστα στο χιούμορ, κάνοντας καλή «μετάφραση» από γνωστά αμερικανικά πρότυπα, με μία εξτρά νότα παλαβομάρας που συνήθως λείπει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (για την Αργεντινή, εν προκειμένω, αφορά την άλλη πλευρά της ηπείρου…). Αρκετές κωμικές ιδέες βρίσκουν στόχο, ενώ και οι υπόλοιπες δεν ξεπέφτουν σε «παγωμένο» επίπεδο.

Το λάθος που γίνεται εδώ είναι το κλασικό που παρατηρούμε σε όλα τα αντίστοιχα φιλμ που ποντάρουν και στη δράση. Όταν αυτή αρχίζει να ζεσταίνεται για τα καλά, παρεμβάλλεται μια συναισθηματική γέφυρα για να αρχίσουμε να ανησυχούμε για τους ήρωες, και έπειτα η κωμωδία παραμερίζεται προς χάρη του θεάματος. Εδώ όμως δεν είναι Χόλιγουντ ώστε αυτό το θέαμα να αξίζει το τίμημα του, και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και λιγάκι στενάχωρες.

Καλά τα λέμε όμως ως ενήλικες, αλλά οι μικροί της παρέας θα έχουν λογικά άλλη γνώμη -και με τα δίκια τους. Θα περάσουν μία χαρά με τη γρήγορη δράση, τους μοντέρνους αλλά και οικεία γειωμένους χαρακτήρες, το πολύχρωμο ντεκόρ και το σλάπστικ χιούμορ που γίνεται αντιληπτό σε κάθε ηλικία. Τα «βουτάτε» λοιπόν από το χέρι, και κόβετε άφοβα εισιτήρια!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *