Ψυχρά κι Ανάποδα ΙΙ (2019)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Έλσα αρχίζει να ακούει περίεργους ήχους που εντοπίζονται στον Βορρά, και οι οποίοι την καλούν. Μαζί με την Άννα, τον Όλαφ, τον Κρίστοφ και τον τάρανδο Σβεν βάζουν μπρος για ένα νέο μεγάλο ταξίδι, πέρα από τη γη του Άρεντελ. Εκεί ίσως κρύβονται οι ρίζες των μαγικών δυνάμεων της Έλσα, που είναι και οι μόνες ικανές να σώσουν το βασίλειο.

Σκηνοθεσία:

Chris Buck

Jennifer Lee

Κύριοι Ρόλοι:

Kristen Bell … Anna (φωνή)

Idina Menzel … Elsa (φωνή)

Jonathan Groff … Kristoff (φωνή)

Josh Gad … Olaf (φωνή)

Santino Fontana … Hans (φωνή)

Evan Rachel Wood … βασίλισσα Iduna (φωνή)

Alfred Molina … βασιλιάς Agnarr (φωνή)

Sterling K. Brown … υπολοχαγός Destin Mattias (φωνή)

Martha Plimpton … Yelana (φωνή)

Jason Ritter … Ryder (φωνή)

Rachel Matthews … Honeymaren (φωνή)

Jeremy Sisto … βασιλιάς Runeard (φωνή)

Ciaran Hinds … Pabbie (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jennifer Lee, Allison Schroeder

Στόρι: Kristen Anderson-Lopez, Chris Buck, Jennifer Lee, Robert Lopez, Marc Smith

Παραγωγή: Peter Del Vecho

Μουσική: Christophe Beck

Μοντάζ: Jeff Draheim

Σκηνικά: Michael Giaimo

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Frozen II
Ελληνικός Τίτλος: Ψυχρά κι Ανάποδα ΙΙ
Εναλλακτικός Τίτλος: Frozen 2

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Ψυχρά κι Ανάποδα (2013)

Σεναριακή Πηγή

Στόρι (χαρακτήρες): Ψυχρά κι Ανάποδα των Chris Buck, Jennifer Lee, Shane Morris.
Παραμύθι (έμπνευση): The Snow Queen του Hans Christian Andersen.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (Into the Unknown).
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων και τραγουδιού (Into the Unknown).
Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Αρχικά, τα στελέχη της Disney δεν ήταν τόσο διαθέσιμα για να υπάρξει το σίκουελ, είτε επειδή ήθελαν να προσηλωθούν στη θεατρική εκδοχή, είτε με τον φόβο να μην είναι εξίσου καλό με το πρώτο. Η αναγγελία έγινε τον Μάρτιο του 2015, μετά από συνέλευση των μετόχων της εταιρίας.
Τελευταία ταινία για τα στούντιο Walt Disney Animation για τη δεκαετία του ’10, και συνολικά 58η κινουμένων σχεδίων της εταιρίας.
Το πρώτο trailer είχε μονάχα την πρώτη ημέρα 116.400.000 θεάσεις.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Βάσια Ζαχαρόπουλου (Άννα), Σία Κοσκινά (Έλσα), Πάνος Μουζουράκης (Όλαφ), Φοίβος Ριμένας (Κρίστοφ), Τάμτα (βασίλισσα Ιντούνα), Πέτρος Δαμουλής (Ματίας), Θανάσης Κουρλαμπάς (βασιλιάς Άγκναρ), Βίνα Παπαδοπούλου (Γιελένα), Μόνικα Χριστοδούλου (Χάνιμαριν), Γιώργος Σκουφής (Ράιντερ), Βασίλης Μήλιος (βασιλιάς Ρούναρντ), Κώστας Δαρλάσης (Πάμπι/δούκας Ονειρούπολης), Χρήστος Συριώτης (αρχηγός των Νορλθάντρα), Δημήτρης Μάριζας (Χανς), Γεωργία Τιτοπούλου (νεαρή Άννα), Δανάη Τσούμου (νεαρή Έλσα), Aurora (η φωνή), Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Λίνα Καλπαζίδου, Σοφία Παναηλίδου, Μαρία Πλακίδη, Ανδρέας Ρήγας, Στέλιος Ψαρουδάκης. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου. Στίχοι: Ηλίας Ματάμης.

Μουσικά Παραλειπόμενα

8 είναι τα νέα τραγούδια, μεταξύ αυτών τα: All Is Found (Evan Rachel Wood), Into the Unknown (Idina Menzel και Aurora) και Lost in the Woods (Jonathan Groff). Στους τίτλους τέλους, ακούγονται αντίστοιχα από τους Kacey Musgraves, Panic! at the Disco και τους Weezer.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 28/11/2019

Το «Ψυχρά κι Ανάποδα» του 2015 υπήρξε μια ανέλπιστη εμπορική επιτυχία, κατέχοντας μέχρι πρότινος τη θέση της εμπορικότερης ταινίας κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Ανέλπιστα όσο και αδικαιολόγητα, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, μιας και παρά τη μικρή αναπροσαρμογή των κλασικών πριγκιπικών ντισνεϊκών προτύπων στο πλαίσιο μιας πιο φεμινιστικής αφήγησης, δεν αποτελούσε ποτέ κάτι παραπάνω από μια μοντέρνα/πολιτικώς ορθή αναβίωση της κλασικής «Disney-princess» συνταγής. Έστω. Το θέμα τώρα, πριν απ’ όλα τα άλλα, είναι κατά πόσον ένα σίκουελ φαντάζει δικαιολογημένο και οργανικό ως συνέχεια.

Το «Ψυχρά κι Ανάποδα ΙΙ», λοιπόν, πιάνει τα πράγματα από εκεί που τα άφησε το χάπι-εντ του πρώτου, για να χαράξει έναν μάλλον καινούριο, δικό του δρόμο. Εδώ δεν υπάρχουν πια τα αυστηρά στερεότυπα των «καλών» και των «κακών», ούτε το τυπικό ύφος ενός ντισνεϊκού παραμυθιού. Το φιλμ φλερτάρει με έναν πιο σκοτεινό τόνο, αφομοιώνοντας αισθητικές που ξεκινάνε από τις κέλτικες παραδόσεις και φτάνουν μέχρι τον κινηματογράφο επικής φαντασίας. Αισθητική πρόταση που υποστηρίζεται απόλυτα από το τεχνικά κορυφαίο animation, αποτυπώνοντας τοπία και υφές τόσο φωτορεαλιστικά ώστε το φιλμ να μοιάζει συχνά στα όρια του live-action. Κι αυτό, βέβαια, όσο μας εντυπωσιάζει οπτικά, άλλο τόσο μας μπερδεύει ως προς τον λόγο ύπαρξής του, μιας και προδίδει ένα «καλλιτεχνικό όραμα» που δεν έχει ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλει να είναι.

Πώς συνδυάζονται επική φαντασία και ντισνεϊκή κωμωδία, ατμοσφαιρικά αληθοφανή τοπία και καρτουνίστικοι ομιλούντες χιονάνθρωποι, κέλτικη παράδοση και σύγχρονη ποπ αισθητική; Η απάντηση είναι: αδέξια. Αν ο εκμοντερνισμός της κλασικής παραμυθικής πεζογραφίας και των σκοτεινών παραδοσιακών αφηγήσεων σημαίνει το φιλτράρισμά τους μέσα από γκλαμουράτες χρωματικές πανδαισίες και ποπ μουσικά νούμερα αισθητικής (οριακά) Γιουροβίζιον, τότε να μας λείπει. Εδώ να αναγνωρίσουμε ότι πολλή από τη μουσική είναι αξιοπρεπέστατη, ιδίως το -νέο «Let it Go»- «Into the Unknown», αλλά ένα συγκεκριμένο -αποστομωτικά κιτς- μουσικό νούμερο θυμίζει μάλλον πρόχειρο ποπ βίντεο-κλιπ βγαλμένο απ’ το 2003. Υπό αυτές τις συνθήκες, προτιμούμε μακράν την ασφαλή ντισνεϊκή αφήγηση καλών πριγκιπόπουλων και κακών μαγισσών.

Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία τόσο απροκάλυπτα βεβιασμένη και γυμνή από δραματουργική ουσία (οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν έχουν τίποτα ουσιώδες να κάνουν, απλώς υπάρχουν), τόσο αμήχανα δομημένη μα και τόσο τυφλά πιστή στη συνταγή των προκαθορισμένων συναισθηματικών beats, ώστε να μη μαρτυρά τίποτα άλλο παρά απουσία δημιουργικής ειλικρίνειας και στουντιακή χρυσοθηρία.

Βαθμολογία: