Γκόστμπαστερς
- Ghostbusters
- 1984
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Έπος, Καταστροφής, Κωμωδία, Περιπέτεια, Τέρατα, Φαντασίας
Μικρά πράσινα φαντασματάκια, ξωτικά και μια σειρά από παράξενα μεταφυσικά φαινόμενα κατακλύζουν τη Νέα Υόρκη. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να σώσει τον κόσμο από τα αλλόκοτα αυτά πλάσματα; Τρεις αποτυχημένοι παραψυχολόγοι αναλαμβάνουν την καταδίωξη των φαντασμάτων. Φορτωμένοι με τον πιο εκκεντρικό εξοπλισμό, οι τρεις τους συχνά ξεπερνούν τα όρια ανάμεσα στην επιστημονική ευφυία και την παράνοια. Εκτός όμως από «απλά» φαντάσματα και περίεργα πλάσματα, έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν και τον αρχαίο και πανίσχυρο θεό Γκόζερ.
Σκηνοθεσία:
Ivan Reitman
Κύριοι Ρόλοι:
Bill Murray … Δρ Peter Venkman
Dan Aykroyd … Δρ Raymond ‘Ray’ Stantz
Harold Ramis … Δρ Egon Spengler
Sigourney Weaver … Dana Barrett
Rick Moranis … Louis Tully
Ernie Hudson … Winston Zeddemore
Annie Potts … Janine Melnitz
William Atherton … Walter Peck
David Margulies … δήμαρχος Lenny Clotch
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dan Aykroyd, Harold Ramis
Παραγωγή: Ivan Reitman
Μουσική: Elmer Bernstein
Φωτογραφία: Laszlo Kovacs
Μοντάζ: David E. Blewitt, Sheldon Kahn
Σκηνικά: John DeCuir
Κοστούμια: Θεώνη Βαχλιώτη
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ghostbusters
- Ελληνικός Τίτλος: Γκόστμπαστερς
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Γκόστμπαστερς 2 (1989)
- Ghostbusters (2016)
- Ghostbusters: Legacy (2021)
- Ghostbusters: Η Αυτοκρατορία του Πάγου (2024)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (Ghostbusters) και ειδικών εφέ.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτου αντρικού ρόλου (Bill Murray) σε κωμωδία/μιούζικαλ, και τραγουδιού (Ghostbusters).
- Βραβείο Bafta τραγουδιού (Ghostbusters). Υποψήφιο για ειδικά εφέ.
Παραλειπόμενα
- Όλα ξεκίνησαν από τη μανία του Aykroyd για τα μεταφυσικά φαινόμενα. Προόριζε αυτό το σχέδιο για τον ίδιο, τον Eddie Murphy και τον John Belushi. Στο μυαλό τους είχε δύο ήρωες που θα ταξίδευαν μέσα στον χρόνο και το διάστημα και θα μάχονταν δαίμονες και μεταφυσικές απειλές. Με τον θάνατο όμως του Belushi, και το γεγονός ότι ο Aykroyd δεν είχε τρόπο να στηρίξει την ιδέα του οικονομικά, στράφηκε στον Ivan Reitman για τη σκηνοθεσία. Μαζί ετοίμαζαν μια διασκευή του The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, που όμως δεν προχώρησε. Όταν του είπε για την ιδέα του, ο Reitman του εξήγησε πως χρειάζονταν τουλάχιστον 200 εκατομμύρια δολάρια για να πραγματωθεί! Έτσι, τον προσγείωσε σε κάτι πιο “ρεαλιστικό” και με φόντο τη Νέα Υόρκη. Το αρχικό σενάριο, μάλιστα, ήταν ελάχιστα κωμικό και αρκετά θριλερικό. Λίγα επιβίωσαν από αυτό, όπως το σήμα των Γκόστμπαστερς, και το μικρό πράσινο φάντασμα.
- Πριν καν γίνουν οι αναγκαίες σεναριακές αλλαγές, ο Reitman πήρε το προσχέδιο και το πήγε στο αφεντικό της Columbia Pictures, τον Frank Price, τον Μάρτη του 1983. Εκείνου του άρεσε η ιδέα για μια κωμωδία, μια κι απέδιδαν στα ταμεία, αλλά συμφώνησε για υψηλό μπάτζετ. Ήταν σύμφωνος και με το καστ, μια και ήταν όλοι ανερχόμενοι από το περίφημο σόου Saturday Night Live. Η συμφωνία όμως τους έδινε μόνο 13 μήνες για να τελειώσει η ταινία, και δεν υπήρχε ακόμα ούτε σενάριο, ούτε στούντιο για τα εφέ.
- Πολλοί ήταν οι υποψήφιοι τίτλοι, μεταξύ αυτών: Ghoststoppers, Ghostbreakers και Ghostsmashers. Ο τελικός ήταν και η αρχική επιλογή, αλλά υπήρχε το παιδικό σόου The Ghost Busters της NBCUniversal, που είχε τα δικαιώματα. Έτυχε όμως ο Frank Price να έχει φύγει από την Columbia στις αρχές του σταδίου παραγωγής, και έγινε αφεντικό στη Universal Pictures, δίνοντας την άδεια που χρειάζονταν. Η τιμή για αυτά τα δικαιώματα ήταν 500 χιλιάδες δολάρια, αλλά και ένα τοις εκατό από τα τελικά κέρδη.
- Ο Bill Murray ήταν γνωστός στον χώρο για την αλλοπρόσαλλη στάση του πάνω στη δουλειά του. Αυτό ανάγκασε τον Price να χρηματοδοτήσει μια άλλη του ταινία που ήταν και σεναριογράφος (Στην Κόψη του Ξυραφιού), με την ελπίδα να χάσει λίγα χρήματα, αλλά να έχει τον Murray προσηλωμένο στην εδώ δουλειά του.
- Η νεαρή Julia Roberts πέρασε από οντισιόν για τον ρόλο της Ντέινα, αλλά δεν τράβηξε την προσοχή όσο τουλάχιστον η Sigourney Weaver. Το μόνο πρόβλημα του στούντιο με την τελευταία ήταν ότι ήταν γνωστή μόνο για σοβαρούς ρόλους, μέχρι που η Weaver τους αποκάλυψε ότι είχε κωμικό παρελθόν από τη δραματική σχολή του Γέιλ.
- Ο John Candy ήταν σε συζητήσεις για τον ρόλο του Λούις, αλλά επειδή δεν τον εξέφραζε πρότεινε αλλαγές, που δεν έγιναν δεκτές.
- Όσο ήταν ο Eddie Murphy στο καστ ως Γουίνστον, ο ρόλος ήταν ισότιμος με τους άλλους της ομάδας. Όταν όμως ο έγχρωμος σταρ αποχώρησε, ο ρόλος μειώθηκε κατά πολύ.
- Αρχικά προορίζονταν για ενήλικο κοινό. Γρήγορα όμως οι δημιουργοί αντιλήφθηκαν ότι το θέαμα τραβούσε από τη μύτη τις μικρότερες ηλικίες, και τα άλλαξαν όλα. Ως αποτέλεσμα ήταν και μια πετυχημένη τηλεοπτική σειρά καρτούν, το The Real Ghost Busters (1986).
- Εδώ είναι η πρώτη από τις πολλές κάμεο εμφανίσεις του δημοσιογράφου Larry King σε ταινία.
- Υποψήφιοι για διάφορους ρόλους ήταν οι: Christopher Walken, Jeff Goldblum, John Lithgow, Christopher Lloyd, Sandra Bernhard, Michael Keaton, Paul Reubens και Chevy Chase.
- Ο τηλεφωνικό αριθμός των Γκόστμπαστερς είναι 555-2368, και βγήκε τυχαία από παλιούς καταλόγους. Αλλά το 2368, σύμφωνα με τους μυστικιστές και τους θεολόγους αριθμολόγους, βγαίνει από την πρόσθεση 888 και 1480, που στην ελληνική “ισοψηφία” αντιστοιχεί στο όνομα Ιησούς Χριστός.
- Το μπάτζετ έφτασε στα 30 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά η αποδοχή του κοινού και της κριτικής το εκτόξευσε σε έσοδα των 295,2. Ήταν η δεύτερη πιο εμπορική ταινία της χρονιάς, και η πλέον εμπορική που έβγαλε ποτέ η Columbia Pictures (πλέον ανήκει στη Sony Corporation).
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι πρώτες συζητήσεις για το τραγούδι του φιλμ έγιναν πάνω στο I Want a New Drug του Huey Lewis and the News. Εντέλει ο Huey Lewis έκανε πίσω, όταν έκλεισε να γράψει για τραγούδι για το Επιστροφή στο Μέλλον. Η δουλειά τότε ανατέθηκε στον Ray Parker Jr., που είχε ξεκινήσει την καριέρα του από τη δεκαετία του 1960. Εκείνος είχε πρόβλημα να βρει στοίχους για έναν τίτλο σαν το Ghostbusters, αλλά την έμπνευση του την έδωσε ένα φτηνό διαφημιστικό στην τηλεόραση. Το τραγούδι έκανε τεράστια επιτυχία (έφτασε στο #1 των ΗΠΑ), κι έμεινε γνωστό για τη χρήση των LinnDrum μηχανικών ντραμ ήχων. Όταν όμως βγήκε, ο Huey Lewis έκανε μήνυση στην Columbia Pictures και τον Parker Jr., υποστιρίζοντας ότι το τραγούδι ήταν απλά προέκταση του I Want a New Drug. Η δίκη τελείωσε με αμοιβαίο συμβιβασμό.
- Στο βίντεο-κλιπ του ομώνυμου τραγουδιού, γίνεται παρέλαση διασημοτήτων: Chevy Chase, Irene Cara, John Candy, Melissa Gilbert, Ollie E. Brown, Jeffrey Tambor, George Wendt, Al Franken, Danny DeVito, Carly Simon, Peter Falk και Teri Garr.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/10/2017
Δεν είναι περίεργο που η ταινία του Άιβαν Ράιτμαν εκίνησε έναν θρύλο που εξελίχτηκε σε franchise, μια κι εμπεριέχει πολλά συστατικά επιτυχίας: το μεταφυσικό πάντα δούλευε, αλλά πρώτη φορά μπήκε στο μαζικό εμπόριο και μάλιστα εν είδει φάρσας. Έπειτα, το καστ έχει εξαιρετική χημεία και όπου κι αν στρέφεται η κάμερα, υπάρχει ένας ηθοποιός που σε «καλύπτει». Και φυσικά, τα ειδικά εφέ δεν είναι μονάχα στην εντέλεια, αλλά είναι και πρωτότυπα. Προσθέστε και το «πιασάρικο» μουσικό θέμα που χρησιμοποιείται σαν τζιγκλάκι καθ’ όλο το φιλμ, και έχετε μια εμπορική επιτυχία με τα όλα της. Επί της κριτικής, όμως, δεν μπορείς να παραβλέψεις την υπερβολική ελαφρότητα της κατάστασης, αφού μπορεί μεν το επίκεντρο να είναι “θριλερικό”, αλλά το έργο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οικογενειακό. Επίσης, είναι σαν να παρακολουθείς ένα θεματικό λούνα-παρκ σε πολλά σημεία, με το σενάριο να κάνει αρκετές υποχωρήσεις επί του θεάματος. Από θέμα καθαρού χαβαλέ; Εξασφαλισμένος!
Βαθμολογία: